Να σας συστήσω το νέο μου κοσκινάκι. Ξεκίνησε πριν λίγες μέρες. Ηταν μία ευκαιρία να ασχοληθώ με το Joomla. Η σχέση μου με το Joomla πέρασε από αρκετά σκαμπανεβάσματα. Έπαιξε με τα άκρα. Τρεις φορές κόντεψα να τα παρατήσω αλλά with a little help from my friends βρήκαμε ένα modus operandi.
Φέτος όπως μερικοί έχετε καταλάβει, υπηρετώ από μία νέα θέση, αυτή της υπεύθυνης πολιτιστικών της Δ΄Αθήνας.
Δράττομαι της ευκαιρίας να σας καλέσω στην εκδήλωση που διοργανώνουμε και μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα υπό τον τίτλο: “Έλα με το ποίημα σου” η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 14/12. Λεπτομέρειες για το χώρο υπό διαμόρφωση ακόμα. Θα είναι μία ευκαιρία να δούμε αν διαβάζουν ποίηση οι μαθητές μας ή αν τους καταστρέψαμε εντελώς. Στην εκδήλωση θα διαβάσουν ποιήματα ο Γιάννης Κοντός και ο Αργύρης Παλούκας. Θα ακουστούν μελοποιήσεις ποιημάτων από τα “Αδέλφια Τάδε“
Στιγμές της ζωής ενός ρεμπέτη, του Σωτηρη, με τους συγκατοίκους του, τον Ναπολεων,τον Πετρο,τον θοδωρη , στα ορια της πόλης. Η Γυναίκα του Σωτήρη δεν εμφανίζεται.
Η Εύα Στεφανή γεννήθηκε στις Η.Π.Α. το 1964. Αφού τελείωσε τις σπουδές της στις Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, σπούδασε Ντοκιμαντέρ στην Ecole Varan στο Παρίσι, Κινηματογράφο και Εθνογραφικό Ντοκιμαντέρ στο Νew York University, και ειδικεύτηκε στη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ στο Νational Film and Television School στην Βρετανία. Δίδαξε θεωρία κινηματογράφου και εθνογραφικό ντοκιμαντέρ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Τμήμα Συγκριτικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ. (1998-2001). Επίσης δίδαξε ντοκιμαντέρ σε σεμινάρια του Ευρωπαϊκού Δίκτυου Ντοκιμαντέρ EDN (European Documentary Network). Είναι Eπίκουρος Kαθηγήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει θεωρία και ιστορία κινηματογράφου από το 2001. Είναι επίσης υπεύθυνη της σειράς «Κινηματογραφικές Σπουδές» στις εκδόσεις Πατάκη.
Στη γλώσσα του Διαδικτύου, η λέξη τρολ ή τρολλ (troll) περιγράφει κάποιον χρήστη του Ίντερνετ με πονηρά προκλητικές, σκόπιμα ανόητες ή επιτηδευμένα εκτός θέματος θέσεις και απόψεις σε μία online ανοιχτή κοινότητα, όπως ένα φόρουμ συζήτησης, ταχυδρομική λίστα, chat room ή μπλογκ, με πρωταρχική πρόθεση να προκαλέσει και να ερεθίσει άλλους χρήστεςή με κάθε τρόπο να επιφέρει διαταραχή σε μια διαδικτυακή συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα και να πετύχει μια αλυσίδα αντιδράσεων από άλλους χρήστες. Η συμπεριφορά αυτή πολλές φορές συνοδεύεται από αμφιλεγόμενη διαμάχη των υπολοίπων περί του σκοπού του.
Η σύγχρονη χρήση του όρου φαίνεται ότι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο διαδίκτυο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αλλά η πιο γνωστή καταγεγραμμένη αναφορά προέρχεται από συζήτηση του 1991.
Σύμφωνα με αυτή την έννοια, Troll είναι αυτός που κάνει trolling, αγγλική λέξη που αναφέρεται σε σύρσιμο του δολώματος μέσα στο νερό κατά την τεχνική της αλιείας θύννου (τόννου) και ξιφία, παρόμοια με την συρτή.
Η λέξη παραπέμπει επίσης και στα τρολλ (trolls), δαιμόνια πλάσματα που παρουσιάζονται στη σκανδιναβική λαογραφία.
Ένα ιδιαίτερα επίμονο και ενοχλητικό τρολ μπορεί να αποτρέψει άλλους χρήστες από το να συμμετάσχουν σ’ έναν κοινό διάλογο, ενώ μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τη διάλυση μιας διαδικτυακής κοινότητας. Αν ένα τρολ αγνοηθεί από την υπόλοιπη κοινότητα (πρόκειται συνήθως για το πιο αποτελεσματικό μέτρο), συνήθως αρχίζει να παράγει όλο και πιο ενοχλητικά και προσβλητικά μηνύματα με μόνο στόχο να προκαλέσει αντίδραση. Αν αυτή δεν έρθει, τότε το τρολ συνήθως εγκαταλείπει την κοινότητα.
