Terra Computerata

Το ταχυδρομικό περιστέρι Ουίνστον απαθανατίζεται στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, αφού μετέφερε μία κάρτα μνήμης 4 GB. Το πτηνό επικράτησε του τοπικού δικτύου στην ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων σε απόσταση 85 χιλιομέτρων.

Καθημερινή

Τις 170.000 καταχωρίσεις συμπλήρωσε η «Εγκυκλοπαίδεια της Ζωής», ένας δικτυακός τόπος στον οποίο καταγράφονται όλα τα γνωστά είδη χλωρίδας και πανίδας. Πρόκειται για ένα τεράστιο επιστημονικό εγχείρημα, σκοπός του οποίου δεν είναι απλώς η καταγραφή του φυτικού και ζωικού πλούτου του πλανήτη μας αλλά μια αναλυτική καταγραφή στην οποία περιλαμβάνονται εκτενείς περιγραφές των ειδών, εντυπωσιακές φωτογραφίες εμπλουτισμένες με γραφικά, χάρτες, βίντεο, ήχους και παρατηρήσεις από ερασιτέχνες, ενώ δεν λείπουν σύνδεσμοι οι οποίοι παραπέμπουν σε επιστημονικές δημοσιεύσεις.

Τα στελέχη της online εγκυκλοπαίδειας της ζωής (www.eol.org), τα οποία έχουν χαρακτηρίσει το εγχείρημα «διαδραστικό ζωολογικό κήπο», υπολογίζουν ότι όταν ολοκληρωθεί η συλλογή όλων των δεδομένων, ο όγκος των πληροφοριών θα φθάσει και πιθανόν θα υπερβεί τις 300 εκατ. σελίδες. Στη συγγραφή της εγκυκλοπαίδειας συμμετέχουν τα μεγαλύτερα επιστημονικά ιδρύματα και πανεπιστήμια του κόσμου.

Το Βήμα

«Αγαπάμε την ιστιοπλοΐα… αλλά και τα δελφίνια», τα οποία προτιμούν να περάσουν το καλοκαίρι τους στα νερά των Κυκλάδων και της Εύβοιας. Το πρόγραμμα «Ο Δρόμος του Δελφινιού» είναι μια πρωτοβουλία του Πανελλήνιου Ομίλου Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης (ΠΟΙΑΘ), που καλεί τους ιστιοπλόους αλλά και όλους όσοι ταξιδεύουν με σκάφη στα νερά του Αιγαίου, να συμβάλουν στην προστασία των δελφινιών που ζουν στις ελληνικές θάλασσες.

Στο site www.spotadolphin.gr κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει βασικές πληροφορίες για τα δελφίνια, καθώς και τη φόρμα καταγραφής των στοιχείων τους. Εχοντας ενημερωθεί, αρκεί κάποιος που θα δει δελφίνι να παρατηρήσει και να καταγράψει τα βασικά χαρακτηριστικά του και τη συμπεριφορά του ως προς το σκάφος.

Τα δελφίνια (το κοινό δελφίνι, το ρινοδέλφινο, το σταχτοδέλφινο και το το ζωνοδέλφινο) είναι τέσσερα από τα εφτά θηλαστικά (τα άλλα τρία είναι ο φυσητήρας, ο ζιφιός και η μεσογειακή φώκια) που διαβιούν μόνιμα στο Αιγαίο.

Σύμφωνα με το προγράμματα των ιστιοπλόων, η μεγαλύτερη παρουσία αυτών των συμπαθών κητωδών παρουσιάστηκε στις Κυκλάδες και την Εύβοια. Συνολικά μέσα στον Ιούλιο έγιναν 29 παρατηρήσεις κητωδών, οι περισσότερες από αυτές από τους περίπου 500 ιστιοπλόους του 46ου Ράλι Αιγαίου.

Οι Αμερικανοί…
… έχουν τον αετό τους. Οι Ρώσοι την αρκούδα τους. Οι Κινέζοι το πάντα τους. Και οι Ευρωπαίοι; Τίποτα. Το 2009 κηρύχθηκε ευρωπαϊκό έτος δημιουργικότητας και επινοητικότητας. Έτσι, η εφημερίδα «La Τribune» βρήκε την ευκαιρία να προτείνει κάτι ευφάνταστο: ένα ζώο που θα συμβολίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ένα ζώο…
… για την Ευρώπη; Ο πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Τζο Λάινεν τη βρήκε θαυμάσια ιδέα και δήλωσε πως «ένα ζωικό σύμβολο θα φέρει πιο κοντά τους Ευρωπαίους πολίτες». Η απουσία ευρωπαϊκών συμβόλων είναι εμφανής. Μάλιστα, γράφει η εφημερίδα, για να μη θυμίζει το αποτυχημένο Ευρωσύνταγμα, το έγγραφο με τη Συνθήκη της Λισαβώνας κυκλοφόρησε χωρίς την ευρωπαϊκή στάμπα με τα δώδεκα αστέρια.

