Πριν από δέκα σχεδόν χρόνια, ο σεισμός της Πάρνηθας άφησε άστεγους – εκτός των άλλων – τους μαθητές του 1ου ΤΕΕ Άνω Λιοσίων. Η προσωρινή λύση που δόθηκε ήταν να στεγαστούν σε προκάτ αίθουσες διδασκαλίας.
Ως γνωστόν όμως στην Ελλάδα τίποτε μονιμότερο του προσωρινού. Αν επισκεφθείτε το σχολείο θα αντικρίσετε αίθουσες χωρισμένες στη μέση, με μονάχα μία είσοδο – έξοδο. Τάξεις κλουβιά, χωρίς παράθυρα. Χώροι διδασκαλίας, όπου το κρύο είναι πιο τσουχτερό μέσα, παρά έξω. Επικίνδυνα εργαστήρια μηχανολογίας και ηλεκτρολογίας στεγασμένα σε άκρως ακατάλληλα κοντέινερ, χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Κι ας ζήτησε συγγνώμη ο υφυπουργός από τους μαθητές εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας.
Το σύγχρονο «Γεφύρι της Άρτας», όπως σαρκαστικά χαρακτηρίζουν το νέο κτίριο του σχολείου οι καθηγητές, σκοντάφτει πάνω σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς και σε «λεηλατημένους» προϋπολογισμούς. Το πιο ειρωνικό από όλα είναι πως όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς – ο δήμος Άνω Λιοσίων, ο ΟΣΚ, το υπουργείο Παιδείας – δηλώνουν την κατανόησή τους στο πρόβλημα των μαθητών, όμως μεταφέρουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον και η κατάσταση παραμένει ίδια, για δέκα ολόκληρα χρόνια.
Άρθρα (RSS)