Terra Computerata

Διαβάζω το δημοσίευμα του Σαλονικίδη κι είναι σα να έχει μπει στο μυαλό μου. Κι εγώ σκεφτόμουν ενόψει και των επερχομένων εαρινών συνεδρίων των ΤΠΕ ότι δεν θα αντέξω να ξανακούσω τα ίδια… για τη συνεισφορά των ΤΠΕ στην ανανέωση των εκπαιδευτικών μεθόδων. Ενα dejavu, άλλο πράγμα…

Αντιγράφω: “Ώσπου καταλήξαμε σε μια περίεργη κατάσταση, όπου ελάχιστοι πλέον κάνουν κριτική και σχεδόν κανείς δεν έχει να προτείνει κάτι καινούριο [σας παραπέμπω και στα πρακτικά συνεδρίων των τελευταίων 6-7 ετών – βρε, παιδιά, νισάφι πια με τους εννοιολογικούς χάρτες…]. Τα ίδια και τα ίδια , η απόλυτη ανακύκλωση ιδεών”.

Οσο το χρήμα ρέει, οι ομάδες των λογισμικών ενσκήπτουν στα συνέδρια για να επιδείξουν τις επαναστατικές ανακαλύψεις τους. Μόλις περάσουμε στις ισχνές αγελάδες, καταχωνιάζουμε τις φοβερές ανακαλύψεις μας στα χρονοντούλαπα και περνάμε στη Μαρία της σιωπής.

Θα ήθελα να δω μερικούς φίλους που συναντιόμαστε ανά διετία στη φιλόξενη Σύρο οι οποίοι το παλεύουν ακόμα. Θα μαζευτούν όμως και τα γνωστά αρπακτικά και προτιμώ να μη χαραμίσω το βλέμμα μου. Για αυτό ας με συγχωρέσουν αλλά θα προτιμήσω άλλη θέση για να αγναντέψω το Αιγαίο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση Εκπαιδευτικής Έρευνας (European Educational Research Association) είναι μια ομοσπονδία συλλόγων εκπαιδευτικής έρευνας των Ευρωπαϊκών χωρών που ιδρύθηκε το 1994. Εκδίδει το δικό της περιοδικό, το European Educational Research Journal και οργανώνει ένα ετήσιο συνέδριο, το τελευταίο εκ των οποίων έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο: http://www.ipd.gu.se/english/ecer2008/Στην ΕΕΕΕ συμμετέχουν 20 χώρες: http://www.eera-ecer.eu/about/membership/

από τις οποίες λείπει η Ελλάδα (και η Κύπρος).

Αποκομίζει κανείς την εντύπωση ότι η ελληνική κοινότητα εκπαιδευτικής έρευνας, παρά την ύπαρξη ατόμων με αξιόλογη δραστηριότητα, είναι εσωστρεφής και αποκομμένη από τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Διαπιστώνεται όμως ενδιαφέρον από την εκπαιδευτική κοινότητα. Αναρωτιέμαι, όλοι όσοι παρακολουθούν, μόνο για το χαρτί της βεβαίωσης το κάνουν; Ολοι θέλουν να γίνουν σύμβουλοι; Σήμερα ξύπνησα με αυτόν τον εφιάλτη. Είδα τον προγραμματιστή του σχολείου μου, να μας αντικαθιστά στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Ολους του άνω των σαράντα – λέει- μας είχαν τραβήξει από την τάξη, ικανοποιώντας το αίτημα των καταληψιών να μην έχουν γέρους καθηγητές και μας είχαν κάνει σχολικούς σύμβουλους. Πως είναι στα δημόσια έργα; ένας σκάβει και οι άλλοι πέντε επιβλέπουν και συμβουλεύουν;

Ας σοβαρευτούμε…Το επίπεδο της εκπαιδευτικής έρευνας στην Ελλάδα είναι ένα θέμα. Το άλλο είναι πόσο οι υπεύθυνοι για τον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματά της. Στα συνέδρια που έχω παρακολουθήσει οι εκπρόσωποι του ΥΠΕΠΘ έρχονται για να πουν το ποίημα τους και αποχωρούν αμέσως μετά προς την πλησιέστερη ταβέρνα. Είμαι δε σίγουρη ότι δεν αναφέρουν καν τα αποτελέσματα των συνεδρίων στους ανωτέρους τους. Όταν ως προϊσταμένη  έστελνα ενημερωτικά συνοδευόμενα από τα Πρακτικά των Συνεδρίων που παρακολουθούσα, έπαιρνα την ίδια ευχαριστήρια επιστολή (copy-paste). Στο τέλος λυπήθηκα τη γραμματέα και δεν την υπέβαλα άλλο στον κόπο. Έχω και μία λανθάνουσα οικολογική συνείδηση… Το πήρα το μήνυμα. Οι σύμβουλοι του/της Υπουργού ήταν απασχολημένοι με τα ρουσφετάκια…

Από την άλλη η Ελλάδα έχει πατώσει σε όλους τους διαγωνισμούς της PISA και δεν έχει εκδηλωθεί το παραμικρό ενδιαφέρον από ψηλά για ανάλυση και αντιστροφή αυτής της υστέρησης.