υποστηρίζει ο Ουελμπέκ. Αλλά η Κική Δημουλά: Θα αναρωτηθώ αν οι προηγούμενες εποχές ήταν στο σύνολό τους τόσο αγγελικά πλασμένες που να τους «άξιζε» η ποίηση. Κι αν ήταν, πόσο χρειάζεται άραγε η ποίηση τους αγγέλους; Όσο η ευτυχία στην ευτυχία και ο πλούτος στον πλούτο; Πιο σωστά, στη φτώχια δεν αξίζει ένα πλούσιο όνειρο; Αν λοιπόν η ποίηση, εκτός από μια παρήγορα περίπλοκη μορφή απόγνωσης που πιστεύω ότι είναι, παράλληλα είναι και μια ωφέλιμη μεταδόσιμη αξία, τότε, πολύ περισσότερο αξίζει να αφιερώνεται σε μια εποχή σαν τη δική μας, αν αυτή διέπεται μόνο από πληκτικούς πλήττοντες και εξαντλημένους δαίμονες. Κι αυτά βέβαια ισχύουν, αν δεν παρανόησα τον απόλυτο, αυστηρό Ουελμπέκ.
Συνέντευξη της Κικής Δημουλά Lifo 24/7/2008
πού ξέρεις,
ο διάβολος το άγνωστο η ελπίδα κι ο Θεός
μπορεί να έχουνε τον ίδιο δικηγόρο
Η λογοτεχνία είναι η χώρα που περιέχει όλες τις άλλες χώρες, καταλήγει η πανεπιστημιακός και μελετήτρια Τζίνα Πολίτη μετά από μια μεγάλη συζήτηση με την Κατερίνα Ι. Ανέστη. Η σημαντική διανοούμενη μιλά για το εφήμερο παρόν, τη συλλογική ταυτότητα, την οντολογία του πολιτικού, τις νέες γλώσσες που αποκαλύπτονται.
Άρθρα (RSS)