Η συμμετοχή ή απάντηση σε συζήτηση που συμμετεχει το τρολ, σατιρικά περιγράφεται ως “τάισμα” του τρολ, γι’ αυτό και υπάρχει η συνήθης παραίνεση «μην ταΐζετε τα τρολ» (Αγγλ. “Don’t feed the trolls”) ώστε να μην προκληθούν αντιδράσεις που θα ικανοποιήσουν το τρολ, ή περαιτέρω δυσάρεστες τροπές.
Εκτός από την αδιαφορία, σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν χρήσιμα τεχνικά μέσα για την καταπολέμηση ενός χρήστη – τρολ, όπως η άμεση αφαίρεση των μηνυμάτων του, η τεχνική με κατάλληλα φίλτρα προστασίας ώστε αυτά να καθίστανται αυτομάτως αόρατα, ή η φραγή του αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα ώστε να μην έχει τη δυνατότητα να γράψει απολύτως τίποτα. Σε chat rooms οι διαχειριστές (“operators” ή “moderators”) έχουν τη δυνατότητα να απομακρύνουν το τρολ από ένα “δωμάτιο” συζήτησης (kick) ή και να του απαγορεύσουν την επανείσοδο (ban).
Στα κοινωνικά δίκτυα παρέχεται η δυνατότητα στο μέλος να κάνει εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες «φίλους». Πόσο καλά, όμως, ξέρει κανείς αυτά τα άτομα; Εχουν καθίσει μαζί σε ένα τραπέζι; τσούγκρισαν τα ποτήρια τους; Πόσο σίγουρος είναι για τις φιλικές τους διαθέσεις; Θα ανταποκρινόταν σε κάποιο πρόβλημά τους; Σύμφωνα με έρευνες, η ικανότητά μας να συνάπτουμε φιλίες δεν είναι στην πραγματικότητα απεριόριστη. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πραγματικές σχέσεις μ’ έναν κύκλο περίπου 150 ατόμων. Πρόκειται για το λεγόμενο αριθμό Dunbar[1] (από το όνομα του Βρετανού ανθρωπολόγου και καθηγητή της Οξφόρδης Robin Dunbar, που διατύπωσε το λεγόμενο γνωσιακό όριο (cognitive limit). Ο αριθμός αυτός θέτει τα όρια μεταξύ αυτών που μπορούμε να έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και εκείνων που μπορεί να συμπαθούμε και ίσως να έχουμε μία ευχάριστη συζήτηση, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν προσωπικοί φίλοι. Ο Dunbar προχωράει σε έναν ορισμό των φίλων: «το σύνολο των ανθρώπων με τους οποίους δεν θα διστάζατε να καθίσετε μαζί, απρόσκλητοι, αν τους συναντούσατε τυχαία σε ένα μπαρ». Κι όμως οι έφηβοι δε διστάζουν να πατήσουν το κομβίον «Προσθήκη φίλου» ανεβάζοντας τον αριθμό των κυβερνοφίλων τους σε μία προσπάθεια να αποδείξουν ότι «ανήκουν», ότι γίνονται αποδεκτοί. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αποδεικνύονται πιο σκεπτικιστές και συχνά διστάζουν να εντάξουν αγνώστους στον κύκλο τους. Εκτός αν διάγουν την κρίση της μέσης ηλικίας.
Από την άλλη σύμφωνα με έρευνα του βρετανικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας, οι νεαροί ηλικίας 18-24 ετών νιώθουν δύο φορές περισσότερη μοναξιά από τους ανθρώπους άνω των 55 ετών. Η διαδικτυακή επικοινωνία δεν έχει το ειδικό βάρος που έχει η φυσική επαφή με φίλους και συγγενείς.[2]
Αν παρατηρήσετε εφήβους να κάνουν παρέα στον ελεύθερο χρόνο τους θα παρατηρήσετε ότι το κινητό τους ή ο υπολογιστής τους φαίνεται να μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους και να τους διασπά διαρκώς την προσοχή. Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά φαίνεται ότι απομονώνονται ολοένα περισσότερο, οικοινωνικοί ιστοί καταρρέουν και οι κοινωνίες μας έχουν γίνει ατομικιστικές. Ίσως είναι καιρόςνα καλλιεργήσουμεεκ νέου τις κοινωνικές σχέσεις, ώστε όταν κάποιος νιώθει μόνος να έχει κάπου να στραφεί.
Ηταν πρωτίστως η ανάγκη μαμάδων ανά τον κόσμο να επικοινωνήσουν και να ανταλλάξουν εμπειρίες που δημιούργησε την άνθηση των μαμαδο-blogs ή απλώς η αγορά αποφάσισε ότι υπάρχει πολύ ψωμί σε ένα κομμάτι του πληθυσμού, σε κάθε κοινωνία μάλιστα, οπότε πρέπει να βρεθεί επειγόντως ένας δίαυλος προσέγγισης; Ισως και να πρόκειται για δίλημμα επιπέδου «η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα», οπότε και θα το αφήσουμε να πλανάται ως προβληματισμός.
