Terra Computerata

Τα λόγια της Λένας Κιτσοπούλου “μπερδεύονται” με το κείμενο του Σπυρίδωνος Περεσιάδη, η Λυδία Φωτοπούλου ερμηνεύει και… η “Γκόλφω” γράφει τη δική της ιστορία στο ρεπερτόριο του Εθνικού Θεάτρου

Είν’ η αγάπη φονικό που ζωντανό σ´ αφήνει.
Είν´ η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου
και κάθε μέρα καρτερείς μη και γυρίσει πίσω.
Ειν´ η αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις
μα από τη γη τα πόδια σου δε λες να ξεκολλήσεις.
Είν´ η αγάπη χείμαρρος χιμάει και σε συντρίβει.
Αρρώστια είναι ν αγαπάς αρρώστια που σε λιώνει
μα δε γυρεύεις γιατρικό δε θέλεις να μερώσεις
Αγάπη είναι ν’ αγαπάς όποια πληγή σ´ανοίγει
Αγάπη είναι η μοναξιά που πρέπει στον καθένα
Αγάπη είναι να κοιτάς την πόρτα ολοένα
Αγάπη είναι να μιλάς στα φύλλα και στα δέντρα,
στις πέτρες, στα τριαντάφυλλα, στους τοίχους, στα ταβάνια…