Είναι νέοι φιλόλογοι από όλες τις γωνιές του κόσμου και αγαπούν την Ελλάδα, κλασική και νέα. Οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν κυρίως στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
«Στην Ελλάδα με τράβηξαν οι θεοί, οι αρχαίοι εννοώ, αυτοί της μυθολογίας και της λογοτεχνίας που κάναμε στο λύκειο», λέει στα «ΝΕΑ» η 27χρονη Ισπανίδα Έλενα Γκονθάλεθ Βακερίζο. «Τελευταία στιγμή αποφάσισα να ακολουθήσω την καρδιά μου και να σπουδάσω Κλασική Φιλολογία, αντί για κάτι πιο “χρήσιμο”. Δεν το μετάνιωσα ποτέ μου», προσθέτει. Σήμερα κάνει διατριβή με θέμα τα ομηρικά και κλασικά στοιχεία στην «Οδύσσεια» του Καζαντζάκη.
Η νεαρή ελληνίστρια ανήκει σε μια νέα φουρνιά ξένων φιλολόγων που για διάφορους λόγους, με συχνότερη αφορμή τη γοητεία που άσκησε πάνω τους η αρχαία Ελλάδα κατά τη διάρκεια της σχολικής εκπαίδευσής τους, αγάπησαν τη χώρα μας και αποφάσισαν να αφιερώσουν τον επιστημονικό βίο τους σε αυτή. Κάποιοι μάλιστα έγιναν μέλη της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, της μοναδικής Εταιρείας Φίλων Έλληνα συγγραφέα με τόσο μεγάλο διεθνές δίκτυο, και καθοδηγούν τα παραρτήματά της στις χώρες τους. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια, η Εταιρεία- ιδρύθηκε το 1988- δημιούργησε τριάντα νέα παραρτήματα. Στα μάτια των νεαρών ελληνιστών ο Καζαντζάκης αποτελεί πρώτης τάξεως σύνδεση ανάμεσα στην αρχαία και τη νεώτερη Ελλάδα.
«Έμαθα πρώτα τη γλώσσα της Σαπφούς και του Ομήρου στο πανεπιστήμιο και μόνο ύστερα τα νέα ελληνικά», λέει η Έλενα Γκονθάλεθ. «Μάθαινα απ΄ έξω ποιήματα του Καβάφη την εποχή που πρωτοήρθα στην Ελλάδα. Και το ταξίδι που θα διαρκούσε ένα καλοκαίρι, κατέληξε σε ολόκληρο χρόνο. Και πώς να μη γινόταν κάτι τέτοιο! Καθεμιά εμπειρία, πιστεύω, έχει την αξία που εμείς είμαστε ικανοί να της δώσουμε. Έτσι εμένα, που την είχα ονειρευτεί για τόσα χρόνια, η Ελλάδα είχε πολλά να μου προσφέρει». Τώρα η Έλενα Γκονθάλεθ μένει στην Ισπανία, αλλά εξακολουθεί να έρχεται συχνά στην Ελλάδα. «Μάλλον αυτή τη συνήθεια δεν θα την κόψω ποτέ μου», καταλήγει.
«Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι παλιά», λέει ο 33χρονος Ουκρανός πανεπιστημιακός, κλασικός φιλόλογος Αντρέι Σαβένκο. «Περίπου στην ηλικία των 5- 6 χρόνων ερωτεύτηκα τη χώρα του Οδυσσέα και του Ηρακλή από ένα βιβλίο με τους μύθους και τους θρύλους της αρχαίας Ελλάδας. Το διάβαζα μέρα- νύχτα και μετά τα εξιστορούσα όλα στα παιδιά της γειτονιάς. Μετά, στο δημοτικό άρχισα να διαβάζω για την ιστορία της χώρας (κυρίως την αρχαία) και έτσι μπήκα στον κόσμο των Περσικών Πολέμων, της μακεδονικής εκστρατείας, των διαδόχων κ.τ.λ. Από μια άποψη φαίνεται πως έτσι λείπει εντελώς η επαφή με τον πραγματικό κόσμο, αυτό όμως- κατά τη γνώμη μου- με βοήθησε πολύ να βρω στη σημερινή Ελλάδα το νήμα των καιρών και μια συνοχή του χρόνου πολύ σημαντική για τη συνταύτιση ενός κοινωνικού συνόλου, των Ελλήνων δηλαδή που, όπως έλεγε ο Καβάφης, δεν είναι ούτε Έλληνες ούτε ελληνίζοντες αλλά ελληνικοί».
Άρθρα (RSS)