Διαβάζω για τα επιτεύγματα που σημειώθηκαν στην εκπαίδευση στην Ευρωπαϊκή Ενωση στην Καθημερινή και μελαγχολώ.
…Πολλές ευρωπαϊκές χώρες αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνδέουν την επένδυση στο εκπαιδευτικό σύστημα με την ανάκαμψη από την χρηματοπιστωτική κρίση.
Δεν το κάνουμε. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, άρα θα την ξεπεράσουμε κι αυτή την κρίση.
Μια άλλη τάση που εδραιώνεται στην Ευρώπη είναι η αυτονομία των σχολείων από την κεντρική εξουσία. Οι διδάσκοντες μπορεί να μην ορίζουν τη διδακτέα ύλη, ωστόσο έχουν σημαντικό λόγο στην καθημερινή πρακτική, επιλέγοντας τη διδακτική μέθοδο και τα εγχειρίδια.
Δεν το έχουμε… έχουμε το μοναδικό εγχειρίδιο που ανανεώνεται ανά εικοσαετία και μόνο επειδή μας επιδοτούν για να το κάνουμε.
Η χρηματοδότηση του εκπαιδευτικού συστήματος και η μείωση του αριθμού μαθητών και διδασκόντων, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού, είναι από τις σημαντικότερες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια.
Μας βλέπω να διδάσκουμε υποστηριζόμενοι από το πι.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δαπάνες ανά μαθητή, από τις οποίες το μεγαλύτερο ποσοστό αφορά τη μισθοδοσία των διδασκόντων (71%). Τα λιγότερα χρήματα, κάτω από τέσσερις χιλιάδες ευρώ (σε τιμές αγοραστικής δύναμης) διαθέτουν οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Μόλις λίγο περισσότερο διαθέτει η χώρα μας δηλαδή 4.600 ευρώ ανά άτομο. Ακολουθεί μια δεύτερη ομάδα χωρών (Βέλγιο, Ισπανία, Κύπρος, Ολλανδία, Σουηδία και σε μικρότερο βαθμό Γαλλία και Ιταλία) που επενδύουν 7-8 χιλιάδες ευρώ ανά μαθητή το χρόνο. Στην κορυφή της σχετικής κατάταξης βρίσκονται η Δανία και το Λουξεμβούργο (και εκτός Ε.Ε.) η Νορβηγία και η Ισλανδία.
4.600 χρεώνει το κράτος. Πόσα όμως χρεώνεται κάθε γονιός προκειμένου να ολοκληρώσει το παιδί του τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση;
Σχετικό άρθρο στην Κ: Τι πληρώνουν οι οικογένειες από το νηπιαγωγείο ώς και το πανεπιστήμιο
Άρθρα (RSS)