Ο βρετανός ιστορικός και συγγραφέας σερ Στίβεν Ράνσιμαν (1903-2000) υπήρξε ένας από τους τελευταίους θρύλους της βυζαντινολογίας. Τα βιβλία του εξακολουθούν και στις ημέρες μας να μυούν στον κόσμο του Βυζαντίου ένα ευρύτερο καλλιεργημένο κοινό μεταδίδοντας μιαν εικόνα θετική για τη συχνά παραγνωρισμένη περίοδο της αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης. Αντίθετα όμως με ορισμένους σύγχρονους, «διαφημιστές» του Βυζαντίου, ο Ράνσιμαν ήταν πάνω απ΄ όλα ένας πρωτότυπος ιστορικός.
Εκπρόσωπος μιας κατάστασης πραγμάτων που έχει πια εκλείψει στις ημέρες μας, ο Στίβεν Ράνσιμαν αγάπησε την Ελλάδα όταν, σε ηλικία επτά ετών και αφού είχε ήδη διδαχθεί τα γαλλικά και τα λατινικά, προτίμησε να μάθει ελληνικά αντί γερμανικά. Με τους δύο του γονείς μέλη ταυτοχρόνως του βρετανικού κοινοβουλίου και έχοντας απολαύσει τα προνόμια της- επικεντρωμένης στους κλασικούςβρετανικής εκπαίδευσης της εποχής, ο Ράνσιμαν σπούδαζε στο Κέιμπριτζ όταν αποφάσισε να αφιερωθεί στη μελέτη της βυζαντινής περιόδου. Τον γοήτευσαν η πρωτοτυπία και η ιδιομορφία του ίδιου του βυζαντινού κόσμου, η οργάνωση, η εκλέπτυνση, η τέχνη και η πνευματικότητά του, ίσως και ο κάποιος εξωτισμός του.
Πιστός στην καλύτερη παράδοση των βρετανών περιηγητών, ο Ράνσιμαν ταξίδεψε πολύ σε μια εποχή που ο τουρισμός δεν είχε ακόμη εφευρεθεί. Συνάντησε ανθρώπους μυθικούς, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως τον Που Γι, τον τελευταίο αυτοκράτορα της Κίνας, και τα ταξίδια του αποτελούσαν πηγή συναρπαστικών αφηγήσεων με τις οποίες αιχμαλώτιζε τον συνομιλητή του, όπως ακριβώς τα βιβλία του αιχμαλωτίζουν ακόμη και σήμερα τον αναγνώστη.
Διαβάστε περισσότερα: http://en.wikipedia.org/wiki/Steven_Runciman
Άρθρα (RSS)