Terra Computerata

«Αντιμέτωπη με την αγωνία της οικονομικής της κρίσης, η Ελλάδα έχει μία μόνο διέξοδο. Θα πρέπει να κοιτάξει προς τη σοφία των προγόνων της, όχι για να μάθει από αυτήν αλλά για να την πουλήσει.

Δανείστηκε περισσότερα από όσα μπορούσε να πληρώσει. Ομως, ως λίκνο του δυτικού πολιτισμού έχει απύθμενο απόθεμα πλούτου (…) Δυστυχώς, μεγάλο κομμάτι της πρωτεύουσας της Αρχαίας Ελλάδας έχει ήδη φύγει από τη χώρα. Τα Ελγίνεια είναι στο Λονδίνο, η Αφροδίτη της Μήλου στο Παρίσι. Ο,τι έχει μείνει δεν είναι και πολύ αξιοποιήσιμο στο μάρκετινγκ. Ο δανεισμός του Παρθενώνα στη Γερμανία ως πυριτιδαποθήκης, όπως έκαναν οι Τούρκοι στα 1860, ίσως προκαλέσει περαιτέρω ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών. (…) Η Αρχαία Ελλάδα αποτελεί αρχαιολογικό θησαυρό για πατέντες και σήματα από τον αθλητισμό μέχρι τον κινηματογράφο. (…) Δεν χρειάζεται να είσαι Σωκράτης για να θεμελιώσεις το δικαίωμα της Ελλάδας σε κέρδη. Πάει πάρα πολύς καιρός από τότε που ο υπόλοιπος κόσμος ζει χάρη στις καινοτομίες των αρχαίων Ελλήνων. Μας πρόσφεραν, οφείλουμε να τους το ανταποδώσουμε. Η Ελλάδα πρέπει να επιβάλει πνευματικά δικαιώματα σε κάθε κωμωδία και τραγωδία, σε κάθε πυθαγόρειο τρίγωνο, σε κάθε ρητορεία και σοφιστεία.(…) Η Nike δεν θα μπορέσει να αμυνθεί σε περίπτωση αξίωσης αποζημίωσης για κλοπή σήματος -της θεάς Νίκης. (…) Οι ευφυείς της Goldman Sachs βοήθησαν πολύ με τις ευρηματικές οικονομικές λύσεις που πρόσφεραν στην Ελλάδα και είναι βέβαιο ότι θα έχουν και τώρα το τέλειο σχέδιο για να την βγάλουν από την κρίση.

Financial Times – ENET

Λέτε τελικά να είχαν δίκιο οι πολιτικοί μας που ετοιμάζονταν να ξεπουλήσουν τα έσοδα της Ακρόπολης; Η Έβα Κανταρέλα, η καθηγήτρια αρχαίου ρωμαϊκού και ελληνικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου που είχε γράψει τις προάλλες ένα άρθρο με τίτλο «Είμαστε όλοι Έλληνες», διατυπώνει τώρα στην Κοριέρε ντέλα Σέρα μια νέα επαναστατική πρόταση: όλα τα μουσεία όπου εκτίθενται ελληνικές αρχαιότητες να προσφέρουν ένα μέρος των εσόδων τους στην Ελλάδα, ως αναγνώριση του τεράστιου χρέους τους στον πολιτισμό μας. Είναι φανερό ποιος πρέπει να κάνει την αρχή: το Βρετανικό Μουσείο, φυσικά.

Οι αρχαίοι Έλληνες έκρουσαν πρώτοι τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομική κρίση και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, λέει Βρετανός καθηγητής
Μπορεί η οικονομική κρίση και η υπερθέρμανση του πλανήτη να «καίνε» στον 21ο αιώνα, όμως τα μαθήματα για την αντιμετώπισή τους έχουν ηλικία 2.500 ετών και υπογραφή αρχαιοελληνική. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει, με βάση έρευνά του στις αρχαίες πηγές, ο Βρετανός καθηγητής κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Έξιτερ Ρίτσαρντ Σίφορντ, σε ομιλία του σε συνέδριο στη Γλασκώβη.

«Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το χρήμα, περί το 600 π.Χ., και είχαν κατά νου πως αν το θεωρούμε δεδομένο το χάνουμε. Το άγχος γύρω από την καταστρεπτική δύναμη του χρήματος ενυπάρχει στην αρχαιοελληνική σκέψη. Στην τραγωδία για παράδειγμα- ένα είδος που αναπτύχθηκε με την οικονομική ευμάρεια- οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν είναι άνθρωποι πλούσιοι, ηγετικές μορφές που συνήθως είναι απομονωμένοι από τους άλλους. Δεν είναι τυχαίο», εξηγεί ο Ρίτσαρντ Σίφορντ, ο οποίος πιστεύει πως το χρήμα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού.

Ο «Πλούτος»του Αριστοφάνη, σύμφωνα με τον Βρετανό καθηγητή, αποτελεί την πρώτη συζήτηση περί οικονομικών στην αρχαιότητα. Και ο Αριστοφάνης φέρεται να διαχωρίζει το χρήμα από τα άλλα αγαθά της ζωής. Διότι το χρήμα το αναζητάμε διαρκώς σε μεγαλύτερες ποσότητες, αντιθέτως με την μπιζελόσουπα!

«Ο σύγχρονος κόσμος έχει βυθιστεί στην ιδέα του αλόγιστου χρήματος. Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν να προειδοποιήσουν τους άπληστους μέσω της μυθολογίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του βασιλιά Μίδα, ενός ανθρώπου γνωστού για την λατρεία του στο χρήμα. Γι΄ αυτό και θεωρώ τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ως πολιτισμό του μέτρου», συνεχίζει ο κ. Σίφορντ.

Το μέτρο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού όμως δεν αφορά μόνο την απληστία, αλλά και την οικολογία. Η αδιαφορία του σύγχρονου κόσμου για τα σήματα κινδύνου που εκπέμπει το φαινόμενο του θερμοκηπίου παραπέμπει σε μορφές της ελληνικής μυθολογίας, που υποκύπτουν στις ακόρεστες επιθυμίες τους ακόμη και αν γνωρίζουν πως οι επιλογές τους θα τους οδηγήσουν στην καταστροφή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Ερυσίχθονα, που έκοψε τα δένδρα από το άλσος της θεάς Δήμητρας για οικοδόμησεις του μεγάρου του. Εκείνη για να τον τιμωρήσει τον καταδίκασε να πεινάει διά βίου και να μη βρίσκει τρόπο να χορτάσει, ώστε στο τέλος κατέληξε να φάει τις σάρκες του.

«Ο μύθος για τη μεταποίηση της φύσης σε προϊόν, μία διαδικασία που έχει ως αποτέλεσμα την αδηφαγία και την αυτοκαταστροφή, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πόσο ανίκανοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο του θερμοκηπίου εξαιτίας της αμετροέπειας του πολιτισμού μας. Δεν μπορούμε να ανασυστήσουμε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό του μέτρου, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο να φωτίσουμε τον κόσμο μας με τα ιδανικά του», καταλήγει ο Ρίτσαρντ Σίφορντ.

Τα Νέα