Απόδειξη της αποτυχίας του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας είναι το γεγονός ότι οκτώ χιλιάδες παιδιά εγκαταλείπουν, κάθε χρόνο, την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Περίπου τριάντα πέντε χρόνια μετά την καθιέρωση, με το Σύνταγμα του 1975, της υποχρεωτικής εννεαετούς φοίτησης για όλους τους νέους σε δημοτικό και γυμνάσιο, και ακόμη δεν διασφαλίστηκαν οι προϋποθέσεις για να εφαρμοστεί η συνταγματική επιταγή.
Η πληθώρα των αλλαγών και οι συνεχείς εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, δεν κατάφεραν να λύσουν βασικά προβλήματα που υποχρεώνουν αυτά τα παιδιά να εγκαταλείψουν το σχολείο, κυρίως στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου.
Και είναι χαρακτηριστικό ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά των παιδιών αυτών προέρχονται από υποβαθμισμένες περιοχές, από φτωχές οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα.
Προέρχονται επίσης από νομούς της χώρας με χαμηλούς «βασικούς δείκτες εισοδήματος και ευημερίας» όπως είναι η Ευρυτανία, η Ροδόπη, η Ξάνθη, τα Γρεβενά.
Αντίθετα τα μικρότερα ποσοστά παρατηρούνται στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου οι σχολικές υποδομές είναι σαφώς υπέρτερες. Όμως και στις φτωχογειτονιές των δύο αυτών πόλεων τα ποσοστά ανεβαίνουν.
Είναι οι περιοχές στις οποίες δεν λειτουργεί ο θεσμός της ενισχυτικής διδασκαλίας, όπου λείπουν σχολεία και δάσκαλοι ή καθηγητές, όπου η μεταφορά των μαθητών από το σπίτι στο σχολείο είναι μια μικρή οδύσσεια. Όπου το παιδί πρέπει να δουλέψει για να συνεισφέρει στον οικογενειακό προϋπολογισμό. ΤΟ χειρότερο είναι ότι η επίσημη πολιτεία δεν ασχολείται καθόλου ούτε για να επαναφέρει αυτά τα παιδιά στο σχολείο ούτε για τους δώσει εναλλακτικές λύσεις εκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης.
Προφανώς γιατί έχει ξεχάσει και την άλλη συνταγματική επιταγή: ότι η παροχή της στοιχειώδους εκπαίδευσης σε όλους τους νέους είναι υποχρέωσή της.
Άρθρα (RSS)