Εκτός από τη “φωφωτογραφία” μαθαίνουμε ότι και στην τελετή έναρξης των ολυμπιακών του Πεκίνου, δεν ήταν όλα όπως φαίνονταν. Το γλυκύτατο κοριτσάκι με το κατακόκκινο φόρεμα τραγούδησε με μια φωνή που δεν ήταν δική του και κάποια από τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα που έβλεπαν οι τηλεθεατές δεν ήταν παρά μαγνητοσκοπημένες κι προεπεξεργασμένες εικόνες. Η 9χρονη Λιν Μιαόκε, που κέρδισε τις καρδιές του παγκόσμιου κοινού ερμηνεύοντας την «Ωδή στην Πατρίδα», όχι μόνο τραγουδούσε πλέι-μπακ, αλλά και με «δανεική», φωνή. Αυτό που όλοι ακούσαμε, ήταν η φωνή ενός άλλου κοριτσιού, της 7χρονης Γιανγκ Πεϊγί, η εμφάνιση της οποίας δεν κρίθηκε αντάξια της εικόνας που ήθελε να προβάλει η Κίνα. Αλλά δεν ήταν αρκετά κουκλίστικη η Γιανγκ…
Έρευνες αποδεικνύουν ότι η ομορφιά είναι πολύ πιο σημαντικό πλεονέκτημα από όσο φανταζόμαστε. Υπάρχει μια μηχανική θετική αντίδραση προς τους ελκυστικούς ανθρώπους.
Η έρευνα αποδεικνύει ότι αυτόματα αποδίδουμε σε ωραίους ανθρώπους και άλλα επιθυμητά χαρακτηριστικά, καλοσύνη, εντιμότητα και ευφυΐα. Επιπλέον, κάνουμε τις κρίσεις αυτές ασυνείδητα. Μερικές συνέπειες της ασυνείδητης αυτής υπόθεσης ότι όμορφος «ίσον καλός» είναι φοβερές. Στην πολιτική αποδεικνύεται ότι οι ψήφοι των ελκυστικών υποψηφίων ήταν πάνω από δυόμισι φορές μεγαλύτερες από των άλλων. Έρευνα έχει αποδείξει ότι οι πιο ωραίοι κατηγορούμενοι καταδικάζονται σε πολύ ελαφρότερες ποινές και έχουν μεγάλη πιθανότητα να αποφύγουν τη φυλάκιση, ενώ ως ενάγοντες έχουν πιθανότητα να τους επιδικαστεί πολύ μεγαλύτερη αποζημίωση. Η μεροληψία υπέρ της φυσικής καλλονής χαρακτηρίζει τους άνδρες και τις γυναίκες εξ ίσου. Ακόμη και τα ωραία παιδιά έχουν καλύτερη μεταχείριση από τους δασκάλους τους.
Είναι σίγουρο ότι οι επαγγελματίες της πειθούς εκμεταλλεύονται το φωτοστέφανο της φυσικής καλλονής. Οι πωλητές και το προσωπικό που έρχεται σε επαφή με τους πελάτες επιλέγεται με κριτήριο την ομορφιά του.
Τη 10η Ιουλίου σε αρκετές σελίδες εφημερίδων μπορούσε κάποιος να δει μία φωτογραφία εκτόξευσης ιρανικών πυραύλων. Ενας blogger με αετίσιο μάτι πρόσεξε ότι είχε δουλέψει photoshop, καθώς τα συννεφάκια της εκτόξευσης παρουσίαζαν κάποιες ενδιαφέρουσες ομοιότητες. Δεν ήταν τέσσερεις οι πύραυλοι, μάλλον δύο ήταν και κλωνοποιήθηκαν.
Η ψηφιακή φωτογραφία και τα προχωρημένα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας αποτελούν πειρασμό για όποιον θέλει να “ωραιοποιήσει” τη σκληρή πραγματικότητα. Υπάρχει τρόπος για τους ειδικούς να διαπιστώσουν τις επεμβάσεις σε μία φωτογραφία. Ειδικά αν είναι διαθέσιμα τα αρχεία raw της φωτογραφίας. Δεν υπάρχει όμως τέτοιος τρόπος για τους δημοσιογράφους, ειδικά αν βιάζονται να προλάβουν το πιεστήριο…
Αλλιώς προσλαμβάνουμε κι επεξεργαζόμαστε ένα κείμενο, αλλιώς μια εικόνα. Θυμάστε την περίπτωση του κορμοράνου, εκείνου του δύστυχου πουλιού του πνιγμένου στο πετρέλαιο; λίγο αργότερα είχαμε μάθει ότι ήταν σκηνοθετημένη και δεν ήταν τραβηγμένη στον πόλεμο του Κόλπου. Αυτό όμως που μας έχει εντυπωθεί είναι η εικόνα. Άλλο κέντρο του εγκεφάλου επεξεργάζεται την εικόνα, άλλο το λόγο.
