Νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου πως ο διευθυντής δίνει το στίγμα στο σχολείο. Δημιουργεί παράδοση. Τα σπουδαία δημόσια και ιδιωτικά σχολεία έχουν ένα δυναμικό διευθυντή, που εμπνέει, βάζει στόχους, προστατεύει, ελέγχει. Είναι έτσι ο μέσος διευθυντής του ελληνικού σχολείου; Πόσο αυτός ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής μας;
Μία έρευνα του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας (ΚΕΕ) (γιατί άραγε δε δημοσιεύονται online;) καταδεικνύει ότι ο διευθυντής του ελληνικού σχολείου είναι και αυτός μια… κόπια του γνώριμού μας «προϊστάμενου» στο Δημόσιο. «Δεν έχει αλλάξει, άλλωστε, τίποτε από τη δεκαετία του ?70. Η θέση του διευθυντή είναι το ?παράσημο? για την κομματική πειθαρχία… Οι διευθυντές απλώς διεκπεραιώνουν τη χαρτούρα που απαιτεί η υπηρεσία, είναι μέτριες προσωπικότητες και χωρίς έμπνευση.
Προσωπικά απορώ, πως βρίσκονται ακόμα άνθρωποι που να θέλουν κιόλας, να αναλάβουν μια τέτοια θέση, καθώς παρατηρώ, ότι το έργο τους έχει επιβαρυνθεί την τελευταία δεκαετία. Αν είναι μόνο το επιμίσθιο, συνεχίζω να απορώ. Μία τέτοια μέτρια προσωπικότητα λοιπόν, μαθαίνω ότι επέμενε να συνοδεύσει εκδρομή του σχολείου μόνο σε συγκεκριμένο τόπο και φρόντισε να ρέει άφθονο το αλκοόλ κατά την εκπαιδευτική επίσκεψη στα γνωστά ευαγή ιδρύματα διασκέδασης. Αν έχουμε τέτοια στελέχη… Ευτυχώς στις περιοδείες μου ανά την Ελλάδα (βλέπε φιλολογικές ημερίδες) διαπίστωσα, πως πάντα βρίσκεται ένας φιλότιμος άνθρωπος, είτε από τη θέση του διευθυντή είτε από του υποδιευθυντή και σώζει καταστάσεις. Στον πατριωτισμό των Ελλήνων, λοιπόν!
Άρθρα (RSS)