Οταν η Ελίζα Καμαρότα επιστρέφει σπίτι από το σχολείο, πετάει την τσάντα της και αρπάζει την εφημερίδα. Ο Αντονι Αζουλάι επιλέγει τα άρθρα για το ποδόσφαιρο ή χαζεύει τα φωτογραφικά αφιερώματα. Και τα δύο παιδιά είναι δέκα χρόνων, θα φοιτήσουν στην πέμπτη δημοτικού και είναι συνδρομητές και μανιώδεις αναγνώστες μιας από τις πιο δημοφιλείς εφημερίδες στη Γαλλία. Η εφημερίδα («Η Καθημερινή μου») προσκαλεί δύο φορές την εβδομάδα τους αναγνώστες της να βοηθήσουν στην έκδοση του φύλλου, επιλέγοντας τα άρθρα που δημοσιεύονται εκτός της πρώτης σελίδας.
Στην τελευταία συνάντηση, η εκδότρια Καρολίν Αλ πρότεινε ένα άρθρο για ένα σχολείο στη Βρετανία που αγόρασε γεράκια για να απομακρύνει τους ενοχλητικούς γλάρους. Εναλλακτικά πρότεινε να δημοσιευθεί η είδηση ανεύρεσης των φιαλών σαμπάνιας που ο βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος έστειλε στον τσάρο της Ρωσίας. Το σκάφος που τις μετέφερε βυθίστηκε στη Βαλτική και μόλις πριν από εβδομάδες, δύτες ανέσυραν στο ηλιακό φως το πολύτιμο φορτίο του. Ο ιδρυτής της Φρανσουά Ντιφούρ πρότεινε κάτι πιο χιουμοριστικό, που όμως δεν φάνηκε τόσο αστείο στα παιδιά.
Σε μια εποχή που πολλά παιδιά είναι εξαρτημένα από τα κομπιούτερ –και οι εφημερίδες νιώθουν την πίεση– η Mon Quotidien αποτελεί παραδοξότητα στο γαλλικό δημοσιογραφικό τοπίο.
Οι Γάλλοι διαβάζουν όλο και πιο λίγο εφημερίδες και στη χώρα πωλούνται τα μισά φύλλα από αυτά που πωλούνται στη Γερμανία ή στη Βρετανία. Μόνο το 10% της ηλικιακής ομάδας 15 έως 24 ετών διαβάζει μία αγορασμένη εφημερίδα, ενώ πριν από δέκα χρόνια το ποσοστό αυτό προσέγγιζε το 20%. Η γαλλική κυβέρνηση, μάλιστα, προσέφερε δωρεάν σε διακόσιες χιλιάδες νέους ετήσια συνδρομή σε κάποια εφημερίδα της επιλογής τους. Το πρόγραμμα γνώρισε τεράστια επιτυχία, αλλά τίποτα δεν υποδεικνύει ότι οι συμμετέχοντες θα εξακολουθήσουν να είναι συνδρομητές όταν θα κληθούν να πληρώσουν με δικά τους χρήματα τη συνδρομή.
Ο κύριος Ντιφούρ, ωστόσο, τόλμησε και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μαζί με τους δύο συνεταίρους του, εξέδωσε μία καθημερινή εφημερίδα για μαθητές ηλικίας δέκα έως δεκατεσσάρων ετών. Το 1995 ξεκίνησε η έκδοση της Mon Quotidien με τεράστια επιτυχία. Την τρίτη χρονιά, η κυκλοφορία της άγγιξε τα 50.000 φύλλα. Αργότερα, ο ίδιος εκδότης προσέθεσε την Petit Quotidien για τις ηλικίες επτά έως δέκα ετών και την L’ Actu για αναγνωστικό κοινό 14 έως 17 χρόνων.
Αυτές οι νεανικές εφημερίδες κυκλοφορούν καθημερινά εκτός Κυριακής και είναι πλήρεις, με τις ειδήσεις και τις φωτογραφίες τους, ενώ έχουν γελοιογραφίες και σταυρόλεξα. Ο συνδυασμός του ποιοτικού περιεχομένου και του καλού μάρκετινγκ εκτίναξε τις πωλήσεις στα ύψη. Οι τρεις εφημερίδες έχουν κυκλοφορία 165.000 φύλλων. Και πάλι, όμως, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει ότι τα τρία αυτά νεανικά φύλλα στην πραγματικότητα «ανατρέφουν» τους αυριανούς αναγνώστες. Η κυκλοφορία τους, μάλιστα, είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας του αναγνωστικού τους κοινού. Αλλωστε, ο κύριος Ντιφούρ παραδέχεται ότι πολλά φύλλα τα αγοράζει ο ίδιος. Κάθε Σεπτέμβριο, αποστέλλει 15 εκατομμύρια φύλλα στους Γάλλους δασκάλους έτσι ώστε τα παιδιά να ενημερωθούν για την ύπαρξη των εφημερίδων στο σχολείο και μετά να ζητήσουν από τους γονείς να αγοράσουν συνδρομή. Οι εφημερίδες πωλούνται μόνο με συνδρομή και όχι στα περίπτερα, διότι κάτι τέτοιο θα αύξαινε το κόστος διανομής.
Ο κύριος Ντιφούρ, πάντως, επιμένει ότι ακόμη κι αν τα οικονομικά του είναι κάπως δύσκολα, δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την παραδοσιακή εφημερίδα. «Δεν ασχολούμαστε καθόλου με το Διαδίκτυο», λέει, «οι γονείς δεν ήθελαν να πληρώσουν συνδρομή για την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας».
Βέβαια, ο εκδότης παραδέχεται ότι δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον των εφημερίδων του. «Ισως όλα να αλλάξουν με την έλευση του ipad. Οι γονείς δεν πρόκειται να πληρώσουν χρήματα για να μείνουν τα παιδιά τους περισσότερη ώρα στο Iντερνετ. Το θέμα είναι πώς θα προσεγγίσουν το ipad. Σαν να πρόκειται για μία ηλεκτρονική εφημερίδα ή σαν έναν ακόμη σκληρό δίσκο;».
http://news.kathimerini.gr/
Άρθρα (RSS)