Terra Computerata

Εισήγηση της Τ. Γιακουμάτου στο 4ο Πανελλήνιο συνέδριο των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, Θεσσαλονίκη 8/4/2016

Ο ιστορικός Ιαν Μόρις, που διδάσκει στο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, λέει κάτι χρήσιμο για την περίπτωσή μας. Στο βιβλίο του «Why the West Rule – For Now» (Γιατί η Δύση ηγεμονεύει – προς το παρόν), ο Μόρις παίρνει το λεγόμενο θεώρημα του Χάινλαϊν, που λέει ότι «η πρόοδος γίνεται από τεμπέληδες που ψάχνουν ευκολότερους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα», και το επεκτείνει. Υποστηρίζει, συγκεκριμένα, ότι οι δυνάμεις που δρουν ως καταλύτες σε μια κοινωνία και τη σπρώχνουν στην αλλαγή είναι αυτά τα τρία που λέει ο τίτλος: οκνηρία, φόβος, απληστία. Επακριβώς, το θεώρημα του Μόρις λέει ότι «οι αλλαγές προκαλούνται από οκνηρούς, άπληστους, τρομαγμένους ανθρώπους που ψάχνουν πιο εύκολους, πιο κερδοφόρους και πιο ασφαλείς τρόπους για να κάνουν πράγματα».

Εισήγηση της Τ. Γιακουμάτου στη διημερίδα: “Η αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης μέσω των νέων τεχνολογιών. Πολιτισμός και Πληροφορική στην εκπαίδευση”. Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού 25 Νοεμβρίου 2015

Η 12ετής θητεία μου στην επιμόρφωση μου έχει χαρίσει αρκετές εμπειρίες αναφορικά με το κοινό που παρεπιδημεί στις παρουσιάσεις. Σήμερα λέω να αναφερθώ στο είδος που αυτοπροσδιορίζεται ως “προοδευτικό”. Σε μία παρουσίαση που έκανα πρόσφατα για τον κυβερνο εκφοβισμό, όταν έφθασε η ώρα των ερωτήσεων, η συνάδελφος επικαλέστηκε μία ανώνυμη(;) έρευνα που έγινε στην Πορτογαλία, η οποία κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η επαφή με τις ΤΠΕ βλάπτει σοβαρά την υγεία των παιδιών του δημοτικού. Σε αυτήν έχω να αντιτάξω δεκάδες έρευνες που υποστηρίζουν ότι η πιο δυναμική ομάδα χρηστών είναι 3-5 ετών. Γιατί στην έρευνα παίζει ρόλο τι ρωτάς και πως το ρωτάς.

Η προοδευτική μερίδα των συναδέλφων μου -όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω- τοποθετείται επίσης εναντίον των πολιτιστικών  και ευρωπαϊκών προγραμμάτων γιατί “είναι ο δούρειος ίππος της επέκτασης ωραρίου και συλλήβδην των επιταγών της Ε.Ε”. Seriously συνάδελφοι;

Αλήθεια υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που θεωρούν εαυτούς “προοδευτικούς” και καταναλώνουν ενέργεια να διδάσκουν μία σειρά από μαθήματα, που έχουν εισαχθεί στο αναλυτικό για να καλύψουν συντεχνιακές διεκδικήσεις διορισμών, αντί να στρώσουν ένα πρότζεκτ και να δουλέψουν ουσιαστικά, όπως εκείνοι θέλουν με τους μαθητές τους;

Ο συνάδελφος Γιάννης Κωτσάνης μας έφτιαξε ένα μενού εύκολης πρόσβασης.

Αντάμωσα δύο καθηγητές μου το Θανάση Χατζηλάκο και το Δημήτρη Γκούσκο. Έκλεψαν και οι δύο την παράσταση στην ηµερίδα µε τίτλο “Εκπαίδευση και Δηµοκρατία” με δύο προβοκατόρικες εισηγήσεις. Κρίμα αλήθεια που ο κ. Μπαμπινιώτης επέμεινε στο θέμα του χρόνου και δεν άφησε να ολοκληρωθεί η τελευταία εισήγηση.