Το σίγουρο είναι ότι όλο και περισσότερες μαμάδες βιώνουν ένα κομμάτι της κοινωνικής ζωής τους μέσω Δικτύου, επικοινωνούν και ανταλλάσσουν απόψεις με άλλες μαμάδες, μοιράζονται τη μοναξιά, βγάζουν απωθημένα, κουτσομπολεύουν, περνάνε καλά, προβληματίζονται, ενημερώνονται, διατυπώνουν ερωτήματα αλλά και παίρνουν απαντήσεις και τέλος πάντων ζουν σε έναν παράλληλο με την πραγματική τους ζωή κόσμο.
Μαμάδες-μπλόγκερ παραδέχονται ότι εταιρείες συνωστίζονται σε ουρές προτεραιότητας για να τις βομβαρδίσουν με τα τελευταία παιδικά dvd, βιβλία, εξειδικευμένα έντυπα για γονείς αλλά και αμέτρητα προϊόντα από ρούχα, παπούτσια και εξοπλισμό για ένα παιδικό δωμάτιο μέχρι πακέτα διακοπών φιλικά στα παιδιά και όλα σε ένα απολύτως ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Μαμαδίστικα blog
Οπως λέει στον «Independent» μια Βρετανίδα μαμά, που εδώ και 13 μήνες έχει το δικό της μαμαδίστικο blog, «δεν μπορώ να το πιστέψω πόσο γρήγορα προχωράνε όλα. Μέχρι πρόσφατα ήταν μόνο κάποιες μαμάδες μπλόγκερ υψηλού προφίλ, αλλά κάθε βδομάδα μπαίνουν κι άλλες και από ένα σημείο και μετά είναι πάρα πολύ δύσκολο να κρατήσεις επαφή με όλες. Μοιάζει να ανταγωνίζονται όλες τους για μια θέση στο Top-100». Εννοείται ότι ανάλογη πορεία… ανάπτυξης ακολουθεί και αγοραστικά η ομάδα των μαμαδίστικων μπλογκ.
Στα τέλη Αυγούστου το φόρουμ British Mummy Bloggers γιόρτασε για την εισδοχή του 500ού μέλους του και βέβαια από τότε έχουν προστεθεί και πολλές νέες συμμετοχές.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ήδη ενεργά περισσότερα από 6 χιλιάδες μπλογκ. «Οι μαμάδες συνήθιζαν να λένε δυο κουβέντες και να μιλάνε για την εμπειρία τους πίνοντας έναν καφέ. Τώρα… μπλογκάροντας μπορούν να πίνουν καφέ οπουδήποτε, οποιαδήποτε ώρα της μέρας, αρκεί να μπορούν να βρεθούν μπροστά σ’ έναν υπολογιστή και να έχουν στη διάθεσή τους έστω και λίγα λεπτά.
Από την άλλη οι διαφημιστικές λιγουρεύονται τα μπλογκ, τα προσεγγίζουν, προχωρούν σε καταχωρίσεις και αφήνουν στις μαμάδες επιλογές από τη μια, ποντάροντας στην αγοραστική τους δύναμη από την άλλη!
Πρόσφατα η comScore δημοσίευσε στοιχεία με βάση τα αποτελέσματα έρευνας για τη συμπεριφορά των Βρετανίδων μαμάδων. Το δείγμα της είχε οριστεί σε γυναίκες ηλικίας 25-54 ετών με τουλάχιστον ένα παιδί.
Η συχνότητα χρήσης του Διαδικτύου μεταξύ των μητέρων συμπίπτει με αυτές του μέσου χρήστη, ωστόσο από την ανάλυση των ιστοσελίδων που επισκέπτονται, προκύπτει ότι οι Βρετανίδες δείχνουν σαφή προτίμηση στις ιστοσελίδες λιανικής. Για την ακρίβεια, έξι από τις δέκα κατηγορίες ιστοσελίδων που επισκέπτονται αφορούν αγορές λιανικής, κυρίως παιχνιδιών (32%), αρωμάτων και καλλυντικών (30%), ενώ μεγάλο μερίδιο ενδιαφέροντος έχει κερδίσει και η παιδική ψυχαγωγία (28%).
«Οι Βρετανίδες μητέρες δεν περνούν απλά σημαντικό μέρος του χρόνου τους στο Ιντερνετ κάθε μήνα, αλλά επίσης είναι αυτές που έχουν τον έλεγχο των οικονομικών μέσα στην οικογένεια και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλές οικογένειες» εξήγησε ο Μάικ Ριντ, διευθυντής του ευρωπαϊκού τομέα της comScore. «Είναι ξεκάθαρο ότι οι μητέρες συνιστούν σημαντικό αγοραστικό κοινό, συνεπώς θα πρέπει να γίνει κατανοητή η επιρροή τους στις καταναλωτικές δαπάνες του νοικοκυριού αλλά και να βρεθούν αποτελεσματικοί τρόποι ικανοποίησης των αναγκών τους στο Ιντερνετ». Από τις 4,6 εκατ. Βρετανίδες μητέρες, που έκαναν χρήση Ιντερνετ μέσα στον περασμένο Ιούνιο, τα 3,6 εκατομμύρια επισκέφτηκαν τουλάχιστον μια ιστοσελίδα λιανικής, ποσοστό 77%. Ο πιο δημοφιλής προορισμός λιανικής ήταν οι ιστοσελίδες του Amazon, με 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες, ενώ στη δεύτερη θέση βρέθηκαν τα διαδικτυακά καταστήματα των Argos και Homebase, με 970.000 επισκέψεις.