Σκηνοθετημένη μάθαμε και η ύψωση της σημαίας στην Ιβοτζίμα, επεμβάσεις και στη σημαία στο Reichstag.
Ίσως λοιπόν χρειαζόμαστε ένα καινούργιο όρο: faux φωτογραφία, φωφωτογραφία.
Δεν θέλω με τίποτα να είμαι στη θέση του ιστορικού του μέλλοντος. Αντε να βγάλεις άκρη.
Η Guernica, ο πασίγνωστος πίνακας του ιδιοφυούς Picasso, μεταφέρθηκε πρόσφατα στις τρεις διαστάσεις, απεικονίζοντας έτσι σημεία του έργου που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά και δίνοντας μια άλλη διάσταση στον πίνακα, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.
Ο Picasso εμπνεύστηκε το έργο μετά την φρίκη που αντίκρισε από τον βομβαρδισμό της πόλης κατά την διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου, όπου για 45 λεπτά, τα βομβαρδιστικά ισοπέδωναν την πόλη, ενώ μαχητικά αεροπλάνα εξολόθρευαν με πυροβόλα αμάχους που αναζήτησαν καταφύγιο στους αγρούς.
Η 5η ετήσια έκδοση του Synch Festival θα πραγματοποιηθεί φέτος από τις 13 έως τις 15 Ιουνίου στους χώρους της Τεχνόπολης και του Μουσείου Μπενάκη (Κτίριο οδού Πειραιώς). Για δεύτερη συνεχή χρονιά, το Synch διεξάγεται στo πλαίσιo του Φεστιβάλ Αθηνών 2008.
Πολλές συναυλίες, online events, σεμινάρια, διαλέξεις, εκθέσεις και εγκαταστάσεις εικόνας και ήχου έχουν προγραμματιστεί για το τριήμερο 13 με 15 Ιουνίου από τους διοργανωτές του Synch.
πάει η κουκουβάγια, μας χαιρέτησε! Για ένα μυστήριο λόγο δεν εγκατέλειψε ακόμα το δικτυακό τόπο του ΥΠΕΠΘ. Πάντως το νέο σήμα μας είναι εμπνευσμένο, δε νομίζετε;
Ο Ούγγρος Ferenc Cak? είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς performance artists της sand animation και έχει κερδίσει πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένων αυτών για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και στο Φεστιβάλ των Κανών.
Ο όρος sand animation χρησιμοποιείται για να περιγράψει δύο διαφορετικές διαδικασίες: μια μορφή performance art και μια τεχνοτροπία animation. Στην πρώτη περίπτωση, ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια σειρά εικόνων απλώνοντας άμμο πάνω σε μια επιφάνεια και δημιουργώντας εικόνας σχεδιάζοντας γραμμές και μορφές με τα χέρια του. Στη δεύτερη περίπτωση ο animator δημιουργεί κάθε καρέ του animation του σχηματίζοντας εικόνες μετακινώντας άμμο πάνω σ’ ένα κομμάτι γυαλί, που φωτίζεται από μπροστά ή από πίσω.
Περισσότερα για τη δουλειά του Ferenc Cak? μπορείτε να δείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα: http://www.cakostudio.hu/
To photoshop μετανάστευσε στο διαδίκτυο. Μία light αλλά λειτουργική έκδοση στο διάθεση των πολιτών του διαδικτύου. Με δυνατότητα αποθήκευσης της δουλειάς σας
Σήμερα, στην εποχή της εικόνας και των πολυμέσων δεν είμαστε πια οι ιδέες που έχουμε αποθηκεύσει στο κεφάλι μας, αλλά αυτό που είμαστε ικανοί να βλέπουμε… Καμιά φορά νομίζουμε ότι η σωρεία των εικόνων που λαμβάνουμε, αυτό το συνονθύλευμα από αντιφατικές και ετερόκλητες πληροφορίες, μας αφήνουν ανέγγιχτους, αλώβητους, ανεπηρέαστους, αφού είμαστε τόσο κοντά αλλά στην ουσία και τόσο μακριά από την πηγή τους. Δεν είναι έτσι. Το ημερήσιο χρωματιστό φανταχτερό «κουβάρι» εικόνων και ήχων που μας έχει εκπλήξει, σοκάρει, εντυπωσιάσει, πέρα από το έκδηλο, έχει και ένα βαθύ κρυφό νόημα. Σημαντικό, γιατί συνήθως ξεφεύγει από τον έλεγχο της συνείδησης, δεν το ψάχνουμε, δεν προσκρούει στην ενστικτώδη αντίσταση που προβάλλουμε σε ό,τι μοιάζει προφανές ή κραυγαλέο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα εισχωρεί στον νου μας. Και σταλαγματιά σταλαγματιά, χτίζει νέες πρόσκαιρες αξίες.
Ετσι γινόμαστε σήμερα, στην εποχή της εικόνας, αυτό που βλέπουμε. Συνέχεια »
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή