Ο όρος «Τhinspiration» προέρχεται από τις λέξεις «thin» και «inspiration», που έχουν την ερμηνεία τού να «εμπνέεται» κάποιος από το «αδύνατο». «Τhinspiration» αποτελούν κατά κύρια βάση εκατομμύρια φωτογραφίες ανορεκτικών σωμάτων με τα κόκαλά τους να ξεπετιούνται μέσα από το δέρμα τους που βρίσκουμε στα «pro-ana».
Τέτοια σώματα αποτελούν πρότυπο ομορφιάς, δύναμης και επιτυχίας και όχι παράδειγμα προς αποφυγήν. Κοιτάζοντας τέτοιες φωτογραφίες, τα μέλη «pro-ana» θέλουν να μοιάσουν και να αποκτήσουν το σώμα του απεικονιζόμενου και έτσι υπενθυμίζουν στον εαυτό τους ότι πρέπει να μείνουν πιστοί στον στόχο τους.
Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά που μπορούμε να παρατηρήσουμε μέσα από τις ιστοσελίδες «pro-ana» είναι το ότι τα μέλη τους αποκτούν μέσα από την ταυτότητα του ανορεκτικού μια ταυτότητα. Χωρίς την ανορεξία αισθάνονται μηδαμινοί, ένα «τίποτε».Με το να είναι «Αna», με το να ανήκουν σε αυτήν, με το να είναι μέλη μιας ομάδας, με το να έχουν τις δικές τους συνήθειες,«πιστεύω» και τρόπο ζωής, νιώθουν ότι ανήκουν κάπου, ότι είναι σημαντικοί για κάποιους, ότι κάποιος τούς υπολογίζει και τους βρίσκει διαφορετικούς. Μέσα από την «Αna» αποκτούν μια κάποια ταυτότητα. Ακόμη και αν είχαν πριν μια ταυτότητα, εκείνη ήταν ασήμαντη μπροστά στην τωρινή.
Διαβάζοντας συζητήσεις μεταξύ των μελών, κείμενα που παρουσιάζουν, ποιήματα, τραγούδια και άλλα, είναι εύκολο για κάποιον να διακρίνει τη δυστυχία, τη μοναξιά, την απελπισία αλλά και τον κοινωνικό αποκλεισμό που αντιμετωπίζουν, καθώς και την κριτική που τους ασκείται από γνωστούς και αγνώστους για την «άρρωστη», όπως λένε, εμφάνισή τους.
Οι ιστοσελίδες «pro-ana» αποτελούν έναν χώρο όπου ανορεκτικά, κυρίως, άτομα μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα για τα συναισθήματά τους και τις εμπειρίες τους. Βρίσκουν την ευκαιρία να μοιραστούν «πιστεύω» για τα οποία θα περιθωριοποιούνταν από την κοινωνία αν τα εξέφραζαν ελεύθερα σε οποιονδήποτε άλλον χώρο. Θα ήταν σημαντικό όμως να αναρωτηθούμε πού ξεκινούν και πού τελειώνουν τα δικαιώματα τέτοιων ατόμων να προωθούν τέτοιου είδους «πιστεύω» στον χώρο του Διαδικτύου, έναν χώρο ο οποίος μπορεί πολύ εύκολα να εντοπιστεί, για παράδειγμα, από παιδιά και νεαρής ηλικίας άτομα, τα οποία θα μπορούσαν πολύ πιθανώς να παρασυρθούν και να γίνουν μέλη αυτής της ομάδας. Οι «pro-ana» υποστηρίζουν στην πλειονότητά τους ότι δεν θέλουν καινούργια μέλη στον κόσμο τους, δεν ενδιαφέρονται να μεγαλώσουν τον αριθμό των ακολούθων τους αλλά κάνουν τη ζωή που κάνουν για τον εαυτό τους και για τη δική τους ψυχική ηρεμία και όχι για τα μάτια του κόσμου, ισχυριζόμενοι ότι δεν είναι απειλή για την κοινωνία και για όσους ασχολούνται με το Διαδίκτυο.
Αν δεχθούμε ότι το περιεχόμενο των ιστοσελίδων «pro-ana» είναι αρρωστημένο, παρανοϊκό και προωθεί «πιστεύω» και πρότυπα τα οποία θα έπρεπε να καταπολεμηθούν, τι κάνουμε ως κοινωνία για να σταματήσουμε ένα τέτοιο κίνημα; Πώς βοηθάμε άτομα με ανάλογες εμπειρίες και προβλήματα να επανενταχθούν στην κοινωνία μας; Πόσοι από εμάς κατακρίνουν απλώς και περιθωριοποιούν τους ανορεκτικούς αλλά και τους παχύσαρκους; Μας δυσαρεστούν ιστοσελίδες που προωθούν διατροφικές διαταραχές όπως η ανορεξία ως πρότυπο, αλλά δεν επιτρέπουμε στα άτομα που υποφέρουν από αυτές να ζουν ανάμεσά μας φυσιολογικά. Μήπως είναι η ώρα να δείξουμε περισσότερη κατανόηση, να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα και όχι απλώς να κατηγορούμε, να απαγορεύουμε και να τιμωρούμε;
Διαβάστε το άρθρο της Κ. Στεργιοπούλου στο Βήμα Ιδεών
Άρθρα (RSS)