Λύσεις μαμαδίστικης λογικής
Κι αν όλο αυτό το… πακέτο σάς ακούγεται άξενο και υπερβολικό, σημειώστε ότι ειδικά σε περιόδους κρίσεων, όπως αυτή που διάγουμε, αναπτύσσονται κι άλλες δυναμικές, που υπό άλλες συνθήκες ίσως και να ήταν δύσκολο να αναφανούν. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη στη διάρκεια των γιορτών της περασμένης χρονιάς, όταν ζούσαμε (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη κυρίως) την ύφεση στο φόρτε της. Προκειμένου να περιορίσουν το κόστος, ορισμένες μαμάδες οργάνωσαν μέσω του Διαδικτύου συναντήσεις με άλλες μητέρες με τις οποίες αντάλλασσαν ρούχα, παιχνίδια και βιβλία. Αλλες αγόραζαν dvd και ηλεκτρονικά παιχνίδια χοντρικώς από αποθήκες και τα είχαν διαθέσιμα, ώστε να μπορούν να τα μοιραστούν με άλλες μαμάδες σε πολύ χαμηλότερες τιμές.
Ο,τι και να λέμε, οι εποχές έχουν αλλάξει. Μαμάδες, μέλλουσες μαμάδες, γιαγιάδες, γυναίκες γενικώς που έχουν σχέση με παιδιά βρίσκουν τρόπους να επικοινωνήσουν κι όταν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας, δεν υπάρχει λόγος κανείς να «σωπαίνει».
To 2010 στο Πανεπιστήμιο του Maryland πραγματοποιήθηκε το πείραμα “Unplugged” σύμφωνα με το οποίο 200 φοιτητές έπρεπε να αποκαλωδιωθούν για μία μέρα και να τηρήσουν ημερολόγιο των συναισθημάτων τους. “Σίγουρα είμαι εθισμένος και η εξάρτηση αυτή με αρρωσταίνει” έγραψε ένας φοιτητής. “Τα media είναι το ναρκωτικό μου” έγραψε ένας άλλος. Αλλες δύο σχολές που αποπειράθηκαν να επαναλάβουν το πείραμα δεν το κατάφεραν λόγω έλλειψης εθελοντών. Οι περισσότεροι φοιτητές όχι απλά δεν επιθυμούν να απέχουν από την τεχνολογία αλλά είναι ανίκανοι να λειτουργήσουν χωρίς αυτήν.
Διαβάστε το άρθρο του Newsweek για το πως ο εθισμός στο διαδίκτυο αλλάζει τις δομές του εγκεφάλου μας.
Now, you are mine. Rest with your dream inside my dream.
Love, pain, and work, must sleep now.
Night revolves on invisible wheels
and joined to me you are pure as sleeping amber.
No one else will sleep with my dream, love.
You will go; we will go joined by the waters of time.
No other one will travel the shadows with me,
only you, ever green, ever sun, ever moon.
Already your hands have opened their delicate fists
and let fall, without direction, their gentle signs,
your eyes enclosing themselves like two grey wings,
while I follow the waters you bring that take me onwards:
night, Earth, winds weave their fate, and already,
not only am I not without you, I alone am your dream.
Και τώρα πια είσαι δική μου. Αναπαύσου μέσ’στ’όνειρό μου μαζί με το δικό σου.
Αγάπη, πόνος, δουλειά, ας κοιμηθούν τώρα.
Κυλά η νύχτα πάνω στους αόρατους τροχούς της,
και συ δίπλα μου είσαι αγνή σαν κοιμούμενο ήλεκτρο.
Καμία άλλη, αγάπη μου, δεν θα κοιμηθεί μεσ’ στα όνειρά μου.
Θα πας, μαζί θα πάμε στου χρόνου τα ύδατα.
Καμία άλλη δεν θα ταξιδέψει στις σκιές μαζί μου,
μονάχα εσύ, αειθαλής, παντοτινός ήλιος, παντοτινή σελήνη.
Τα χέρια σου ήδη άνοιξαν τις εύθραυστες γροθιές τους
κι αφήνουν τ’απαλά τους σημάδια να πέσουν δίχως πορεία,
τα μάτια σου κλείνουν σαν δυό γκρίζα φτερά,
καθώς εγώ ακολουθώ το νερό που βαστάς και με μεταφέρει:
Η νύχτα, ο κόσμος, ο άνεμος τυλίγουν το πεπρωμένο τους,
και πια, χωρίς εσένα, δεν είμαι παρά μονάχα τ’ όνειρό σου.
