Η εκπαιδευτική πολιτική της νέας κυβέρνησης βασίζεται σε μια σαγηνευτική ιδέα: να δοθεί στα σχολεία περισσότερη ελευθερία.
Οι υπουργοί θέλουν να επιτρέψουν στα δημόσια σχολεία να γίνουν ανεξάρτητες ακαδημίες, απελευθερωμένες από τον έλεγχο των τοπικών συμβουλίων. Προτίθενται επίσης να ενθαρρύνουν γονείς, αναδόχους και φιλανθρωπικές οργανώσεις να φτιάξουν τα δικά τους σχολεία και να λειτουργούν με τον τρόπο που θεωρούν ότι είναι ο κατάλληλος. Η φιλελευθεροποίηση της παροχής εκπαίδευσης είναι μια ελκυστική όσο και απλή ιδέα.[…]
Υπάρχουν όμως προβλήματα με αυτή την απλή ιδέα της κυβέρνησης, τα οποία και δεν αντιμετωπίζονται ικανοποιητικά. […] Αν τα νέα «ελεύθερα» σχολεία χρηματοδοτούνται με δημόσιο χρήμα, θα πρέπει να υπάρχει μια επίβλεψη ώστε να διασφαλίζεται ότι τα χρήματα των φορολογουμένων επενδύονται σωστά και οι σπουδαστές έχουν μια καλή εκπαίδευση. Ομως ποιος θα αναλάβει τον ρόλο της αστυνόμευσης;[…]
Υπάρχουν και περαιτέρω εντάσεις. Ο υπουργός Παιδείας, Μάικλ Γκόουβ, πιστεύει στις παραδοσιακές εκπαιδευτικές αξίες.[…] Αν όμως δοθεί περισσότερη αυτονομία στα σχολεία, θα μπορεί ο κύριος Γκόουβ και οι μελλοντικοί υπουργοί Παιδείας να επιβάλλουν αυτές τις αξίες από το κέντρο; […]
Η ελευθερία είναι πάντοτε καλοδεχούμενη αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε ότι οδηγεί συχνά σε ανισότητες. […]
Υπάρχουν αξιέπαινες διαστάσεις στο σχέδιο της κυβέρνησης για απελευθέρωση του εκπαιδευτικού τομέα. Ομως γι’ αυτή την απλή ιδέα απαιτείται σοβαρή δουλειά.