Terra Computerata

Είναι ένα όμορφο πρωινό Δευτέρας σε έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς του Λονδίνου και μια μικρή ομάδα επτάχρονων και οκτάχρονων παιδιών τραγουδούν με τόσο πάθος, σαν να εξαρτάται η ζωή τους από αυτό. Το πρόγραμμα «Sing Up» (τραγουδήστε δυνατά) ευελπιστεί αυτή η εικόνα να αναπαραχθεί σε ολόκληρη τη Βρετανία και γι΄ αυτό συνεργάζεται με 15.000 αγγλικά δημοτικά σχολεία, σε μία από τις πλέον φιλόδοξες εκπαιδευτικές προσπάθειες της χώρας.

Στόχος της εκστρατείας είναι να ενισχύσει τις γνώσεις των παιδιών γύρω από σημαντικά ιστορικά γεγονότα, μέσω της μουσικής. Με το να τραγουδούν πριν και μετά την επίσκεψή τους σε εκπαιδευτικούς προορισμούς, τα παιδιά αποκτούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το αντι κείμενο, αφού με αυτόν τον τρόπο συνδυάζεται η γνώση με τη διασκέδαση, υποστηρίζουν οι ειδικοί. Η εκστρατεία «Sing Up» συνεργάζεται με επτά τουριστικούς προορισμούς στη Βρετανία, όπως το Στόουνχεντζ, το Μουσείο Γιόρβικ Βάικινγκ Σέντερ στο Γιορκ, τον Καθεδρικό Ναό του Κάντερμπερι και το Εθνικό Ναυτικό Μουσείο στο Γκρίνουιτς. Κάθε αξιοθέατο έχει τουλάχιστον ένα τραγούδι που σχετίζεται με το εκπαιδευτικό περιεχόμενο της επίσκεψης. Για παράδειγμα, το τραγούδι «Μετακινώντας τις πέτρες» αναφέρεται στην ιστορία του Στόουνχεντζ.

Η σύνδεση των τραγουδιών με τις εκπαιδευτικές επισκέψεις βοηθάει στην αφομοίωση των ιστορικών στοιχείων, ωστόσο μερικές από αυτές, όπως ο Ζωολογικός Κήπος του Τσέστερ, επικεντρώνονται σε πιο επιστημονικά θέματα. «Δεν λέμε ότι η εκπαίδευσή μας είναι ανεπαρκής.Απλώς πιστεύουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές μέθοδοι για την εμπέδωση της ιστορικής γνώσης στα σχολεία, με έναν τρόπο που προκαλεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον εκ μέρους των μαθητών» λέει ο Μπαζ Τσάπμαν, διευθυντής του προγράμματος «Sing Up».

«Το τραγούδι βοηθάει τα παιδιά να θυμούνται πράγματα και γενικά τα κάνει πιο χαρούμενα» λέει η Εμα Μπέρνετ, δασκάλα σε δημοτικό σχολείο του Λονδίνου. Αν και μερικά παιδιά, ειδικά τα μεγαλύτερα αγόρια, στην αρχή είναι διστακτικά και ντρέπονται να τραγουδήσουν δυνατά, οι ειδικοί του προγράμματος έχουν παρατηρήσει μεγάλο ενθουσιασμό μεταξύ των μαθητών, κάτι που είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για το μέλλον του προγράμματος.

www.tovima.gr

Οι ναυτικοί ξέρουν ότι οι φάλαινες βγάζουν περίεργους μουσικούς ήχους. Οι μελετητές πιστεύουν ότι το τραγούδι των Σειρήνων δεν ήταν παρά αυτή η μουσική που δημιουργούν οι φάλαινες. Ολοι οι άλλοι πρωτάκουσαν τη μουσική των φαλαινών όταν αναπτύχθηκαν τα μηχανήματα ηχογράφησης για στρατιωτικούς λόγους. Στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση διεξήγαγε έρευνες για την υποθαλάσσια μεταφορά των ήχων, ώστε να μπορεί να εντοπίσει εχθρικά υποβρύχια. Γνώριζαν ότι ο ήχος ταξιδεύει ταχύτερα μέσα στο νερό, αλλά δεν ήξεραν ότι ταξιδεύει με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με τα βάθη του ωκεανού. Και ότι η μεγαλύτερη ταχύτητα είναι αυτή στον πάτο της θάλασσας.

Ακούγοντας προσεκτικά, με κατάλληλα, όργανα τις ηχογραφήσεις εκείνες, κατάλαβαν ότι οι φάλαινες ούτε τυχαία ηχούν ούτε οι ήχοι τους είναι τυχαίοι. Τα τραγούδια τους έχουν δομή, διάρκεια (μερικές φορές ωρών) και σκοπό. Είναι συνδεμένα σαν ανθρώπινα μουσικά έργα, με θέματα, φράσεις, κορυφώσεις και τελικό σβήσιμο. Και επαναλαμβάνονταν μετά το τέλος. Μεταβιβάζονταν σε άλλες φάλαινες που έπλεαν στα ίδια νερά και οι οποίες τα επαναλάμβαναν. Τα τραγούδια αυτά δεν είναι τα ίδια σε όλες τις φάλαινες, αλλά διαφορετικές ομάδες, σε άλλους ωκεανούς, έχουν τα δικά τους τραγούδια. Το μήκος και ο τύπος τους έδειχναν ότι είναι κάτι περισσότερο από μεταφορά πληροφοριών για θηλυκές φάλαινες (τα τραγούδια προέρχονται μόνο από αρσενικές) ή για τροφή. Το πιο περίεργο είναι ότι εξελίσσονται. Οι επιστήμονες που τα ερεύνησαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα βρήκαν ότι τα τραγούδια διέφεραν από το ένα καλοκαίρι στο άλλο. Με λεπτές αλλαγές, αλλά αλλαγές. Τούτο σημαίνει ότι οι φάλαινες δεν είναι σαν τα πουλιά, που τα τραγούδια τους μένουν απαράλλαχτα στο πέρασμα του χρόνου. Το σημερινό τραγούδι του αηδονιού είναι το ίδιο με εκείνο που άκουσαν ο Σαίξπηρ και ο Κιτς όταν έγραψε την «Ωδή στο αηδόνι», αλλά τα τραγούδια των φαλαινών, τα οποία πρωτάκουσαν οι ερευνητές πριν από 30 χρόνια, δεν είναι τα ίδια με αυτά που ακούν σήμερα; οπότε εύλογα συμπεραίνουν ότι τα μουσικά γούστα των φαλαινών άλλαξαν.

Οταν το γεγονός πρωτοανακαλύφθηκε έκανε τεράστια εντύπωση. Κήτη να τραγουδούν στον πάτο των ωκεανών. Μάλιστα, απέναντι στο άλλο γεγονός, ότι τα κήτη αυτά τα κυνηγά και τα σφαγιάζει ο άνθρωπος για να πάρει το πολύτιμο λάδι τους και να φτιάξει σαπούνι, κραγιόνια και σκυλοτροφές, ο μουσικός θρήνος τους γέννησε βαθιά αισθήματα ενοχής.