Terra Computerata

Ο Ομάρ, ο Αχμέτ, ο Εμρέ και ο Ριτβάν κάνουν σέντρες, δίνουν πάσες, χτυπούν κεφαλιές και βάζουν γκολ παίζοντας εικονικό ποδόσφαιρο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στο αμιγώς μουσουλμανικό χωριό των διακοσίων πενήντα κατοίκων του Νομού Ξάνθης, όπου ζουν οι τέσσερις μαθητές της Στ΄ Δημοτικού, ο υπολογιστής είναι άγνωστο είδος, τα αγγλικά περίπου… κινέζικα, ενώ η μητρική γλώσσα είναι η τουρκική. Τα τέσσερα αγόρια διασκεδάζουν και ταυτόχρονα μαθαίνουν παίζοντας «εκτός έδρας» στον υπολογιστή, καθώς τους βοηθάει η αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Δεν συμβαίνει το ίδιο, όμως, με τα αθλήματα του στίβου, στους εικονικούς Ολυμπιακούς Αγώνες ενός άλλου παιχνιδιού, μια που το τρέξιμο στα οκτακόσια μέτρα δεν συγκινεί κανέναν από τους συγχωριανούς τους, πόσο μάλλον τους ίδιους. Με τις πολεμικές τέχνες, που τις έχουν δει στην τηλεόραση, τα καταφέρνουν κάπως καλύτερα, ειδικά όταν οι ήρωές τους είναι οι γνωστοί τους Μπάτμαν και Σπάιντερμαν.Τα εντεκάχρονα αγόρια αποδεικνύουν έμπρακτα πως τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που τόσο φοβούνται οι Ελληνες γονείς και εκπαιδευτικοί ότι απορροφούν τα παιδιά από τα μαθήματά τους, μπορούν στην πραγματικότητα να αποτελέσουν μέσο μάθησης -εν προκειμένω, υπολογιστών και αγγλικών- εφόσον συνδυάζονται με ήδη εμπεδωμένες γνώσεις και δεξιότητες, όπως το ποδόσφαιρο.

«Διαπιστώθηκε την τελευταία εικοσαετία πως η μάθηση δεν προκύπτει μόνο εντός του σχολικού περιβάλλοντος, όπως πιστεύαμε, αλλά και από τις εξωσχολικές δραστηριότητες», είπε στην «Κ» ο εκπαιδευτικός κ. Ν. Σαζακλίδης, που επιχειρώντας να διαπιστώσει εμπειρικά όσα οι θεωρητικοί πρεσβεύουν, μελέτησε τα τέσσερα αγόρια στην προσπάθειά τους να αντεπεξέλθουν σε τρία ηλεκτρονικά παιχνίδια υπολογιστή (ποδόσφαιρο, αθλήματα στίβου και πολεμικές τέχνες), χωρίς να έχουν σχετικές γνώσεις.

Οπως έδειξε η έρευνά του, την οποία θα παρουσιάσει στο 2ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο Ημαθίας που ανοίγει σήμερα τις εργασίες του και για τις επόμενες δύο ημέρες στη Βέροια και τη Νάουσα, οι τέσσερις μαθητές τα κατάφεραν καλά όπου είχαν συναφείς γνώσεις. «Δεν αρκεί να ξέρει κανείς να πατήσει τα σωστά κουμπιά στον υπολογιστή. Αν δεν ήξεραν ποδόσφαιρο, δεν θα μπορούσαν ν’ αντεπεξέλθουν», εξήγησε.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως παρατήρησε, βοηθούν τα παιδιά να μάθουν απαιτώντας πολλαπλές δεξιότητες. Στο σχολείο, αντίθετα, ακολουθείται η πρακτική του μοναδικού συγγράμματος. «Είναι σαν να προσπαθείς να διδάξεις ποδόσφαιρο μόνο μέσω εγχειριδίου», σημείωσε ο ίδιος, τονίζοντας πως ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το κοινωνικό περιβάλλον του μαθητή, αξιοποιώντας τα διδάγματα που παίρνει από εκεί, μέσω δραστηριοτήτων παιγνιώδους χαρακτήρα, που, όπως ακριβώς τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, καταφέρνουν να διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών.

Καθημερινή