Μετά τον θάνατο του Έκτορα στον Τρωικό Πόλεμο, η Πενθεσίλεια καταφθάνει «από τον αλαργινό Πόντο» να βοηθήσει τους Τρώες επικεφαλής στρατού από Αμαζόνες.
Ο θάνατος της Πενθεσίλειας περιγράφεται με λεπτομέρεια, όχι στην Ιλιάδα, αλλά στις «Ηρωίδες» του Οβιδίου και την Αινειάδα του Βιργιλίου.
Σε αυτή την λεπτομέρεια από την ερυθρόμορφη κύλικα του ζωγράφου της Πενθεσίλειας, ο Αχιλλέας βυθίζει το σπαθί του στο στήθος της αμαζόνας που τον κοιτάζει ικετευτικά και υψώνει τα χέρια της παρακαλώντας τον να τη λυπηθεί.
Στις παραδόσεις του Καυκάσου συναντάμε την Amezan, Μητέρα του δάσους ή του φεγγαριού ως αντιστροφή της ιστορίας της Πενθεσίλειας. Σύμφωνα με τον θρύλο μετά από φρενήρη μάχη, η βασίλισσα Amezan ξεπέζεψε και αντελήφθη απελπισμένη ότι ο πολεμιστής που μόλις είχε σκοτώσει ήταν ο αγαπημένος της. Θρηνώντας, μ᾽ αναφιλητά ψέλλισε: ο ήλιος μου έδυσε για πάντα!….
Άρθρα (RSS)