Terra Computerata

Χθες σε μία συναυλία διαπίστωσα το πεπερασμένο των αναπτήρων… Ξέρετε που ανάβουν κατά τη διάρκεια κάποιων κομματιών. Οι περισσότεροι είχαν ανάψει τα κινητά τους και κατέγραφαν.  Το να πας σε μία συναυλία και να βιντεοσκοπείς με το κινητό σου, να καταργείς τη φυσική σου υπόσταση, να καταργείς τη βασική, οπτική αίσθηση σου για ν’ αναπαράγεις μετά, μυρηκάζοντας αυτά που μόλις έχασες για να τα δείς απλά από την οθόνη του κινητού, αυτό δεν το καταλαβαίνω. Και να δεχθώ ότι γίνεται στο αγαπημένο σου τραγούδι, που ίσα-ίσα  αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω ν’ αποτυπωθεί η αίσθηση του μέσα σου για πάντα. Αν το έκαναν  όλοι αυτό θα αναγκαζόμασταν όλοι να  βιώσουμε τη συναυλία σε δύο διαφορετικές καταστάσεις, ηχητικά παρόντες, οπτικά όμως απόντες, αφού θα τη παρακολουθούσαμε από τα αναρίθμητα κινητά στον αέρα. Έχω δεί και το άλλο φαινόμενο, που  υψώνουν τα τηλέφωνα στον αέρα χωρίς να τραβούν υλικό και χωρίς να έχουν τηλεφωνήσει σε κάποιον για να ακούσει τι χάνει που δε βρίσκεται εκεί, όπως ανάβαμε αναπτήρες κάποτε. Τον αναπτήρα πάλι λίγο-πολύ τον καταλαβαίνω· οπτικοποιεί τη φλόγα που έχεις μέσα σου εκείνη τη στιγμή, το πάθος σου, την ένταση· το κινητό στον αέρα τι συμβολίζει; Ότι είσαι “in touch” με τις τηλεφωνικές σου επαφές;

Και φυσικά η τεχνολογία πάντα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας …Υπάρχει εφαρμογή για κινητά που προσομοιώνει τον αναπτήρα. Virtual Concert lighter!