Οι έρευνες που αφορούν στα ιστολόγια παρουσιάζουν ένα σημαντικό εγγενές πρόβλημα, εφόσον δεν υπάρχει κάποιος μοναδικός, αναλυτικός και εξαντλητικός κατάλογος των εκπαιδευτικών ιστολογίων. Είναι αδύνατον να προσδιοριστεί με ακρίβεια το πόσα και το ποια είναι τα ιστολόγια που ασχολούνται με εκπαιδευτικά θέματα. Πέρα από αυτή την αδυναμία δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ο δυναμικός χαρακτήρας του μέσου. Καθημερινά ιστολόγια δημιουργούνται και ιστολόγια διαγράφονται.
Το μέγεθος της ελληνικής μπλογκόσφαιρας σε σχέση με την παγκόσμια είναι μικρό. Στο τέλος του 2011 η εταιρεία NM Incite κατέγραψε 181 εκατομμύρια ιστολόγια ανά τον κόσμο. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι το 2006 υπολογίζονταν σε 36 εκατομμύρια, τότε αυτό σημαίνει ότι το bigbang της μπλογκόσφαιρας συνεχίζεται; Αν συμβουλευτούμε την αναφορά της Technorati για την κατάσταση της μπλογκόσφαιρας θα διαπιστώσουμε ότι οι δημοσιεύσεις στα ιστολόγια έχουν αυξηθεί αλλά έχει μειωθεί ο αριθμός των επαγγελματιών που το ιστολόγιο ήταν η κύρια πηγή εισοδήματος τους. Οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα όμως ποτέ δεν είδαν τα ιστολόγια ως πηγή βιοπορισμού. Τα κίνητρά τους είναι ανιδιοτελή, αφού στοχεύουν περισσότερο στη διάδοση πληροφοριών για την ενημέρωση των συναδέλφων τους.
Μπορεί τα ιστολόγια να «γεννιούνται» εύκολα αλλά δύσκολα διατηρούνται στη ζωή. Έχει μετακινηθεί το κοινό τους προς τα κοινωνικά δίκτυα; Η διάδοση του κινητού τηλεφώνου με διασύνδεση στο διαδίκτυο μας ωθεί στη μετεξέλιξη του μέσου στην κατηγορία των μικροιστολογίων; ΄Η μήπως η οικονομική κρίση έχει αφήσει τη σκιά της και στην περίπτωση των εκπαιδευτικών ιστολογίων;
Τα υψηλά ποσοστά εγκατάλειψης των εκπαιδευτικών ιστολογίων δείχνουν ότι η καινοτομία του ιστολογίου έχει αρχίσει να χάνει τη λάμψη της. Αυτό πιθανότατα σχετίζεται με την ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας. Οι χρήστες ζητούν ένα μέσο ταχύτερο, πιο ευσύνοπτο και πιο κοινωνικό. Σίγουρα η επέκταση των κοινωνικών δικτύων ενοχοποιείται σε μεγάλο βαθμό για αυτή τη στροφή. Η διάσπαση της προσοχής των αναγνωστών αυξάνεται λόγω του καταιγισμού της πληροφορίας. Καθώς το εύρος της προσοχής μειώνεται, οι αναγνώστες ζητούν συνοπτικότερα κείμενα και ταχεία διάδοση μέσω των κοινωνικών δικτύων. Για αυτό το λόγο βλέπουμε εφαρμογές επιμέλειας περιεχομένου (Scoop.it!, Pinterest) που βασίζονται στην οπτική επικοινωνία να ανθούν. Δεν είναι τυχαίο επίσης που τα ιστολόγια προτιμήθηκαν από ειδικότητες εκπαιδευτικών που βασίζουν τη διδασκαλία τους στο κείμενο (φιλόλογοι,θεολόγοι, δάσκαλοι). Πιθανόν ένας άλλος παράγοντας που έδρασε αποθαρρυντικά στη συνέχιση αρκετών ιστολογίων ήταν το χαμηλό επίπεδο ανατροφοδότησης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Το ιστολόγιο είναι πρωτίστως ένα διαλογικό μέσο αλλά ο διάλογος μέσα στην εκπαιδευτική μπλογκόσφαιρα είναι τουλάχιστον υποτονικός. Είναι αναμενόμενο λοιπόν το ότι αρκετά εκπαιδευτικά ιστολόγια δεν ενημερώνονται τακτικά και μετά το πρώτο διάστημα γνωριμίας με το μέσο παραμένουν ανενεργά. Άλλωστε όπως έχουν δείξει σχετικές έρευνες η διαδικτυακή παρουσία επηρεάζεται από την ταυτότητα της κοινότητας (Pluempavarn&Panteli,2007).
Ίσως είναι παρακινδυνευμένο με δεδομένη τη διαδικτυακή ρευστότητα να καταλήξουμε σε συμπεράσματα σχετικά με τα εκπαιδευτικά ιστολόγια. Ελπίζουμε στο μέλλον η έρευνα να κινηθεί προς τη δημιουργία μοντέλων συστηματικής προσέγγισής της αποτελεσματικής χρήσης των ιστολογίων ως εκπαιδευτικών εργαλείων.
