Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί το λένε «σαλιγκάρι», οι Νορβηγοί «ουρά γουρουνιού», οι Γερμανοί «ουρά μαϊμούς» και οι Κινέζοι «μικρό ποντίκι». Οι Ρώσοι το αντιμετωπίζουν σαν σκύλο και οι Φινλανδοί σαν μια γάτα που κοιμάται ήσυχα.
Είναι το σύμβολο @, απαραίτητο στοιχείο κάθε e-mail διεύθυνσης. Εκατομμύρια από εμάς το δακτυλογραφούμε κάθε μέρα, συχνά χωρίς καν να το σκεφτόμαστε. Κι όμως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης το θεωρεί σημαντικό παράδειγμα ντιζάιν και εντάσσει το @ επίσημα στην αρχιτεκτονική και τη συλλογή ντιζάιν. Αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει στον κόσμο του ντιζάιν, όπως να αποσπάς βραβείο Τόνι στο Μπρόντγουεϊ ή Οσκαρ στο Χόλιγουντ.
Κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τις ρίζες του @. Αλλά εμφανίστηκε στο πληκτρολόγιο στην πρώτη γραφομηχανή, την American Underwood, το 1885, και χρησιμοποιείτο κυρίως σε λογιστικά έγγραφα. Παρέμεινε κρυμμένος χαρακτήρας πληκτρολογίου μέχρι το 1971, όταν ο Αμερικανός προγραμματιστής Ρέιμοντ Τόμλινσον το πρόσθεσε στη διεύθυνση του πρώτου μηνύματος e-mail για να σταλεί από έναν υπολογιστή στον άλλον.
Εχοντας αποφασίσει ότι το πρώτο μισό της διεύθυνσης θα έπρεπε να ταυτίζεται με τον χρήστη και το δεύτερο με το κομπιούτερ, έψαξε για ένα σύμβολο που θα δείχνει ότι ο χρήστης ήταν κυριολεκτικά «σε αυτό» το μηχάνημα. Το @ δεν είχε μόνο παρόμοια σημασία, αλλά χρησιμοποιούνταν τόσο σπάνια που ήταν ανοιχτό σε νέα ερμηνεία.
Ολοι ξέρουμε τι συνέβη μετά. Το @ έγινε η σουπερνόβα της ψηφιακής εποχής και κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Άρθρα (RSS)