Terra Computerata

[dailymotion xjk5kc_pablo-neruda-and-now-you-re-mine_creation]

Now, you are mine. Rest with your dream inside my dream.
Love, pain, and work, must sleep now.
Night revolves on invisible wheels
and joined to me you are pure as sleeping amber.

No one else will sleep with my dream, love.
You will go; we will go joined by the waters of time.
No other one will travel the shadows with me,
only you, ever green, ever sun, ever moon.

Already your hands have opened their delicate fists
and let fall, without direction, their gentle signs,
your eyes enclosing themselves like two grey wings,
while I follow the waters you bring that take me onwards:
night, Earth, winds weave their fate, and already,
not only am I not without you, I alone am your dream.

Και τώρα πια είσαι δική μου. Αναπαύσου μέσ’στ’όνειρό μου μαζί με το δικό σου.
Αγάπη, πόνος, δουλειά, ας κοιμηθούν τώρα.
Κυλά η νύχτα πάνω στους αόρατους τροχούς της,
και συ δίπλα μου είσαι αγνή σαν κοιμούμενο ήλεκτρο.

Καμία άλλη, αγάπη μου, δεν θα κοιμηθεί μεσ’ στα όνειρά μου.
Θα πας, μαζί θα πάμε στου χρόνου τα ύδατα.
Καμία άλλη δεν θα ταξιδέψει στις σκιές μαζί μου,
μονάχα εσύ, αειθαλής, παντοτινός ήλιος, παντοτινή σελήνη.

Τα χέρια σου ήδη άνοιξαν τις εύθραυστες γροθιές τους
κι αφήνουν τ’απαλά τους σημάδια να πέσουν δίχως πορεία,
τα μάτια σου κλείνουν σαν δυό γκρίζα φτερά,

καθώς εγώ ακολουθώ το νερό που βαστάς και με μεταφέρει:
Η νύχτα, ο κόσμος, ο άνεμος τυλίγουν το πεπρωμένο τους,
και πια, χωρίς εσένα, δεν είμαι παρά μονάχα τ’ όνειρό σου.

[dailymotion xjk3jc_pablo-neruda-ode-to-the-sea_creation nolink]

Here surrounding the island,
There΄s sea.
But what sea?
It΄s always overflowing.
Says yes,
Then no,
Then no again,
And no,
Says yes
In blue
In sea spray
Raging,
Says no
And no again.
It can΄t be still.
It stammers
My name is sea.

It slaps the rocks
And when they aren΄t convinced,
Strokes them
And soaks them
And smothers them with kisses.

With seven green tongues
Of seven green dogs
Or seven green tigers
Or seven green seas,
Beating its chest,
Stammering its name,

Oh Sea,
This is your name.
Oh comrade ocean,
Don΄t waste time
Or water
Getting so upset
Help us instead.
We are meager fishermen,
Men from the shore
Who are hungry and cold
And you΄re our foe.
Don΄t beat so hard,
Don΄t shout so loud,
Open your green coffers,
Place gifts of silver in our hands.
Give us this day our daily fish.

Εδώ τριγύρω απ’ το νησί
η θάλασσα
τι θάλασσα!
Ξεχειλίζει από μόνη της
κάθε στιγμή
λέει ναι, λέει όχι,
λέει όχι, όχι και όχι
λέει ναι μες στα γαλάζια
μες στον αφρό της, μεσά στον καλπασμό της
λέει όχι και όχι.
Δε μπορεί να μείνει γαλήνια,
ξαναλέει: είμαι η θάλασσα
χτυπώντας πάνω σε μια πέτρα
χωρίς να κατορθώνει να την πείσει,
τότε
με τις εφτά πράσινες γλώσσες
εφτά πράσινων σκυλιών,
εφτά πράσινων τίγρεων,
εφτά πράσινων θαλασσών,
τη διατρέχει, την αγκαλιάζει,
τη διαποτίζει
και χτυπάει το στήθος της
ξαναλέοντας τ’ όνομά της.

Ω θάλασσα, έτσι ονομάζεσαι,
ω σύντροφε ωκεανέ,
μη χάνεις το χρόνο και το νερό,
μην αναταράζεσαι τόσο,
βοήθησέ μας.
Ψαράδες είμαστε,
άνθρωποι του γιαλού, πεινούμε και κρυώνουμε,
είσαι ο εχθρός μας,
μη τόσο δυνατά χτυπάς,
μη φωνάζεις έτσι,
την πράσινη άνοιξε κασετίνα σου,
κι απόθεσε μέσα στα χέρια
όλων μας,
το ασημένιο δώρο σου:
το ψάρι το καθημερινό…