Από την ημερίδα της Μάθησης 2.0. Τώρα θα μου πείτε: 1) αφού λέει “Καινοτομικές πρωτοβουλίες νέων” τι γυρεύεις εκεί; -ε με τα νέα όρια συνταξιοδότησης δεν είμαι καν στη μέση της καριέρας μου… και η τέρρα είναι νέα, μόλις πέντε χρόνια μετρά 2) “Σούζη τρως”. Εδώ ένα δίκιο το έχετε. Διαπιστώνω – με γνήσια έκπληξη- ότι σε λίγο θα χρειαζόμαστε ευρυγώνιο φακό. Τι να κάνουμε…οι βλαβερές συνέπειες του blogging, θυσιάστηκα για το μπλογκ μου κτλ κτλ.
Για να σοβαρευτούμε όμως η δράση Μάθηση 2.0 plus φιλοδοξεί να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο η δικτύωση νέων και ενηλίκων, εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων, καθώς και οι καλές πρακτικές και καινοτομικές πρωτοβουλίες των νέων στη σχέση τους με το διαδίκτυο μπορούν να ενισχύουν την εκπαίδευση και τη δια βίου μάθηση.
Στόχος της δράσης Μάθηση 2.0 plus είναι να συμβάλλει στην ενημέρωση των νέων, των μαθητών, των φοιτητών καθώς και των εκπαιδευτικών, των γονέων και κάθε άλλου ενδιαφερόμενου γύρω από τα νέα διαδικτυακά εργαλεία (Web 2.0, social media) και τις συνεργατικές δυνατότητες που αυτά δημιουργούν για την εκπαίδευση και τη δια βίου μάθηση.
Επίσης στόχος της δράσης είναι να προβάλλει πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν ενεργητικά οι ίδιοι οι νέοι, για αξιοποίηση και καινοτομικές χρήσεις διαδικτυακών εργαλείων και ψηφιακών μέσων στον τομέα της εκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης και, μέσω των πρωτοβουλιών αυτών, να αναδείξει καλές πρακτικές
Περισσότερες πληροφορίες: http://mathisi20.gr
Στόχοι της δράσης Μάθηση 2.0 plus είναι να συμβάλλει στην ενημέρωση των νέων, των μαθητών, των φοιτητών καθώς και των εκπαιδευτικών, των γονέων και κάθε άλλου ενδιαφερόμενου γύρω από τα νέα διαδικτυακά εργαλεία (Web 2.0, social media) και τις συνεργατικές και επικοινωνιακές δυνατότητες που αυτά δημιουργούν για την εκπαίδευση και τη δια βίου μάθηση, καθώς και να προβάλλει πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν ενεργητικά οι ίδιοι οι νέοι για αξιοποίηση και καινοτομικές χρήσεις διαδικτυακών εργαλείων και ψηφιακών μέσων στον τομέα της εκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης και, μέσω των πρωτοβουλιών αυτών, να αναδείξει καλές πρακτικές.
Προς τούτο, η δράση Μάθηση 2.0 plus προχωρά σε ημερίδα ενημέρωσης και διαλόγου για την εκπαίδευση και δια βίου μάθηση 2.0, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012 στο Συνεδριακό Κέντρο ΔΑΪΣ (http://www.daiscenter.gr) και θα περιλαμβάνει ομιλίες από προσκεκλημένους εισηγητές, παρουσιάσεις των δράσεων που θα διακριθούν με τη σφραγίδα καλής ψηφιακής πρακτικής της δράσης Μάθηση 2.0 plus, καθώς και ανοικτή συζήτηση για θέματα εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης 2.0.
Η συμμετοχή στην ημερίδα της δράσης Μάθηση 2.0 plus, οι εργασίες της οποίας θα μεταδοθούν και ζωντανά στο διαδίκτυο, είναι ανοικτή σε κάθε ενδιαφερόμενο, ενώ για όσους το επιθυμούν θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής. Για την καλύτερη διοργάνωση της εκδήλωσης, παρακαλούμε να επιβεβαιώσετε τη συμμετοχή σας έως και τη Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012 μέσω email στη διεύθυνση info@mathisi20.gr, δίνοντας και στοιχεία επικοινωνίας μαζί σας, και να παρακολουθήσετε τις ανακοινώσεις στον ιστοχώρο της δράσης Μάθηση 2.0 plus (http://www.mathisi20.gr) για το πρόγραμμα εργασιών και νέα της εκδήλωσης.
Το publicspending.medialab.ntua.gr είναι μια πλατφόρμα ενημέρωσης και δράσης για κάθε πολίτη η οποία απαντά επιτέλους στο κρίσιμο ερώτημα: “Μα που πήγαν όλα τα λεφτά;” Οι αριθμοί μιλούν και η γλώσσα τους είναι αμείλικτη. Εδώ τα greek statistics αξιοποιούνται πραγματικά καθώς τα γραφήματα αποκαλύπτουν πολλά και θαυμαστά. Με την επεξεργασία των στοιχείων της Διαύγειας, απεικονίζονται τα βασικότερα μεγέθη των δαπανών του Ελληνικού Δημοσίου. Η ομάδα υλοποίησης αποτελεί συνεργασία του Εργαστηρίου Τεχνολογίας Πολυμέσων Σ.Η.Μ.Μ.Υ του ΕΜΠ, του τμήματος Μαθηματικών ΑΠΘ και του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου, σας προσκαλεί στις 24 Μαϊου 2012 στην ημερίδα “Net and Zelda: Internet Stories and Video Games”.
