Διαβάζω στη lifo το edito του Τσαγκαρουσιάνου και αναγνωρίζω τα συμπτώματά μου:.

Ενώ παρακολουθώ μια ταινία:

“Το μυαλό μου πηδάει σαν νευρόσπαστο από τη μία εντύπωση στην άλλη – και δεν ησυχάζει με καμιά. ”

Η δική μου διαταραχή έχει εξελιχθεί στο σημείο να μην μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο αλλά να εναλλάσσομαι σε δύο ή καμιά φορά τρία. Σα να θέλει το μυαλό να κλικάρει.
Ετσι καταστρέφεται η ηδονή της ανάγνωσης; Οχι απαραίτητα. Όπως συνεχίζει το edito:

ίσως η τέχνη του κινηματογράφου να ζήσει ένα μεγάλο ξεσκαρτάρισμα υπό τη δαμόκλειο σπάθη του πιο έξυπνου, πιο άπιστου και πιο νόθου παιδιού της: του ίντερνετ. Λίγοι θα διασωθούν χωρίς να παπαγαλίσουν την τριπαριστή γλώσσα που τώρα θεωρείται ικανοποιητική (παράθυρα αφής που ανοίγουν σε άλλα παράθυρα στο διηνεκές!). Μόνο μάστορες που έφτιαξαν στα φιλμ δικές του γλώσσες θα αντέξουν – όπως ο Ταρκόφσκι κι ο Παζολίνι, που λέγαμε πριν, ή ο απίστευτος Όζου, που ο αργός ρυθμός του δεν είναι ακαδημαϊσμός ή νωθρότητα, αλλά τελετουργία ολκής, σαν να κρατάς με τα χέρια τα ταβάνια να μην πέσουν. Θα σβήσουν πολλοί σκηνοθέτες τα επόμενα χρόνια που οι άνθρωποι θα αρρωστήσουν από την πολλή ταχύτητα – κι ίσως καλώς θα σβήσουν. Ανήκουν σε ένα μέσο (το Αrt Cinema) που εξεμέτρησε το ζην και θα μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο.
Αλλά οι άλλες Τέχνες, οι λεγόμενες Καλές και όχι Έβδομες, ίσα ίσα θα αναδείξουν πάλι το γερό τους κόκαλο έναντι του αμνήμονος σπινθηρισμού της οθόνης. Αυτές είναι, τελικά, η μόνη ομορφιά που αντέχει στην τόση ρευστότητα του κόσμου, μαζί με τον έρωτα, την αγάπη των φίλων, το κρασί και τα τριαντάφυλλα.”

Η εξέλιξη περιλαμβάνει την αλλαγή. Μπορεί να μας ξεβολεύει αλλά η γη συνεχίζει να περιστρέφεται…

Πηγή: www.lifo.gr

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων