Το Φεστιβάλ Αθηνών τα τελευταία χρόνια μας έχει επιφυλάξει αρκετές ευχάριστες εκπλήξεις στον τομέα των θεαμάτων. Με χαρά διαπίστωσα ότι και ο δικτυακός τόπος του είναι αξιόλογος. Σίγουρα έχει μπει στην ηλεκτρονική εποχή, αφού μπορούμε να γλιτώσουμε τις ουρές και να εξασφαλίσουμε τα εισιτήριά μας με ένα κλικ. Μέχρι εδώ καλά. Αλλά τις προάλλες διαπίστωσα πως μία καλή προσπάθεια μπορεί να δυναμιτιστεί από ένα ψηφιακά αγράμματο άνθρωπο. Στην ηλεκτρονική μου θυρίδα έφτασε ένα διαφημιστικό μήνυμα για μία εκδήλωση. Δε θυμάμαι αν είχα συναινέσει σε κάτι τέτοιο, αλλά το ζήτημα είναι ότι σε αυτό το μήνυμα φαίνονταν όλα τα e-mail, όλων όσων είχαν κλείσει εισιτήρια στο φεστιβάλ. Η χαρά του spammer δηλαδή. Φυσικά – ως στρίγγλα (*ευφημισμός)- αφού ούρλιαξα, διαμαρτυρήθηκα (κόσμια). Η απάντηση που πήρα δείχνει ότι μάλλον σε κάποιον τράβηξαν το αυτί:
Αγαπητή κυρία Γιακουμάτου,
σας ζητούμε συγνώμη εκ βαθέων σχετικά με το πρόβλημα που δημιουργήθηκε κατά την αποστολή ενημερωτικού mail στο λογαριασμό σας για την παράσταση της Ρενέ Φλέμινγκ. Αναγνωρίζουμε το μέγεθος του σφάλματός μας και είμαστε σε θέση να διαγράψουμε την ηλεκτρόνική σας διεύθυνση από τη friend list του Ελληνικού Φεστιβάλ εάν αυτό επιθυμείτε. Λυπούμαστε για την αναστάτωση που δημιουργήσαμε.�
Με εκτίμηση
Ελληνικό Φεστιβάλ
αλλά το ζητούμενο φίλοι μου δεν είναι να διαγραφώ από τη λίστα σας. Η ζημιά μάλλον έχει γίνει καθώς το spamming καιροφυλακτεί. Ήδη η ταχυδρομική μου θυρίδα νιώθει το βάρος των spam μηνυμάτων. Δυστυχώς μετά το πάτημα του send ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Γι’αυτό θα το σκεφτώ δυο φορές την επόμενη φορά που δώσω την ηλεκτρονική μου διεύθυνση σε ελληνικό δικτυακό τόπο. Όσο επίσημος κι αν είναι.
Άρθρα (RSS)