Terra Computerata

Η σύνθεση Closed Roads, έργο για βιόλα και ορχήστρα εγχόρδων δισκογραφείται για πρώτη φορά.

Η ηχογράφηση ανοίγει και κλείνει με το βαθιά στοχαστικό σαξόφωνο του Garbarek, που συνοδεύεται από το πιάνο της Καραΐνδρου και από ορχήστρα εγχόρδων, που παίζουν το Requiem for Willie Loman από τον Θάνατο του Εμποράκου. Για πρώτη φορά ηχογραφούνται και οι συνθέσεις: Μετά τη Μνήμη, για βιόλα, όμποε και σαξόφωνο καθώς και το Αdagio για σαξόφωνο και ορχήστρα εγχόρδων.

Συντελεστές: Kim Kashkashian: βιόλα, Jan Garbarek : τενόρο σαξόφωνο, Βαγγέλης Χριστόπουλος: όμποε, Ελένη Καραΐνδρου: πιάνο, Sergiu Nastasa: βιολί, Renato Ripo: βιολοντσέλο; Στέλλα Γαδέδη: φλάουτο, Marie – Cécile Boulard: κλαρινέτο, Sonia Pisk: φαγκότο, Βαγγέλης Σκούρας: γαλλικό κόρνο, Σωκράτης Άνθης: τρομπέτα, Maria Bildea: άρπα, Ντίνος Χατζηϊορδάνου: ακορντεόν, Άρης Δημητριάδης: μαντολίνο, Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Αλέξανδρου Μυράτ

Από το Καζακστάν μέχρι τον Καναδά «Η Σκόνη του Χρόνου» μιλάει για την αέναη αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων, για τις μετακινήσεις των πληθυσμών χθες και σήμερα, για τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα. Ισως η πιο συναισθηματική ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, δίνει μαθήματα αγάπης και Ιστορίας και ταξιδεύει τους θεατές υπαρξιακά και χιλιομετρικά. Το ταξίδι και ο μεγάλος δρόμος είναι συνδεδεμένα με τον ίδιο όπως η Ιστορία, η ανθρώπινη μοίρα και η ποίηση με τις ταινίες του. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και οι διεθνούς φήμης ηθοποιοί και συνεργάτες του διέγραψαν ατέλειωτες χιλιομετρικές αποστάσεις, καθώς το σενάριο της 13ης ταινίας του, «Η Σκόνη του Χρόνου», εξελίσσεται από τη Ρωσία και το Καζακστάν μέχρι τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, με στάσεις σε Αθήνα, Βερολίνο, Ρώμη.

Mε αφορμή τη «Σκόνη του Χρόνου» ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σημειώνει: «Πέρασαν τριάντα χρόνια σχεδόν από την πρώτη ταινία. Παραφράζοντας τον Ελιοτ, θα μπορούσα να πω: Να ?μαι λοιπόν πιο πέρα, πιο μακριά από του δρόμου τα μισά. Τα χρόνια μου σπαταλημένα τα πιο πολλά ανάμεσα σε θυμούς της Ιστορίας, πασχίζοντας ακόμα να μάθω να χρησιμοποιώ εικόνες. Και κάθε μου προσπάθεια μια καινούργια αρχή και μια μορφή αποτυχίας γιατί μαθαίνουμε μόνο όταν δεν χρειάζεται να εκφραστούμε πια. Ετσι το κάθε τόλμημα ένα ξεκίνημα καινούργιο μέσα στης ανακρίβειας των αισθημάτων τον γενικό χαμό. Μέσα στου πάθους τις ασύντακτες ορδές. Μια έφοδος στο άναρθρο. Να βρεθεί ξανά αυτό που χάθηκε, και βρέθηκε, και χάθηκε πάλι. Να βρεθεί ξανά… In my end is my beginning».

Από τον Ελεύθερο Τύπο

Από τις 12 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους