Στη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη αναφέρεται η σειρά του ΣΚΑΪ των έξι ωριαίων ντοκιμαντέρ του Γιάννη Κατωμερή. Το πρώτο επεισόδιο αναφερόταν στην εξορία του συνθέτη στη Μακρόνησο. Η αφήγηση του Μ. Θεοδωράκη συνδυάζεται με δραματοποιημένες σκηνές, γυρισμένες στον τόπο του μαρτυρίου, καθώς και στην Κρήτη, τον τόπο της ανάρρωσης.
Γελάει σαν περιγράφει πώς ο άγριος άνεμος της Μακρονήσου σήκωσε τις σκηνές, άνοιξε το μπαουλάκι του και πήρε τις παρτιτούρες από την 1η Συμφωνία του, πώς οι νότες πέταξαν πάνω από τη θάλασσα και πώς άλλα χειρόγραφα γαντζώθηκαν στο συρματόπλεγμα σαν πουλιά – στιγμιότυπα που αναπαριστάνει με ευαισθησία η ταινία. Χαμογελάει όταν αφηγείται τη συνάντηση με τον πατέρα του στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όταν ο γιος ήταν ένα παραμορφωμένο κρέας και ο πατέρας έτοιμος να αυτοκτονήσει από την απελπισία: «Δεν είναι αυτός ο Μίκης μου!»
Η σειρά αυτή δεν είναι μόνο ένα πολύτιμο ντοκουμέντο με διαχρονική αξία, ιστορική και πολιτιστική. Δεν μας προσφέρει απλώς βιογραφικά στοιχεία, αλλά μας χαρίζει, πέρα από την ομορφιά των εικόνων και της μουσικής, την ομορφιά του ανθρώπου (του κάθε ανθρώπου σε κάθε εποχή) που οι ιστορικές περιστάσεις τον αναγκάζουν να γονατίζει, να ματώνει και ωστόσο αυτός καταφέρνει να σηκώνεται ξανά, να χαμογελά, να δημιουργεί. Χωρίς μιζέρια, μνησικακία και αυτολύπηση, αλλά με τα αυτιά πάντα τεντωμένα – γιατί υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη από τη συνειδητή κώφωση, την αμνησία;
Από άρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή στην Καθημερινή
Σημείωση: δεν πρόκειται για το εικονιζόμενο video αλλά και το συγκεκριμένο παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Άρθρα (RSS)