Χτες ήμουν στο ανακαινισμένο θέατρο της Νέας Σκηνής της οδού Κυκλάδων. Το έργο που διάλεξε να μας διδάξει φέτος ο Λευτέρης Βογιατζής μαζί με τον Δ. Ημελλο είναι το The dying of today του Howard Barker γραμμένο το 2004. Το έργο εμπνέεται από την ελληνική αρχαιότητα. Πηγή του συγγραφέα είναι οι Ιστορίες του Θουκυδίδη και συγκεκριμένα η αφήγηση της πανωλεθρίας των Αθηναίων στη Σικελία. Η μόνη φορά που ο Θουκυδίδης χρησιμοποίησε τη λέξη «πανωλεθρία» στην Ιστορία του ήταν για να περιγράψει την έκβαση της αθηναϊκής σικελικής εκστρατείας. Ο δραματικός ιστός του έργου στηρίζεται σε μία αφήγηση από τον Νικία του Πλουτάρχου. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, τα νέα για την καταστροφή μαθεύτηκαν από έναν ξένο που τα είπε στον κουρέα. Στηριγμένος σε αυτή την αφήγηση, ο σύγχρονος βρετανός εικονοκλάστης Χάουαρντ Μπάρκερ γράφει ένα κείμενο κλειστού χώρου: ένας πελάτης φέρνει τα νέα μιας καταστροφής στον κουρέα του, που έχασε σε αυτήν τον γιο του. Σκοπός του είναι να μελετήσει το «παιχνίδι» ανάμεσα στον κομιστή και τον αποδέκτη κακών ειδήσεων. Ο Δνείστερ (πελάτης) λειτουργεί όπως ο αγγελιοφόρος στην αρχαία τραγωδία. Έρχεται ν’ αναγγείλει τις συμφορές που έρχονται. Κι ο κουρέας σαν άλλος Οιδίποδας θα διαπιστώσει σιγά- σιγά ότι το κακό άγγιξε και το δικό του σπίτι.
Ο συγγραφέας δεν αγαπά τα σημεία στίξης. Η μεταφράστρια Τζένη Μαστοράκη απολογείται στο σημείωμά της γιατί αναγκάστηκε να προσθέσει δύο ερωτηματικά. Προσεκτικά λοιπόν επιλέγουμε:
…απορρυπαίνουν οι κακές ειδήσεις το έχετε προσέξει πως έχουν μία τάση να απορρυπαίνουν; όλα τα επουσιώδη κατρακυλούν στον υπόνομο όλα τα εφήμερα σαρώνονται από ένα κύμα οδύνης.
…Είστε ασυγκίνητος σαν θεός. Μπορεί να μην κάνατε κανένα κακό αλλά το ίδιο κακό δεν είναι να κοιτάς το κακό δεν έχετε αισθήματα.
…Σαν να είχαμε όλοι μέσα μας έναν πόνο ένα κενό που χάσκει ακόμη και στη μέση του γέλιου ειδικά ναι ειδικά στη μέση του γέλιου χάσκει και μόνο το τρομερό θα μπορούσε να το γεμίσει.
Άρθρα (RSS)