Ξέρω ότι η πρωινή μου εφημερίδα έχει πάρει ήδη τον δρόμο για το μουσείο, μαζί με τις παλιές γραφομηχανές και τους κορσέδες με μπανέλες ? ίσως και στη διάρκεια της δικής μου ζωής.
Πρόσφατα, άρχισα να διαβάζω βιβλία από την οθόνη ενός ebook ?ηλεκτρονικού βιβλίου?, ενός θαύματος σε μέγεθος μικρού βιβλίου τσέπης που μου επιτρέπει να κουβαλάω μια ολόκληρη βιβλιοθήκη στην τσάντα μου και να αλλάζω το μέγεθος των γραμμάτων όταν έχω ξεχάσει τα γυαλιά μου. Μ? αρέσει πολύ το καινούργιο μου παιχνίδι, το οποίο σημαίνει ότι δεν ξεμένω ποτέ από υλικό για ανάγνωση. Σχεδόν ποτέ, δηλαδή.
Εκνευρίζομαι πολύ όταν ένας τίτλος που θέλω δεν είναι διαθέσιμος σε ηλεκτρονική μορφή: Τι συμβαίνει μ? αυτόν τον εκδότη, μ? αυτόν τον συγγραφέα; Είναι τίποτα δύστροποι Λουδίτες; Προσαρμοστείτε στην πρόοδο, κύριοι!
Κι όμως, μένω προσκολλημένη στην εφημερίδα μου. Αν έχανα το ebook μου θα αγόραζα ένα άλλο. Το τυπωμένο χαρτί είναι όμως μέρος της πρωινής τελετουργίας μου, μια μουσικοχορευτική παράσταση που ξεκινά όταν ανοίγω την πόρτα για να βεβαιωθώ ότι μου έχουν φέρει τις εφημερίδες.
Η Ανίτα Ντάιαμαντ ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο: Καφές και εφημερίδες, ναι, εφημερίδες της Ανιτα Diamant* – International Herald Tribune
Άρθρα (RSS)