Βρήκα και μία φίλη που περνάει δύσκολα, επειδή αγωνίζεται για την αλλαγή κι επιμένει να καινοτομεί σε δύσκολους καιρούς. Ο Χατζηλάκος μας θύμισε μια διαφάνεια από παρουσίαση των 90’s, όπου έγραφε ότι χρειάζονται δυο γενιές για να αρχίσει κάτι να αλλάζει.

Κοντεύουμε άραγε να περάσει η μία από τις δύο γενιές;

Το παλεύω μόνο 12 χρόνια. Κάπου στο 2000 επιβιβάστηκα στη σχεδία της Οδύσσειας, κάπου στο 2006 λύγισα και είπα θα τα παρατήσω. Τελικά ακόμα την “παλεύω” και τραβάω κουπί. Αλλά πολλές φορές νιώθω ότι ακόμα η γαλέρα μας είναι δεμένη στο λιμάνι.

Είναι γεροί οι κάβοι…

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τις δύο ομιλίες στη διεύθυνση www.sgt.gr/players/athensdialogues/greek.html κάπου στο 399 ξεκινά η παρουσίαση Χατζηλάκου. Ευχαριστούμε το φίλο pgavalakis για το link.

ΥΓ. Στο σημείο που αγλαϊζόταν η TerraComputerata στη γιγαντοθόνη της Στέγης κι ενώ έχω υψώσει το κινητό για μία αναμνηστική φωτό, με πλησιάζει μία υπάλληλος για να μου πει ότι απαγορεύεται η φωτογράφηση. Στο μεταξύ δίπλα μου ένα i-phone είχε βιντεοσκοπήσει όλη την παρουσίαση Χατζηλάκου… Ελάτε κύριοι, στην εποχή της επανάστασης των συλλογικών δικτύων υψώνετε απαγορευτικά τείχη; Μακάρι να ήταν μέσα κάποιοι που να τουιτάριζαν τις εντυπώσεις τους ζωντανά. Για ποιες ελευθερίες συζητούσαμε τελικά; Δεν θέλουμε γεμάτα τα αμφιθέατρα; Αφήστε μας επιτέλους ελεύθερους να διαδώσουμε εντυπώσεις, συναισθήματα, ιδέες. Ίσως αν δεν βάζατε φραγμούς στην ενημέρωση, το αμφιθέατρο να ήταν πιο γεμάτο. Υποθετικός λόγος του απραγματοποίητου…

Χθες σε μία συναυλία διαπίστωσα το πεπερασμένο των αναπτήρων… Ξέρετε που ανάβουν κατά τη διάρκεια κάποιων κομματιών. Οι περισσότεροι είχαν ανάψει τα κινητά τους και κατέγραφαν.  Το να πας σε μία συναυλία και να βιντεοσκοπείς με το κινητό σου, να καταργείς τη φυσική σου υπόσταση, να καταργείς τη βασική, οπτική αίσθηση σου για ν’ αναπαράγεις μετά, μυρηκάζοντας αυτά που μόλις έχασες για να τα δείς απλά από την οθόνη του κινητού, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Και να δεχθώ ότι γίνεται στο αγαπημένο σου τραγούδι, που ίσα-ίσα  αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω ν’ αποτυπωθεί η αίσθηση του μέσα σου για πάντα. Αν το έκαναν  όλοι αυτό θα αναγκαζόμασταν όλοι να  βιώσουμε τη συναυλία σε δύο διαφορετικές καταστάσεις, ηχητικά παρόντες, οπτικά όμως απόντες, αφού θα τη παρακολουθούσαμε από τα αναρίθμητα κινητά στον αέρα. Έχω δεί και το άλλο φαινόμενο, που  υψώνουν τα τηλέφωνα στον αέρα χωρίς να τραβούν υλικό και χωρίς να έχουν τηλεφωνήσει σε κάποιον για να ακούσει τι χάνει που δε βρίσκεται εκεί, όπως ανάβαμε αναπτήρες κάποτε. Τον αναπτήρα πάλι λίγο-πολύ τον καταλαβαίνω· οπτικοποιεί τη φλόγα που έχεις μέσα σου εκείνη τη στιγμή, το πάθος σου, την ένταση· το κινητό στον αέρα τι συμβολίζει; Ότι είσαι “in touch” με τις τηλεφωνικές σου επαφές;

