Αρχείο για Νοέμβριος, 2011

ταξιδιωτικά απωθημένα …και πώς να τα καταπολεμήσετε εν μέσω κρίσης

Comments 0 σχόλια »

Bullying. Πέσιμο, κράξιμο, επιθετική συμπεριφορά, αναίτια άσκηση λεκτικής και ψυχοσωματικής βίας. Απαντάται συνήθως στα σχολικά περιβάλλοντα και εκτείνεται μέχρι τον προσωπικό χρόνο που καταναλώνουν παιδιά και έφηβοι στο διαδίκτυο.

Σκηνοθετώντας ένα μικρό βιντεοκλίπ διάρκειας δυόμισι λεπτών, το δημιουργικό τρίο Everyone, που δρα με βάση του τη Νέα Υόρκη, στέλνει το δικό του μήνυμα με τίτλο “Losers”. Στη μερίδα δυτικών στερεοτύπων της επιτυχίας που θέλουν άπαντες αριστούχους, πρωταθλητές, εκκολαπτόμενα σελέμπριτι, καλογυμνασμένες μαζορέτες και σωματότυπους με προδιαγραφές glamorous editorial μόδας, οι Will Hoffman, Daniel Mercadante και Julius Metoyer II «φτύνουν» μερικές όχι και τόσο άγνωστες εικόνες.

Σε παραγωγή της Epoch Films, που ευθύνεται για το ανεξάρτητο φιλμ “Gigantic” του 2008, και μουσική του Keith Kenniff aka Unseen, που επιμελήθηκε πρόσφατα και το ηχητικό χαλί των spots για το iPhone 4s της Apple, το “Losers” υπενθυμίζει το δικαίωμα στην αποτυχία και την επιλογή στον τρόπο ζωής μας.

Comments 0 σχόλια »

Πρόσφατα πέθανε μια 98χρονη κυρία που την έλεγαν Ιρένα.
Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η Ιρένα είχε εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική υδραυλικός υπονόμων.
Είχε όμως κι έναν απώτερο σκοπό.
Όντας Γερμανίδα γνώριζε τα σχέδια των ναζί για τους εβραίους.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!
Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει 2.500 παιδιά και βρέφη.
Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια.
Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.
Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.
Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Δεν επελέγη.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως “οργανωτής κοινότητας” για το ACORΝ…
και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης…
Εις μνήμην της – 63 χρόνια μετά…

Comments 0 σχόλια »


Comments 0 σχόλια »

Οι πολίτες διαμαρτύρονται για την «κοινωνία του ελέγχου» αλλά, την ίδια στιγμή, εκτίθενται πρόθυμα, με πάθος, στα μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα, στο Facebook, στο Twitter… Η «κλασική» αστυνομία εμπλέκεται σε καβγάδες στους δρόμους, ενώ η ηλεκτρονική μαθαίνει –αν θέλει– τις λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής όλων μας. Αυτή η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά είναι ένα ιστορικό υπόλειμμα: οι άνθρωποι που κραυγάζουν «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» δεν αντιλαμβάνονται το πέρασμα του χρόνου, την αλλαγή των εποχών και τη συμβολή τους, τον ρόλο τους, σ’ αυτή την αλλαγή. Φοβούνται τον «μπάτσο» με την ασπίδα, το κράνος και τα χημικά δηλητήρια – αλλά ο «μπάτσος» βρίσκεται μέσα τους. Επίσης, βρίσκεται στον υπολογιστή τους.

Σώτη Τριανταφύλλου http://athensvoice.gr/

Comments 0 σχόλια »

Ο εμφύλιος πόλεμος διχάζει τους φίλους και καταστρέφει τις οικογένειες, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αναρχία που επικρατεί στον Νότο όπου κυριαρχούν οι μαύροι, μετά τον πόλεμο.   Η ταινία υπήρξε σταθμός στην εποχή του βωβού κινηματογράφου και είναι διάσημη για τις καινοτόμες τεχνικές της κάμερας και την αφηγηματική του απόδοση. Προκάλεσε μεγάλη αμφισβήτηση, καθώς προώθησε την ιδέα της υπεροχής της λευκής φυλής απεικονίζοντας τους «ιππότες» της Κου Κλουξ Κλαν ως ήρωες. Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια και μετά τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, και βασίζεται στη νουβέλα και θεατρικό έργο του Τόμας Ντίξον «The Clansman».

Comments 0 σχόλια »

Το νέο ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη.

Οι δημιουργοί του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή. Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.

