Άρθρα με ετικέτα “όνειρα”

Το κινητό χτυπάει και ο μικρός μαθητής από τη Γεωργία απαντά στα ελληνικά: «Δεν μπορώ τώρα. Είμαι εδώ με την κυρία Εφη και την κυρία που βγάζει κάμερα»… Η κυρία Εφη είναι η δασκάλα του. Η κυρία που «βγάζει κάμερα» είναι η σκηνοθέτις Λουκία Ρικάκη. Η τελευταία ταινία της παιζόταν μέχρι χθες για το ευρύ κοινό στο Ιδρυμα Κακογιάννη. Για τους επόμενους τρεις μήνες θα προβάλλεται για τα σχολεία, έπειτα από συνεννόηση με το Ιδρυμα (Τηλ. 210-3418550).

Σίγουρα, πολλοί είναι αυτοί που έχασαν την ευκαιρία να δουν το έργο στη μεγάλη οθόνη. Το σχολικό κοινό όμως είναι αυτό που θα επωφεληθεί περισσότερο από μια ταινία που δείχνει τις δυνατότητες ενός σχολικού περιβάλλοντος, όταν οι «μεγάλοι» είναι πρόθυμοι και ελεύθεροι να φανταστούν και να υλοποιήσουν έναν τρόπο διδασκαλίας και επικοινωνίας με τα παιδιά που ταιριάζει στην περίσταση.

Η ταινία που έχει τίτλο «Ονειρα σε άλλη γλώσσα» επικεντρώνεται σε μια ομάδα αξιόλογων Κυπρίων δασκάλων και τα παιδιά ενός πολύ ξεχωριστού σχολείου, του Σχολείου της Φανερωμένης, που βρίσκεται στο κέντρο της Παλιάς Λευκωσίας. Το εντυπωσιακό κτίριο κάποτε φιλοξενούσε το Παρθεναγωγείο Φανερωμένης, όπου φοιτούσαν πολλές γενιές Κυπρίων κορασίδων. Τώρα, λειτουργεί με 300 μαθητές από δεκάδες διαφορετικές χώρες. Η πλειοψηφία εξ αυτών είναι παιδιά μεταναστών από τις Φιλιππίνες, τη Ρωσία, τη Γεωργία, το Ιράκ, που έφτασαν στην Κύπρο για μια καλύτερη ζωή, αφήνοντας πίσω τους μιαν άλλη πατρίδα.

Η κ. Ρικάκη αφηγείται την ιστορία της, αφήνοντας συγχρόνως παιδιά, γονείς και δασκάλους να πουν τις δικές τους. Το συμπέρασμά της είναι ότι αυτή η σχολική κοινότητα ξέρει όχι μόνο να αποδέχεται τη διαφορετικότητα αλλά και να διαμορφώνει το σχολικό της πρόγραμμα γύρω από αυτήν. Η επίσκεψη μιας ολόκληρης τάξης στο τζαμί στο οποίο προσκυνάει η οικογένεια ενός συμμαθητή, με ξεναγό τον ίδιο τον μικρό μαθητή, αποτελεί το μάθημα της ημέρας.

Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου ή ειδικός για να κρίνω τη σκηνοθεσία ή την ευρηματικότητα του θέματος (υπάρχουν κι άλλα τέτοια σχολεία, πιο κοντά μας). Τα «Ονειρα» της κ. Ρικάκη μπορούν να γίνουν έμπνευση για πολλά σχολεία, είτε αυτά διαθέτουν έναν πολυπολιτισμικό χαρακτήρα είτε όχι…

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

tree_by_dragonskinpng.jpg«Ενας νέος δημόσιος χώρος: ένα μέρος φυσικής και ψηφιακής άσκησης της μνήμης και της φαντασίας. Ενας χάρτης του συλλογικού ασυνείδητου, οι πιθανές μεταλλάξεις και μετασχηματισμοί του οποίου είναι, εν τέλει, απρόβλεπτοι». Ετσι περιγράφει ο αρχιτέκτονας Πέτρος Μπαμπασίκας, το καλλιτεχνικό έργο Dreamgrove, που η αρχιτεκτονική του ομάδα παρουσιάζει από αύριο Σάββατο, στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Το έργο παρουσιάζεται στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος «Ακτιστον», ένα σύνολο εκθέσεων και γεγονότων γύρω από τη σύγχρονη αρχιτεκτονική έρευνα που ξεκίνησε τον Μάιο και θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβρη.

Ο Ονειρώνας (dreamgrove) είναι ένα media art project, αφού εκτυλίσσεται ταυτόχρονα στον κυβερνοχώρο και στους χώρους του μουσείου. Αποτελείται από μια βάση δεδομένων, στην οποία καταχωρούνται αφηγήσεις ονείρων, η οποία είναι προσβάσιμη από μία ιστοσελίδα και από έναν διαδραστικό κήπο. Τα δέντρα του κήπου αφηγούνται όνειρα. H ιστοσελίδα τα καταγράφει. Βασισμένος σε θεωρίες της μνήμης και των νοητικών χαρτών, ο Ονειρώνας συνδυάζει το ψηφιακό και το φυτικό, επιχειρώντας να μεταμορφώσει την αφήγηση σε δημόσιο χώρο, κάτι που αποτελεί ένα από τα κεντρικά ερωτήματα που θέτει στις μέρες μας η ψηφιακή τεχνολογία. Η ιστοσελίδα και ο κήπος αλληλοσυμπληρώνονται. Η δομή της σελίδας και των περιοχών της αντιστοιχεί στους χώρους περιπλάνησης, στάσης και υποδομής, καθώς και στο ηχητικό τοπίο του κήπου. Στο www.dreamgrove.org μπορεί κανείς να γράψει ένα όνειρο και να το καταχωρίσει στη βάση. 24 ώρες μετά, το κείμενο εμφανίζεται σε μια σελίδα στο Διαδίκτυο ? ένα δημόσιο πεδίο ονείρων. Εκεί μπορεί κάποιος να πλοηγηθεί και να διαβάσει όνειρα χωροθετημένα σε συστάδες. Οι μεταβάσεις της σελίδας παράγουν εικόνες-φαντάσματα και κατακρατούνται οπτικά στη μνήμη. Μία συνεχής αφήγηση (λούπα) ονείρων παίζει επάνω και μέσα στο κάθε δέντρο. Ενα πολύπλοκο ηχητικό περιβάλλον σχεδιάζεται, ώστε η κάθε αφήγηση (συστάδα ονείρων) να είναι σημειακή.

Άρθρο του Ματθαίου Τσιμιτάκη στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων