Η Καθημερινή δημιουργεί ένα χώρο όπου φιλοξενείται γόνιμη αντιπαράθεση απόψεων για τα αμφιλεγόμενα ζητήματα της επικαιρότητας.
Η απόφαση του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1919 να στείλει στρατό στην Σμύρνη, ικανοποιούσε δύο ανάγκες της εποχής. Αφενός, η νικήτρια δυτική συμμαχία Αντάτ χρειαζόταν ετοιμοπόλεμο στρατό, για να αστυνομεύσει την περιοχή της Σμύρνης (βάζοντας ακόμη ένα καρφί στο φέρετρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) και αφετέρου εξυπηρετούσε τον στόχο της Μεγάλης Ιδέας που στοίχειωνε στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό από τον 19ο αιώνα.
Η ιστορία όμως δεν εξελίχθηκε κατά τους ελληνικούς πόθους και τους πρώιμους συμμαχικούς στόχους. Η αλλαγή της κυβέρνησης στην Ελλάδα, μαζί με το φούντωμα του κινήματος των Νεότουρκων υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ και μαζί με τη διεύρυνση του μετώπου προς ανατολάς οδήγησε την ελληνική εκστρατεία σε καταστροφή. Οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας εκδιώχθηκαν και η Μεγάλη ιδέα χάθηκε στο λιμάνι της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922.
Έκτοτε οι γνώμες για το παράτολμο εγχείρημα του Ελευθερίου Βενιζέλου διίστανται. Έπρεπε παρά τους εμφανείς -και διακηρυγμένους από πολλούς- κινδύνους να στείλει στρατό στην Μικρά Ασία. Υπήρχε τρόπος να περιοριστεί το μέτωπο στα παράλια ή η επέκταση του στην ενδοχώρα και συνεπώς η ήττα του ελληνικού στρατού ήταν αναπόφευκτη;
Η Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή υπήρξε ένα κομβικό σημείο στην ελληνική ιστορία και η συζήτηση γι’ αυτή συνεχίζεται και από τις στήλες της «Καθημερινής».
Άρθρα (RSS)