Τις προάλλες στην αίθουσα των καθηγητών πιάσαμε ένα προσφιλές μας θέμα. Αυτό της βαθμολογίας. Οπότε όταν έπεσα πάνω σε σχετικό δημοσίευμα από γειτονικό blog άρχισα τις προωθήσεις…
Το απολυτήριο Γενικού Λυκείου είναι – και οφείλει να είναι – πιστοποιητικό γνώσης αλλά στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται περίπου ως κοινωνικό δικαίωμα.
Είναι η κορυφαία στιγμή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η στιγμή που μεταφέρει τον έφηβο από το επίπεδο του ανέμελου μαθητή στο επίπεδο του υπεύθυνου πολίτη. Δυστυχώς η στιγμή αυτή ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε στην Ελλάδα με την σοβαρότητα που της αξίζει.
Μοιράζοντας απολυτήρια Γενικού Λυκείου σε λειτουργικά αναλφάβητους δεν μειώνουμε τον αναλφαβητισμό. Απλά κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους ενώ ταυτόχρονα δίνουμε την δυνατότητα σε κάποιους οικονομικά εύπορους να «ολοκληρώσουν τις σπουδές» τους αγοράζοντας κι ένα πτυχίο από κάποιο τριτοκοσμικό «Πανεπιστήμιο», κάτι που προφανώς δεν θα συνέβαινε αν το απολυτήριο Γενικού Λυκείου παρέχονταν με περισσότερη φειδώ.
Στο παρελθόν ο νυν πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Μπαμπινιώτης, είχε γράψει ότι στην Ευρώπη ανά 10.000.000 κατοίκους χορηγούν 30.000 απολυτήρια Γενικού Λυκείου το χρόνο.
Εμείς χορηγούμε περίπου 80.000.
Άρθρα (RSS)