Η εφημερίδα…
… πρότεινε στην Επιτροπή Θεσμικών Υποθέσεων έναν κατάλογο με ζώα. Το πρώτο από αυτά αντλεί τη νομιμότητά του από τις μυθολογικές ρίζες της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η μυθική Ευρώπη απήχθη από τον Δία, που μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να την πλησιάσει χωρίς να την τρομάξει. «Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη επιλογή από τον ταύρο» λέει ο ιστορικός Μισέλ Παστουρό. Όμως, ο πρόεδρος της Επιτροπής Τζο Λάινεν έχει κι αυτός τις δικές του ιδέες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση συγκροτήθηκε πάνω στις στάχτες του πολέμου και οι ιδρυτές της ήθελαν να πιστεύουν ότι τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η ειρήνη και ο διάλογος. Γι΄ αυτό, ο Γερμανός ευρωβουλευτής πρότεινε το περιστέρι. Ο ιστορικός Ερίκ Μπαρατέ βρίσκει καλή την ιδέα των πουλιών. Αν και ο αετός αποτελεί ήδη σύμβολο μερικών ευρωπαϊκών εθνών, τον θεωρεί κάπως πολεμικό. Θα προτιμούσε την αθηναϊκή γλαύκα. Και λέει: «Θα συμβόλιζε μια Ευρώπη που παίζει ένα παιχνίδι διαφορετικό από τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων». Μερικά από τα μέλη της Επιτροπής Θεσμικών Υποθέσεων που παρέλαβαν τον κατάλογο της εφημερίδας μάλλον αγνόησαν επιδεικτικά τις προτάσεις της. Και αποκάλυψαν τις δικές τους προτιμήσεις- η αλήθεια είναι με αρκετό χιούμορ. Οι προτάσεις τους; Το καβούρι, ο αχινός, η χελώνα, ο ελέφαντας. Ούτε αυτές όμως φάνηκαν πειστικές. Όσο για τη γλαύκα, τη θεώρησαν πολύ «πληκτική». Δύο ζώα βρίσκονταν σταθερά στις δύο πρώτες θέσεις του καταλόγου: το περιστέρι και ο ταύρος. Ο ταύρος μάλιστα ενθουσίασε πολλούς ευρωβουλευτές, από εκείνους που δεν χάνουν ταυρομαχία. Άλλοι πάλι βρήκαν αυτό το σύμβολο πολύ επιθετικό. Το περιστέρι κάποιοι δεν το βρήκαν καθόλου πρωτότυπο, εκτός αν πρόκειται για το περιστέρι που σχεδίασε ο Πικάσο, ένα σύμβολο ειρήνης. Πάντως δεν μάθαμε τι απέγινε τελικά με τις προτάσεις. Ίσως θα έπρεπε να βάλουν τους Ευρωπαίους πολίτες να ψηφίσουν. Σίγουρα θα ήταν πιο ενδιαφέρον από την ψηφοφορία για τα 448 άρθρα του Ευρωσυντάγματος.

Δρόμοι του Ρούσσου Βρανά στα Νέα

είναι ηλεκτρικές…

Φωτογραφία: Ελένη Τουλούπη

Ένα ψηφιακό “εικονικό βιβλίο”, που θα περιέχει όλες τις μορφές της ζωής στη Γη, ανέλαβαν, για πρώτη φορά, να δημιουργήσουν μια ομάδα συνεργαζομένων αμερικανικών και βρετανικών επιστημονικών φορέων. Το έργο, που θα είναι δωρεάν διαθέσιμο online στο Ίντερνετ, θα αποτελέσει ένα λεπτομερή παγκόσμιο “χάρτη” της χλωρίδας και της πανίδας και θα παρακολουθεί στενά τις διαχρονικές αλλαγές στη βιοποικιλότητα του πλανήτη.

