Κάθε χρόνο όταν πλησιάζει η ημέρα της επίδοσης των ελέγχων, κάτι σφίγγεται μέσα μου. Δεν είναι τόσο η επαφή με το σύστημα και την κρεατομηχανή των εξετάσεων, προβληματική είναι και η επαφή με τους γονείς. Μερικοί δεν εννοούν να καταλάβουν, πώς ο μικρός Μπαμπινιώτης που εκκολάπτουν κάνει τόσα λάθη στην έκθεση. Διαβάζοντας το άρθρο της Τζιαντζή αποφάσισα να το μοιράζω μαζί με τον έλεγχο, μπας και…
…Σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή, οι γονείς πρόσφεραν στα παιδιά τους αγάπη χωρίς να το αναφέρουν διαρκώς, τα μάθαιναν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό, αλλά δεν νοιάζονταν να μάθουν τι βιβλία διάβαζαν εκείνα, τι μουσική άκουγαν, τι θέματα έπεσαν στο διαγώνισμα και ούτε καμάρωναν επειδή το παιδί μιλάει «σωστά ελληνικά» ή έχει πλούσιο λεξιλόγιο. Σήμερα η ιδιότητα του γονέα τείνει να γίνει επάγγελμα, ενώ η αγάπη του μοιάζει να κρίνεται από το πόσο είναι διατεθειμένος να γίνει εξάρτημα του παιδιού του, από το πόσο «ποιοτικός» είναι ο χρόνος που του αφιερώνει. Συνέχεια »
Άρθρα (RSS)