Το μαρμάρινο σύμπλεγμα του 6ου αι. π.Χ. που εικονίζει την αρπαγή της Αντιόπης από τον Θησέα είναι ένα εξαίσιο γλυπτό. Ο βασιλιάς της Αθήνας Θησέας, κατά την εκστρατεία του στη Θεμίσκυρα του Ευξείνου Πόντου, έχει αρπάξει την Αντιόπη, βασίλισσα των Αμαζόνων και ετοιμάζεται να τη βάλει σε τέθριππο για να την οδηγήσει στην Αθήνα. Η ανυψωμένη στην αγκαλιά του Θησέα Αντιόπη φορά κοντό χιτωνίσκο, ο οποίος συνομιλεί με το σώμα της εκφραστικά, αφήνοντας να διαγράφεται η δύναμη και η ένταση του γυμνασμένου κορμιού της. Η συνομιλία γίνεται πιο κατανοητή όταν προσέξει κανείς τον τρόπο με τον οποίο πέφτει η άκρη του ενδύματός της στους σφριγηλούς μηρούς της, τέτοιους όπως ο Αλκαίος περιγράφει τους μηρούς των παρθένων που δροσίζουν με τ’ απαλά τους δάκτυλα τους όμορφους μηρούς τους στα νερά του ποταμού. Ανάλογα με το νερό πάνω στο σώμα, τρέχει το ύφασμα πάνω στην εύμηρη (με ωραίους μηρούς) Αντιόπη.
Η περίτεχνη κόμη της συγκρατείται σε στεφάνη, που περιβάλλει το κρανίο, και αναδιπλώνεται σε κρωβύλο (κότσο) πάνω από τον αυχένα. Η ελαφρά κλίση του κεφαλιού της προς τα εμπρός, σε συνδυασμό με το πάνω μέρος του σώματός της, που μοιάζει σαν να αντιστέκεται ακόμα, και το δεξί της χέρι σε αντίθεση να θέλει να στηριχθεί στην πλάτη και στους ώμους του αρπαγέα της, φανερώνουν την ψυχική της ταραχή, αντίσταση και έλξη μαζί, που τελικά δε μπορεί παρά να καταλήξει σε συγκατάνευση. Το ομορφοπλασμένο πρόσωπο του Θησέα με τα καλλοχτενισμένα του μαλλιά (καρηκομόης και καλλίκομος) εκφράζει στιγμιαία απόλαυση, πόθο, σιγουριά αλλά και προστασία. Η ένταση της αρπαγής και ο πόθος του για την Αντιόπη αποτυπώνονται στον σφιχτό εναγκαλισμό της Αμαζόνας από τον ήρωα και στην ομορφιά της παλάμης και των δακτύλων του που βυθίζονται απαλά στη γυναικεία σάρκα. Το σύμπλεγμα αποτελούσε μέρος της σύνθεσης που κοσμούσε το δυτικό αέτωμα του ναού του Απόλλωνος Δαφνηφόρου στην Ερέτρια.
Μαρμάρινο σύμπλεγμα που εικονίζει την αρπαγή της Αντιόπης από τον Θησέα. Από τον ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνος στην Ερέτρια. 510 – 500 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας
Άρθρα (RSS)