www.eoearth.org/article/Biosphere

Ένα βίντεο στο οποίο έχουν τοποθετήσει μικροκάμερα στην πλάτη ενός αετού ώστε να καταγράφονται οι πτήσεις του και οι ελιγμοί που ο άνθρωπος με κανένα μέσο δε θα μπορούσε να πετύχει. Το βίντεο  σας δίνει την αίσθηση πως πετάτε… Αν ζαλίζεστε

Οι ναυτικοί ξέρουν ότι οι φάλαινες βγάζουν περίεργους μουσικούς ήχους. Οι μελετητές πιστεύουν ότι το τραγούδι των Σειρήνων δεν ήταν παρά αυτή η μουσική που δημιουργούν οι φάλαινες. Ολοι οι άλλοι πρωτάκουσαν τη μουσική των φαλαινών όταν αναπτύχθηκαν τα μηχανήματα ηχογράφησης για στρατιωτικούς λόγους. Στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση διεξήγαγε έρευνες για την υποθαλάσσια μεταφορά των ήχων, ώστε να μπορεί να εντοπίσει εχθρικά υποβρύχια. Γνώριζαν ότι ο ήχος ταξιδεύει ταχύτερα μέσα στο νερό, αλλά δεν ήξεραν ότι ταξιδεύει με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με τα βάθη του ωκεανού. Και ότι η μεγαλύτερη ταχύτητα είναι αυτή στον πάτο της θάλασσας.

Ακούγοντας προσεκτικά, με κατάλληλα, όργανα τις ηχογραφήσεις εκείνες, κατάλαβαν ότι οι φάλαινες ούτε τυχαία ηχούν ούτε οι ήχοι τους είναι τυχαίοι. Τα τραγούδια τους έχουν δομή, διάρκεια (μερικές φορές ωρών) και σκοπό. Είναι συνδεμένα σαν ανθρώπινα μουσικά έργα, με θέματα, φράσεις, κορυφώσεις και τελικό σβήσιμο. Και επαναλαμβάνονταν μετά το τέλος. Μεταβιβάζονταν σε άλλες φάλαινες που έπλεαν στα ίδια νερά και οι οποίες τα επαναλάμβαναν. Τα τραγούδια αυτά δεν είναι τα ίδια σε όλες τις φάλαινες, αλλά διαφορετικές ομάδες, σε άλλους ωκεανούς, έχουν τα δικά τους τραγούδια. Το μήκος και ο τύπος τους έδειχναν ότι είναι κάτι περισσότερο από μεταφορά πληροφοριών για θηλυκές φάλαινες (τα τραγούδια προέρχονται μόνο από αρσενικές) ή για τροφή. Το πιο περίεργο είναι ότι εξελίσσονται. Οι επιστήμονες που τα ερεύνησαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα βρήκαν ότι τα τραγούδια διέφεραν από το ένα καλοκαίρι στο άλλο. Με λεπτές αλλαγές, αλλά αλλαγές. Τούτο σημαίνει ότι οι φάλαινες δεν είναι σαν τα πουλιά, που τα τραγούδια τους μένουν απαράλλαχτα στο πέρασμα του χρόνου. Το σημερινό τραγούδι του αηδονιού είναι το ίδιο με εκείνο που άκουσαν ο Σαίξπηρ και ο Κιτς όταν έγραψε την «Ωδή στο αηδόνι», αλλά τα τραγούδια των φαλαινών, τα οποία πρωτάκουσαν οι ερευνητές πριν από 30 χρόνια, δεν είναι τα ίδια με αυτά που ακούν σήμερα; οπότε εύλογα συμπεραίνουν ότι τα μουσικά γούστα των φαλαινών άλλαξαν.

Οταν το γεγονός πρωτοανακαλύφθηκε έκανε τεράστια εντύπωση. Κήτη να τραγουδούν στον πάτο των ωκεανών. Μάλιστα, απέναντι στο άλλο γεγονός, ότι τα κήτη αυτά τα κυνηγά και τα σφαγιάζει ο άνθρωπος για να πάρει το πολύτιμο λάδι τους και να φτιάξει σαπούνι, κραγιόνια και σκυλοτροφές, ο μουσικός θρήνος τους γέννησε βαθιά αισθήματα ενοχής.

