Terra Computerata

Με αφορμή μία συνάντηση με Ευρωπαίους εταίρους με έπιασε το παράπονο για τα δικά μας εκπαιδευτικά ζητήματα. Τι μας κρατάει πίσω και δεν εκσυγχρονιζόμαστε; γιατί αντιστεκόμαστε τόσο σθεναρά στην αλλαγή;

Ας πάρουμε για παράδειγμα το θέμα της εισαγωγής μιας καινοτομίας στην εκπαίδευση. Π.χ. τις νέες τεχνολογίες που πάλιωσαν πια, αλλά τους έμεινε το όνομα.

Πριν μία 15ετία επιλέχθηκαν 15 άτομα (5 φυσικο-χημικοί 5 μαθηματικοί, 5 φιλόλογοι) για να αποτελέσουν την ομάδα κρούσης των πρώτων επιμορφωτών για να εισαχθούν οι ΤΠΕ στα διδακτικά αντικείμενα. Το κωδικό όνομα του υποέργου της Οδύσσειας ήταν τα “Βόδια του ήλιου”. Ευτυχώς το άλλαξαν σύντομα και μείναμε με τον κωδικό επιμορφωτές Ε-42.

Πήγαμε λοιπόν στο Πανεπιστήμιο για να μας επιμορφώσουν. Το σχέδιο προέβλεπε 6μηνη επιμόρφωση και στη συνέχεια 6μηνη πρακτική στα σχολεία. Τι διαπιστώσαμε πολύ σύντομα; ότι οι διδάσκοντες είτε είχαν πολύ λίγη σχέση με το αντικείμενο, είτε είχαν ασχοληθεί με μία υποπερίπτωση στα πλαίσια μία διδακτορικής έρευνας κάποιου φοιτητή τους. Συνήθως μας δίδασκαν μάλιστα οι ίδιοι οι φοιτητές. Τα πρώτα ονόματα κάνανε μόνο guest εμφανίσεις.

Σε δύο μήνες διαπίστωσαν ότι είχε εξαντληθεί η διδακτέα ύλη κι αποφάσισαν να μας ξαμολήσουν στα σχολεία. Για να φέρουμε feedback…και να αναστοχαστούν οι δάσκαλοί μας τι θα κάνανε με εμάς…

Μπροστά στον κίνδυνο της απόλυτης γελοιοποίησης ημών και της κατάρρευσης του προγράμματος, εφαρμόσαμε την αλληλοδιδακτική μέθοδο που αποδείχτηκε σωτήρια. Γιατί ο καθένας από τους επιλεχθέντες κάτι είχε δοκιμάσει στην τάξη του, κάτι είχε δει και ήθελε να το μοιραστεί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η επιμόρφωση των καθηγητών με αλληλοδιδακτική εκ των ενόντων…

Σαν πρώτο τσιμεντένιο παπουτσάκι θα σημειώσω το στενό εναγκαλισμό κάποιων τμημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τις εκάστοτε κυβερνήσεις…. Οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές.  Πάντα υπάρχει πρόθυμο προσωπικό να βγάλει τη χαμαλοδουλειά. Βλέπε “Κουβάλα τον προτζέκτορα μπας και σε κάνω λέκτορα”.

Δεύτερο τσιμεντένιο παπουτσάκι κάποιοι συνδικαλιστές που αρέσκονται σε καταγγελίες χωρίς να διασταυρώνουν δεδομένα και είναι της λογικής να φυλάνε τα “βόδια του Γηρυόνη” μες στη μάντρα… Για κάποιους τα ευρωπαϊκά προγράμματα που φέρνουν έναν αέρα ανανέωσης στην εκπαίδευση είναι ύποπτα για προπαγάνδα της Ε.Ε.. Τα ταξιδάκια όμως στην Εσπερία για δήθεν εκπαιδευτικές εκδρομές είναι θέσφατο. Τες πα.

Τρίτο τσιμεντένιο παπουτσάκι… Οι σύμβουλοι υπουργών. Γιατί κάπου εκεί χαράζεται η εκπαιδευτική πολιτική.  Ο σύμβουλος υπουργού όμως ξέρει ότι έχει στη διάθεσή του ένα πολύ στενό χρονικό περιθώριο για να αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του ο πολιτικός του. Ετσι σχεδιάζει με ορίζοντα δύο ετών και πολύ σας λέω. Σχεδιάζει επίσης με τη λογική του πως θα πλασαριστεί η είδηση στα media. Κι έτσι κάπως αποκτήσαμε λαπτοπ για μαθητές (μία τυχερή; χρονιά), διαδραστικούς πίνακες και άλλα καλούδια.

Αγοράζουμε γκατζετάκια λοιπόν και περιμένουμε να μεταμορφωθεί η εκπαίδευση. Μα ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ότι το μηχάνημα μόνο του δεν επιφέρει την παραμικρή αλλαγή; Το θέμα είναι τι κάνει ο χρήστης με αυτό. Κι έτσι εμείς εξαντληθήκαμε στην οργάνωση αμφίβολης ποιότητας powerpoint  για τους μαθητές μας. Και καμαρώνουμε κιόλας ότι είμαστε στην αιχμή της τεχνολογίας.

Εν τω μεταξύ όμως κάποιοι άλλοι προχωράνε με γοργά βήματα. Σήμερα στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας διαβάζω ότι έχουμε 16.300 θανάτους περισσότερους από γεννήσεις.  Η Ελλάδα φθίνει πληθυσμιακά. Φθίνει γενικώς και φθείρεται. Η κρίση την ξενίταξε. Ίσως λοιπόν και να μείνουμε μία μειονότητα σαν κι αυτές που αρεσκόμαστε να εκμεταλλευόμαστε και να κυνηγάμε.

Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει;

Δεν είμαι σίγουρη, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μην ελπίζει.