Και φυσικά η τεχνολογία πάντα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας …Υπάρχει εφαρμογή για κινητά που προσομοιώνει τον αναπτήρα. Virtual Concert lighter!

Σε αυτούς που ανησυχούν αν θα αντικατασταθούν από ένα μηχάνημα θα ήθελα να τους καθησυχάσω. Πάντα θα υπάρχει η ανάγκη για το baby parking. Οι γονείς χρειάζεται να αφήνουν τα παιδιά τους σε ένα ασφαλή χώρο προκειμένου να πάνε στη δουλειά τους. Οπότε άμεσα ο θεσμός του σχολείου δεν απειλείται. Ηδη φέτος λειτούργησε μία δομή του Υπουργείου Παιδείας για διαδικτυακό φροντιστήριο. Αρκετοί μαθητές το χρησιμοποίησαν. Δε νομίζω όμως ότι διαπιστώθηκε πτώση στη συμμετοχή των μαθητών στα φροντιστήρια εξαιτίας του δικτυακού του ανάλογου. Πίσω από αυτή την προσπάθεια σίγουρα κρύβονται αρκετές εργατώρες. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαντά στην ανάγκη εξατομικευμένης διδασκαλίας. Είναι ένα μάθημα κονσέρβα.

Στην Ελλάδα όμως που έχουμε κάποιες γεωγραφικές ιδιαιτερότητες π.χ. τα νησιά μας, δε βλέπω κανένα κακό στην ανάπτυξη δομών τηλεκπαίδευσης ώστε να μη χρειάζεται να στείλουμε καθηγητές ειδικοτήτων σε κάθε ακριτικό νησί. Ο διδάσκων θα μπορεί να διαμένει στην έδρα ενός νομού, να αναλαμβάνει τόσα τμήματα όσα του αναλογούν βάσει νόμου, να επικοινωνεί ζωντανά  και να επιλύει τις απορίες των μαθητών του διαμεσολαβημένος από δομές τηλεκπαίδευσης.

Η Αυστραλία το έχει δοκιμάσει εδώ και μισό αιώνα. Δεν τα πήγε κι άσχημα…

Περισσότερα στο www.augmentedrealitycinema.com

Χάσατε το κλειδί του σπιτιού σας; ∆εν πειράζει, τυπώστε ένα άλλο. Στα «γκάτζετ» του άµεσου µέλλοντος περίοπτη θέση θα κατέχουν οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, οι οποίοι, αντί για χαρτί, θα… τυπώνουν τα αντικείµενα που επιθυµούµε και τα οποία θα έχουµε προηγουµένως σχεδιάσει, όπως εµείς θέλουµε, στον υπολογιστή µας.

Το μέλλον διαφαίνεται λαμπρό για το πλαστικό που βρίσκει μία επίζηλη θέση ακόμα και στον κόσμο της Τέχνης. «Το πλαστικό είναι ένα από τα καλύτερα υλικά» τόνισε χαρακτηριστικά στην έναρξη της ομιλίας του ο Μάριους Ουάτζ, ένας καλλιτέχνης γεννημένος στη Νορβηγία, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να περιγράψει τη δουλειά που κάνει με τον τρισδιάστατο εκτυπωτή.