Εναν πιγκουίνο, μια φώκια, ένα ανθρώπινο χέρι… Τι θα περιμένατε άραγε να βρείτε στο στομάχι ενός μεγάλου λευκού καρχαρία; Επιστήμονες στη Νέα Ζηλανδία πρόκειται να προβούν αύριο σε νεκροτομή ενός θηλυκού μεγάλου λευκού καρχαρία μήκους 3 μέτρων και βάρους 300 κιλών, στο Μουσείο του Όκλαντ. Είναι η πρώτη φορά που θα διενεργηθεί νεκροτομή ενώπιον 1.000 ανθρώπων και θα μεταδοθεί μέσω του Ίντερνετ. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα καταφέρουν έτσι να μάθουν περισσότερα για ένα από τα λιγότερο γνωστά του ωκεανού. «Είναι συναρπαστικό, ουδέποτε έως τώρα έχουμε κάνει κάτι τέτοιο μπροστά σε κοινό», λέει ο Τομ Τρνσκι, έφορος του Μουσείου του Όκλαντ. «Είναι σπάνια ευκαιρία για μας. Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή αυτών των κορυφαίων ?αρπακτικών? του ωκεανού και ελπίζουμε να μάθουμε περισσότερα για το πρόσφατο παρελθόν αυτού του καρχαρία». Η νεκροψία θα διαρκέσει δύο ώρες. «Ενδιαφερόμαστε για το περιεχόμενο της κοιλιάς του για να διαπιστώσουμε τι είχε φάει. Μπορεί να είναι φώκιες, πιγκουίνοι, ψάρια, ακόμη και λίπος φάλαινας» λέει ο Τρνσκι, που προσθέτει ότι θα ερευνηθούν και τα αναπαραγωγικά του όργανα. «Ελπίζουμε ότι δεν θα βρούμε ανθρώπινα κομμάτια, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς».

www.aucklandmuseum.com/Default.asp?t=913

Τον κακόμοιρο κανένας σεβασμός, όλα φόρα παρτίδα στο διαδίκτυο;

Τι θα λέγατε για μια e-βόλτα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λος Αντζελες; Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου, που φιλοξενεί χιλιάδες εκθέματα. Το www.nhm.org είναι πολύ προσεγμένο και εύκολο στην πλοήγηση, προσφέρει εξαιρετικές φωτογραφίες με συνοδευτικά κείμενα, καθώς και τη δυνατότητα να έρθετε… πρόσωπο με πρόσωπο με δεινόσαυρους! Επίσης μπορείτε να γίνετε μέλη και να ενημερώνεστε για κάθε νέο έκθεμα και γενικότερα τις δραστηριότητες του μουσείου. Αν σας αρέσουν οι εικονικοί περίπατοι σε μουσεία του κόσμου, μην παραλείψετε και τούτο!

Από τη στήλη της Μαρίας Μυστακίδου στην Ελευθεροτυπία

Στη φωτογραφία ένα υπέροχο λευκό λυκόσκυλο, το οποίο περιμένει δύο ολόκληρα χρόνια (!) το αφεντικό του να βγει από το ιδιωτικό θεραπευτήριο όπου είχε μπει.

Το λυκόσκυλο δεν γνωρίζει ότι ο άνθρωπος που τη φρόντιζε, απεβίωσε. Ετσι, μένει εκεί στο Μαρούσι και τον περιμένει να γυρίσει, αποδεικνύοντας ότι: «Ο σκύλος είναι το μόνο πλάσμα στη Γη που αγαπάει εσένα περισσότερο από τον εαυτό του».

Ανάλογη και η ιστορία του Χάτσικο, του σκύλου που έγινε άγαλμα στην Ιαπωνία για την πίστη του.

Κάθε πρωί ο Χάτσικο συνόδευε το… αφεντικό του, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, από το σπίτι προς τον σταθμό του τρένου και από τον σταθμό του τρένου πίσω στο σπίτι. Ενα απόγευμα, τον Μάιο του 1925, ο καθηγητής δεν μπόρεσε να πάει στο απογευματινό τους ραντεβού. Επαθε καρδιακή προσβολή στο Πανεπιστήμιο και πέθανε.

Μετά τον θάνατο του καθηγητή, ο Χάτσικο δόθηκε σε άλλη οικογένεια. Ομως εκείνος δραπέτευε καθημερινά από το καινούργιο του σπίτι και πήγαινε πίσω στο παλιό για να τον βρει. Αυτό κράτησε για καιρό. Οσο χρειάστηκε ο Χάτσικο για να συνειδητοποιήσει ότι ο καθηγητής δεν έμενε πια εκεί. Ετσι αποφάσισε να πάει στον σταθμό του τρένου για να τον βρει ανάμεσα στους υπόλοιπους επιβάτες. Για 10 ολόκληρα χρόνια, όσο έζησε, ο Χάτσικο ήταν εκεί… Στον σταθμό του τρένου να περιμένει το… αφεντικό του να φανεί.