Η ημερίδα διαπραγματεύεται δυο βασικές θεματικές ενότητες:
-Το διαδίκτυο ως αφήγηση και ως μέσο πολιτικής δράσης
και
– Τα video games ως διαδραστικά μέσα ψυχαγωγικού και εκπαιδευτικού χαρακτήρα.
Σκοπός είναι η ανάπτυξη λόγου και αντίλογου πάνω σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το διαδίκτυο, η διερεύνηση ερωτημάτων που συνεπάγεται η νέα υποκειμενικότητα του netizenship, η ανάδειξη του τρόπου παραγωγής ενός video game και τέλος, η προσέγγιση των video games τόσο ως εργαλεία εκπαίδευσης, όσο και ως ένα νέο επιστημονικό πεδίο έρευνας και δράσης.
Η ημερίδα πραγματοποιείται με την υποστήριξη της HGDA (Hellenic Game Developers Association) και την συμμετοχή του Athens Plaython και των Frown Tails
To Pinterest είναι μια νέα (προς το παρόν σε closed beta) υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης που επιτρέπει στους χρήστες της να συλλέγουν τις ιστοσελίδες της επιλογής τους, καρφιτσώνοντας τες σε έναν προσωπικό πίνακα. Με αυτόν τον τρόπο, οι ιστοσελίδες οργανώνονται σε διαφορετικές θεματικές κατηγορίες και παρουσιάζονται με ελκυστικό τρόπο, δίνοντας έμφαση στην εικόνα και το video.
Mια πρωτοποριακή ταινία του 1929 , γυρισμένη με εικόνες από την καθημερινή ζωή στην προσταλινική Ουκρανία. Ο δημιουργός της Denis Kaufman (υπό το ψευδώνυμο Dziga Vertov) στηρίχτηκε πάνω στο δημιουργικό μοντάζ της E. Svilova (μετέπειτα συζύγου του) και στις χιλιάδες λήψεις που έκανε ο αδελφός του Mikhail Kaufman. Οι τρεις αυτοί θεωρητικοί του «σινεμά-αλήθεια» απέρριπταν τα γυρίσματα μέσα σε στούντιο, τους ηθοποιούς και τα δράματα του αφηγηματικού κινηματογράφου και επεδίωκαν την ριζική εκκαθάριση της φιλμικής γλώσσας, την πλήρη αυτονόμησή της από το θέατρο και τη λογοτεχνία.
Ο χείμαρρος πληροφοριών που είναι διαθέσιμος στο Διαδίκτυο με μόλις μερικά κλικ μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο συγκρατούμε πληροφορίες, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Ομως αυτό δεν σημαίνει πως γινόμαστε λιγότερο εύστροφοι ή αναλυτικοί, λένε οι ερευνητές. Η αλλαγή εκλαμβάνεται ως μία φυσική προέκταση του τρόπου με τον οποίο ήδη βασιζόμαστε σε κοινωνικά βοηθήματα μνήμης – όπως για παράδειγμα σε ένα φίλο που γνωρίζει πολύ καλά ένα συγκεκριμένο θέμα.
Πολλοί ερευνητές και αρθρογράφοι αναρωτιούνται κατά πόσον η αυξανόμενη εξάρτησή μας από το Διαδίκτυο μπορεί να αλλάζει τις νοητικές μας ικανότητες. Η συνεχής ροή πληροφοριών που δεχόμαστε μπορεί να μας κάνει πιο αφηρημένους και λιγότερο αναλυτικούς – με λίγα λόγια πιο χαζούς. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα εμπειρικά στοιχεία σχετικά με την επίδραση του Ιντερνετ στις νοητικές μας λειτουργίες, και ειδικά στη μνήμη.
Η Μπέτσι Σπάροου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη και επικεφαλής της νέας μελέτης, υπέβαλε μαθητές του πανεπιστημίου σε μία σειρά τεσσάρων πειραμάτων για να βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα.
Σε ένα πείραμα έβαζε τους συμμετέχοντες να διαβάσουν και μετά να πληκτρολογήσουν μία σειρά προτάσεων όπως, «τα λαστιχάκια διαρκούν περισσότερο εάν καταψύχονται», σε έναν υπολογιστή. Στους μισούς μαθητές είπε πως οι προτάσεις αυτές θα αποθηκευτούν και στους άλλους μισούς πως θα διαγραφούν. Επιπλέον, στους μισούς συμμετέχοντες σε κάθε γκρουπ είπε πως πρέπει αργότερα να θυμηθούν αυτά που γράψανε, ενώ στους άλλους μισούς όχι. Εκείνοι που πίστευαν πως οι προτάσεις τους θα διαγραφούν μπόρεσαν να θυμηθούν περισσότερες προτάσεις, άσχετα με το αν τους είπε πως πρέπει να τις απομνημονεύσουν ή όχι.
