Σήμερα, στην εποχή της εικόνας και των πολυμέσων δεν είμαστε πια οι ιδέες που έχουμε αποθηκεύσει στο κεφάλι μας, αλλά αυτό που είμαστε ικανοί να βλέπουμε… Καμιά φορά νομίζουμε ότι η σωρεία των εικόνων που λαμβάνουμε, αυτό το συνονθύλευμα από αντιφατικές και ετερόκλητες πληροφορίες, μας αφήνουν ανέγγιχτους, αλώβητους, ανεπηρέαστους, αφού είμαστε τόσο κοντά αλλά στην ουσία και τόσο μακριά από την πηγή τους. Δεν είναι έτσι. Το ημερήσιο χρωματιστό φανταχτερό «κουβάρι» εικόνων και ήχων που μας έχει εκπλήξει, σοκάρει, εντυπωσιάσει, πέρα από το έκδηλο, έχει και ένα βαθύ κρυφό νόημα. Σημαντικό, γιατί συνήθως ξεφεύγει από τον έλεγχο της συνείδησης, δεν το ψάχνουμε, δεν προσκρούει στην ενστικτώδη αντίσταση που προβάλλουμε σε ό,τι μοιάζει προφανές ή κραυγαλέο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα εισχωρεί στον νου μας. Και σταλαγματιά σταλαγματιά, χτίζει νέες πρόσκαιρες αξίες.
Ετσι γινόμαστε σήμερα, στην εποχή της εικόνας, αυτό που βλέπουμε.
Τι είναι αυτό που βλέπουμε; Ενα ομογενοποιημένο «μίγμα» με σαρωτική δύναμη, που γκρεμίζει παλιούς φραγμούς, της τάξης, της παράδοσης, του γούστου, και διαλύει όλες τις διαφορές. Αναμιγνύει και μπερδεύει τα πάντα, όπως στο γάλα ομογενοποιούνται και κατανέμονται τα σφαιρίδια της κρέμας σε όλο το υγρό αντί να αφήνονται να επιπλέουν χωριστά στην επιφάνεια. Ετσι όμως καταστρέφονται όλες οι αξίες, αφού οι αξιολογικές κρίσεις προϋποθέτουν διακρίσεις. Η κουλτούρα της εικόνας είναι πολύ δημοκρατική. Αρνείται να κάνει διάκριση ανάμεσα ή ενάντια σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε.
Ολόκληρο το άρθρο της Κ 10/12/2008
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_10/02/2008_258859
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.