Terra Computerata

Οι ναυτικοί ξέρουν ότι οι φάλαινες βγάζουν περίεργους μουσικούς ήχους. Οι μελετητές πιστεύουν ότι το τραγούδι των Σειρήνων δεν ήταν παρά αυτή η μουσική που δημιουργούν οι φάλαινες. Ολοι οι άλλοι πρωτάκουσαν τη μουσική των φαλαινών όταν αναπτύχθηκαν τα μηχανήματα ηχογράφησης για στρατιωτικούς λόγους. Στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση διεξήγαγε έρευνες για την υποθαλάσσια μεταφορά των ήχων, ώστε να μπορεί να εντοπίσει εχθρικά υποβρύχια. Γνώριζαν ότι ο ήχος ταξιδεύει ταχύτερα μέσα στο νερό, αλλά δεν ήξεραν ότι ταξιδεύει με διαφορετικές ταχύτητες ανάλογα με τα βάθη του ωκεανού. Και ότι η μεγαλύτερη ταχύτητα είναι αυτή στον πάτο της θάλασσας.

Ακούγοντας προσεκτικά, με κατάλληλα, όργανα τις ηχογραφήσεις εκείνες, κατάλαβαν ότι οι φάλαινες ούτε τυχαία ηχούν ούτε οι ήχοι τους είναι τυχαίοι. Τα τραγούδια τους έχουν δομή, διάρκεια (μερικές φορές ωρών) και σκοπό. Είναι συνδεμένα σαν ανθρώπινα μουσικά έργα, με θέματα, φράσεις, κορυφώσεις και τελικό σβήσιμο. Και επαναλαμβάνονταν μετά το τέλος. Μεταβιβάζονταν σε άλλες φάλαινες που έπλεαν στα ίδια νερά και οι οποίες τα επαναλάμβαναν. Τα τραγούδια αυτά δεν είναι τα ίδια σε όλες τις φάλαινες, αλλά διαφορετικές ομάδες, σε άλλους ωκεανούς, έχουν τα δικά τους τραγούδια. Το μήκος και ο τύπος τους έδειχναν ότι είναι κάτι περισσότερο από μεταφορά πληροφοριών για θηλυκές φάλαινες (τα τραγούδια προέρχονται μόνο από αρσενικές) ή για τροφή. Το πιο περίεργο είναι ότι εξελίσσονται. Οι επιστήμονες που τα ερεύνησαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα βρήκαν ότι τα τραγούδια διέφεραν από το ένα καλοκαίρι στο άλλο. Με λεπτές αλλαγές, αλλά αλλαγές. Τούτο σημαίνει ότι οι φάλαινες δεν είναι σαν τα πουλιά, που τα τραγούδια τους μένουν απαράλλαχτα στο πέρασμα του χρόνου. Το σημερινό τραγούδι του αηδονιού είναι το ίδιο με εκείνο που άκουσαν ο Σαίξπηρ και ο Κιτς όταν έγραψε την «Ωδή στο αηδόνι», αλλά τα τραγούδια των φαλαινών, τα οποία πρωτάκουσαν οι ερευνητές πριν από 30 χρόνια, δεν είναι τα ίδια με αυτά που ακούν σήμερα; οπότε εύλογα συμπεραίνουν ότι τα μουσικά γούστα των φαλαινών άλλαξαν.

Οταν το γεγονός πρωτοανακαλύφθηκε έκανε τεράστια εντύπωση. Κήτη να τραγουδούν στον πάτο των ωκεανών. Μάλιστα, απέναντι στο άλλο γεγονός, ότι τα κήτη αυτά τα κυνηγά και τα σφαγιάζει ο άνθρωπος για να πάρει το πολύτιμο λάδι τους και να φτιάξει σαπούνι, κραγιόνια και σκυλοτροφές, ο μουσικός θρήνος τους γέννησε βαθιά αισθήματα ενοχής.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο 18 Απριλίου 2009 στις 05:38 στην κατηγορία ζώα, μουσική, φύση. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.