Στη «Φυσική ιστορία της καταστροφής» ο W.G. Sebald γράφει για τον βομβαρδισμό των γερμανικών πόλεων, ο οποίος «θάφτηκε» στον δημόσιο λόγο και τη γερμανική λογοτεχνία. Πώς νομίζετε ότι μπορεί κανείς να διαφωτίσει το κοινό για τη στάση των συμμάχων απέναντι στη Γερμανία;
Κι όμως, υπάρχουν πολλές γερμανικές έρευνες για τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Οι πιο σοβαρές μάλιστα διακρίνονται για τη μετριοπάθειά τους στην κριτική των Συμμάχων. Δεν χαρίζονται καθόλου σ΄ αυτήν την τακτική, αλλά εξηγούν πώς αποφασίστηκε. Παράλληλα υπογραμμίζουν τη μεγάλη ζημιά που επέφεραν στη γερμανική οικονομία – οι στοχευμένοι βομβαρδισμοί εν προκειμένω και λιγότερο οι απρόκλητες επιθέσεις στον πληθυσμό. Κι έτσι, μένει μόνο μια μειονότητα που προσπαθεί να συγκρίνει- με στρεβλό τρόπο- τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς με τις εγκληματικές ενέργειες των Γερμανών. Το να εξισώνεις, ωστόσο, τον βομβαρδισμό της Δρέσδης με το Άουσβιτς δεν είναι παρά ένα απολογιστικό τέχνασμα. Σε έναν πόλεμο τόσο ευρύ και βίαιο, με κύρια ευθύνη της Γερμανίας, είναι κατανοητό- αν και δεν δικαιολογείται- ότι η εκδίκηση προφανώς ήταν ένα από τα κίνητρα των συμμαχικών βομβαρδισμών. Οι ανθρωπιστικές ιδέες που σήμερα θεωρούμε ζωτικής σημασίας- παρ΄ όλο που αγνοούνται ακόμη και στους πολέμους της σύγχρονης εποχήςδεν έπαιξαν τον ρόλο που θα περίμενε κανείς.
Σχετικό άρθρο: Ιστορίας συμψηφισμοί διαβάστε και το ενδιαφέρον σχόλιο του συναδέλφου
Άρθρα (RSS)