Σε ένα άλλο πείραμα οι συμμετέχοντες έπρεπε να πληκτρολογήσουν και πάλι προκαθορισμένες προτάσεις σε έναν υπολογιστή, όμως αυτή τη φορά τους ενημέρωσε πως θα αποθηκευτούν σε έναν συγκεκριμένο φάκελο στον υπολογιστή. Οι συμμετέχοντες μπορούσαν πιο εύκολα να θυμηθούν τα ονόματα των φακέλων που ήταν αποθηκευμένες οι προτάσεις, παρά τις ίδιες τις προτάσεις που γράψανε. Τα πειράματα δείχνουν πως τείνουμε να θυμόμαστε λιγότερο πληροφορίες που ξέρουμε πως μπορούμε να βρούμε με ευκολία στο Ιντερνετ, λένε οι ερευνητές. Αυτό το συμπέρασμα αποτελεί προέκταση μιας ιδέας που πρότεινε πριν από περίπου 30 χρόνια ο μέντορας της Σπάροου, Ντάνιελ Βέγκνερ, από το τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.
Ο Βέγκνερ πρότεινε την ιδέα της «διενεργητικής μνήμης», ενός είδους συλλογικής κοινωνικής μνήμης. Για παράδειγμα, εάν ένας φίλος σου είναι γνώστης της ελληνικής ιστορίας, μπορείς απλά να θυμάσαι πως η «Ιλιάδα» είναι ελληνική και πως ο φίλος σου έχει γνώσεις σχετικά με την Ελλάδα, αντί να θυμάσαι ποιος έγραψε το επικό ποίημα. Η Σπάροου και ο Βέγκνερ λένε πως το Ιντερνετ μπορεί να επιδρά με παρόμοιο τρόπο, σαν μία προέκταση αυτής της εξωτερικής μνήμης.
Η Μέρι Πότερ, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο ΜΙΤ, λέει πως η μελέτη επαληθεύει τη λογική ιδέα πως χρησιμοποιούμε εξωγενή εργαλεία για να θυμόμαστε πληροφορίες. Σημειώνει, ωστόσο, πως πολλά από τα αποτελέσματα μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερη στατιστική σημασία. «Η μελέτη θα έπρεπε να προσπαθεί να βρει την απάντηση στο ερώτημα αντί να επιζητεί να επαληθεύσει την απάντηση», λέει.
Η Πότερ επίσης αναρωτιέται κατά πόσον για τα αποτελέσματα ευθύνονται κοινωνιολογικοί παρά ψυχολογικοί παράγοντες. Δηλαδή, όταν κάποιος βγάζει το κινητό του για να ψάξει πληροφορίες για ένα συγκρότημα, μπορεί να το κάνει επειδή είναι κάτι διασκεδαστικό και όχι επειδή έχει αλλάξει ο τρόπος που ο εγκέφαλός του αποθηκεύει πληροφορίες.
Ο Νίκολας Καρ έχει επίσης ασχοληθεί εκτενώς με το ζήτημα. Το βιβλίο του «The Shallows», που εκδόθηκε τον Ιούνιο, υποστηρίζει πως το Διαδίκτυο επηρεάζει αρνητικά τη μνήμη μας, και στηρίζει αυτή την άποψη σε πολλές επιστημονικές μελέτες. Λέει πως τα πειράματα της Σπάροου «δείχνουν πόσο προσαρμόσιμος είναι ο εγκέφαλός μας σε νέα τεχνολογικά εργαλεία».
«Είναι πολύ σημαντικό να θυμηθούμε πως υπάρχει διαφορά μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής μνήμης. Εάν δεν εσωτερικεύεις τις πληροφορίες, δεν τις κατανοείς τόσο καλά και τις επεξεργάζεσαι πιο επιφανειακά» προσθέτει. Η Σπάροου, αντίθετα, πιστεύει πως αυτή η νοητική προσαρμογή είναι μία θετική εξέλιξη. Λέει πως ο εγκέφαλός μας «ενώνεται» με το Διαδίκτυο, όπως έκανε παλαιότερα με τον γραπτό λόγο.
Τώρα προσπαθεί να εξετάσει τα πλεονεκτήματα αυτής της εξωτερικής μνήμης με περισσότερα πειράματα. Μας καλεί να σκεφτούμε έναν μαθητή Ιστορίας να διαβάζει ένα εκτενές κείμενο, γεμάτο ημερομηνίες και ονόματα για την Αμερικανική Επανάσταση. Ισως, εάν ο μαθητής έχει τη σιγουριά ότι μπορεί να ανατρέξει στο Διαδίκτυο αργότερα για τις λεπτομέρειες, θα μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τα αίτια της επανάστασης και να δει τη συνολική εικόνα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Να σας συστήσω το νέο μου κοσκινάκι. Ξεκίνησε πριν λίγες μέρες. Ηταν μία ευκαιρία να ασχοληθώ με το Joomla. Η σχέση μου με το Joomla πέρασε από αρκετά σκαμπανεβάσματα. Έπαιξε με τα άκρα. Τρεις φορές κόντεψα να τα παρατήσω αλλά with a little help from my friends βρήκαμε ένα modus operandi.
Άρθρα (RSS)