Ένα ντοκιμαντέρ με άδεια ελεύθερης διανομής και αναμετάδοσης, στο οποίο μπορείς και εσύ να συμμετέχεις. Γίνε συμπαραγωγός…

Comments 0 σχόλια »

 Η ταινία «Η γέφυρα» («De brug»), 1928, είναι μια απλή κινηματογράφηση της γέφυρας. Η κίνηση πάνω της, η δομή της, το γύρω περιβάλλον μας βάζει μέσα σε αυτό που ξέρουμε, στη γέφυρα, αυτή καθαυτή. Όμως όταν ο φακός μπαίνει μέσα στις λεπτομέρειες, τότε μεταφερόμαστε σε έναν άλλο κόσμο, ξένο προς εμάς. Βλέπουμε αυτή τη γέφυρα από μια άλλη ματιά, σα να έχουμε τη δυνατότητα να μπούμε μέσα σε αυτή και να τη δούμε σαν ένα ζωντανό οργανισμό. Ο φακός του Ivens μας δείχνει ένα τοπίο που βρίσκεται ανάμεσα στο φουτουρισμό και τον κονστρουκτιβισμό. Ο άνθρωπος καταλαβαίνει το περιβάλλον του και, συγχρόνως, βλέπει πόσο αλλοτριωμένη είναι η ζωή του, αφού ελάχιστη γνώση έχει για το περιβάλλον στο οποίο ζει.

www.cinemainfo.gr

Comments 0 σχόλια »

Στη «Βροχή» («Regen»), 1929, έχουμε ακόμα μια φορά την ποιητική της καθημερινότητας. Η βροχή στο Άμστερνταμ. Ο φακός κάνει την εισαγωγή του στο θέμα, βλέπουμε την ήρεμη κίνηση στους δρόμους, τις πρώτες στάλες και μετά τη βροχή που παρασέρνει στο ρυθμό της τους ανθρώπους και τα οχήματα. Οι πρώτες στάλες, οι γιακάδες που σηκώνονται εικονοποιούν τη βροχή που θα δούμε σε λίγο να χορεύει στους δρόμους και στις στέγες του Άμστερνταμ. Και εδώ ο ρυθμός σε μια βωβή ταινία αποποιείται τη χρήση της μουσικής.

www.cinemainfo.gr

Comments 0 σχόλια »

Mια πρωτοποριακή ταινία του 1929 , γυρισμένη με εικόνες από την καθημερινή ζωή στην προσταλινική Ουκρανία. Ο δημιουργός της Denis Kaufman (υπό το ψευδώνυμο Dziga Vertov) στηρίχτηκε πάνω στο δημιουργικό μοντάζ της E. Svilova (μετέπειτα συζύγου του) και στις χιλιάδες λήψεις που έκανε ο αδελφός του Mikhail Kaufman. Οι τρεις αυτοί θεωρητικοί του «σινεμά-αλήθεια» απέρριπταν τα γυρίσματα μέσα σε στούντιο, τους ηθοποιούς και τα δράματα του αφηγηματικού κινηματογράφου και επεδίωκαν την ριζική εκκαθάριση της φιλμικής γλώσσας, την πλήρη αυτονόμησή της από το θέατρο και τη λογοτεχνία.

www.antifono.gr

Comments 0 σχόλια »

 Στην ταινία του 1927 “Berlin, die Sinfonie der Großstadt” του 1927, ο Walther Ruttmann αποτυπώνει με έξοχο τρόπο μια ημέρα του Βερολίνου. Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει την τότε σύγχρονη ζωή στην μεγαλούπολη του Βερολίνου. Το Βερολίνο την εποχή εκείνη ήταν μια πόλη που γνώριζε βιομηχανική ανάπτυξη, συνοδευόμενη με τα φαινόμενα της αστυφιλίας, του συνωστισμού, της φτώχειας των κατώτερων τάξεων. Ο Ρούτμαν σκιαγραφεί την ζωή της μεγαλούπολης σαν έναν ζωντανό οργανισμό που έχει τον δικό του ρυθμό. Αγουροξυπνημένος το πρωϊνό, πολυάσχολος όλη τη μέρα και διασκεδάζοντας το βράδυ πριν πάει για ύπνο. Παράλληλα ακολουθεί μια δομή παρόμοια με αυτή των συμφωνικών έργων κλασσικής μουσικής. Για να πετύχει την ατμόσφαιρα της αγχωτικής ζωής χρησιμοποιεί βιαστικές, σύντομες σκηνές, μια πρωτόγνωρη τεχνική για την εποχή εκείνη.

Comments 0 σχόλια »

Ένα εντεκάλεπτο κολάζ εικόνων που έφτιαξαν το 1921 ο μοντερνιστής ζωγράφος Τσαρλς Σίλερ (Charles Sheeler)και ο φωτογράφος Πολ Στραντ (Paul Strand)για να απεικονίσουν τη γέννηση του Μανχάταν ως δάσους από ουρανοξύστες.

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων