Σε αγώνα δρόμου με τον χρόνο και σε ιερό αγώνα κατά της χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά και της ημιλησμονημένης πλην υπαρκτής κρίσης των τροφίμων, πρέπει να επιδοθούν οι ευημερούντες του σημερινού κόσμου, εάν θέλουν να κερδίσουν τη μάχη κατά της φτώχειας. Κυρίως εάν θέλουν να ανταποκριθούν στους στόχους της Χιλιετίας, όπως τους είχε καθορίσει το 2000 η έκτακτη σύνοδος την οποία είχε συγκαλέσει ο ΟΗΕ.
Το χάσμα μεταξύ χορτάτων και πεινασμένων, έχει γίνει τεράστιο. Το 2006 πάνω από τον μισό πληθυσμό της γης, ζούσε σε πόλεις. Η ανάγκη επισιτισμού του αυξανόμενου τούτου πληθυσμού, μπορεί να καταστρέψει τις πηγές του πλανήτη.
Τούτο είναι και το θέμα του Paul Roberts στο βιβλίο του The End of Food: The Coming Crisis in the World Food Industry (εκδ. Bloomsbury). Μελετά το παγκόσμιο σύστημα επισιτισμού και καταδείχνει ότι παράγοντες φαινομενικά ανεξάρτητοι, ο υπερσιτισμός των ανεπτυγμένων, η ασιτία των ασθενεστέρων περιοχών, η μεταμόρφωση τεράστιων εκτάσεων του τρίτου κόσμου σε καλλιεργήσιμα εδάφη προς εξαγωγή, είναι αλληλένδετοι. Δεν είναι κάποιος από αυτούς λάθος, αλλά ολόκληρος ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα, είναι λάθος.
Η εναλλακτική λύση
Και τούτο οφείλεται στην αγορά «ένα από τα πιο ισχυρά και κτηνωδώς αποτελεσματικά, ανθρώπινα εργαλεία». Αλλά και αυτό ακόμα υπόκειται στις επιλογές των ανθρώπων, αμέτρητες επιλογές. Το πώς κάνουμε τις επιλογές αυτές είναι κάτι που επιδέχεται αλλαγής, επομένως και το σύστημα μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.
Η παγκόσμια κρίση απειλεί τους φτωχούς Άρθρο της Καθημερινής
Άρθρα (RSS)