ΜΠΟΡΕΙ μια χώρα να πάρει ως «δώρο» 100 ευρώ και να βάλει στην τσέπη της 94; «Ναι» είναι, δυστυχώς, η απάντηση στην περίπτωση της Ελλάδας όσον αφορά τα κοινοτικά κονδύλια, τον βασικό δηλαδή πυλώνα στον οποίο επιχειρείται να στηριχθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Μια σειρά από λόγους οδηγούν σε αυτή την αρνητική πρωτιά. Πολλά από τα κοινοτικά κονδύλια αξίας 20,2 δισ. ευρώ που θα δοθούν τα επόμενα χρόνια δεν θα διατεθούν σε δράσεις που δημιουργούν προστιθέμενη αξία και έχουν κέρδη για τη χώρα (νέες τεχνολογίες, καινοτομία και επιχειρηματικότητα), αλλά σε βαριές υποδομές οι οποίες απαιτούν εξοπλισμό που θα αγοράσουμε από το εξωτερικό.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων εκτιμά ότι ενώ σχεδόν όλα τα κράτη αποκομίζουν σημαντικές υπεραξίες, στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει: Για κάθε 100 ευρώ κοινοτικών κονδυλίων που έρχονται, «καταφέρνουμε» όχι μόνο να μην έχουμε κέρδος αλλά και να «επιστρέφουμε» στο εξωτερικό 6 ευρώ. Δηλαδή, μας μένουν 94 ευρώ (πολλαπλασιαστής 0,94%).
Αυτό δεν συμβαίνει σε κανένα από τα «παλαιά» κράτη της Ε.Ε., που λαμβάνουν ακόμη κοινοτικά κονδύλια. Εκτιμάται ότι το 2016 στην Ισπανία θα έχουν για κάθε 100 ευρώ κέρδος 12 ευρώ και στην περίπτωση της Πορτογαλίας 16 ευρώ από την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα.
Θα αλλάξει αυτή η εικόνα; Ναι, αλλά στο μακρινό 2025. Τότε η οικονομία της Ελλάδος θα έχει κέρδος 162 ευρώ. Πάλι θα είμαστε φτωχοί συγγενείς. Στην Ισπανία τα κέρδη θα είναι σχεδόν διπλάσια στα 267 ευρώ και στην Πορτογαλία στα 216 ευρώ.
Η αιτία για την υστέρηση της χώρας μας είναι ότι τοποθετεί τα λεφτά σε έργα που δεν έχουν υπεραξία. Ετσι, μεγάλο μέρος των χρημάτων «γύρισε» στο εξωτερικό. Τροφοδότησε δηλαδή ογκωδέστατες εισαγωγές εξοπλισμού, πρώτων υλών κ.λπ., οι οποίες προκάλεσαν ένα ακόμη πλήγμα: αύξησαν το έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου της χώρας, το οποίο πλέον θα επιβλέπει η Ε.Ε., ζητώντας μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα (τον Μάιο ξεφύγαμε προσωρινά μόνον τον κίνδυνο).
Το πρόβλημα περιγράφεται αναλυτικά στην έκθεση της Επιτροπής. Οπως αναφέρεται, τα λεφτά είναι κατανεμημένα πολύ άνισα.
Ετσι μία ακόμη φορά οδεύει για υποδομές η μερίδα του λέοντος των κονδυλίων, το 63,52% αναλογία από τις μεγαλύτερες στην Ε.Ε., έναντι 50% στην Κύπρο και στην Ισπανία, αλλά και μόνο 40% στην Πορτογαλία. Αντιθέτως, μόνο το 6,8% καταλήγει στη στήριξη της βιομηχανίας και των υπηρεσιών.
Αν πρέπει να καταθέσω και τη μικρή μου εμπειρία. Γιατί π.χ. δεν έχουν αξιοποιηθεί τόσα χρήματα που έχουν εισρεύσει για την εισαγωγή των ΤΠΕ στην ελληνική εκπαίδευση; Γιατί το ΥΠΕΠΘ που υποτίθεται ότι γνωρίζει δεν είναι σε θέση να ελέγξει τι αγοράζει. Παρήγγειλε και παρέλαβε 145 τίτλους εκπαιδευτικών λογισμικών που σήμερα είναι ζήτημα αν είναι λειτουργικοί οι 20. Σχεδιάζει βλέπετε πάντοτε σε ορίζοντα υπουργικής θητείας, το πολύ δηλαδή στο 18μηνο. Ο ένας παραγγέλνει λαπιτόπια η άλλη διαδραστικούς πίνακες. Το θέμα είναι να ακουστεί το όνομά του εκάστοτε κατέχοντος του υπουργικού θώκου. Αναρωτήθηκαν ποτέ σε ποιο σχολείο απευθύνονται αυτές οι καινοτομίες; Οχι γιατί δε νοιάζονται. θέλουμε συνεργατική μάθηση φτιάχνουμε εργαστήρια. Θέλουμε εξατομικευμένη μοιράζουμε φορητούς. Αποφασίσαμε ότι το δασκαλοκεντρικό μοντέλο είναι το τέλειο, αγοράζουμε διαδραστικούς. Τελικά τι σχολείο θέλουμε;
το τραγουδάκι αφιερωμένο εξαιρετικά…
Άρθρα (RSS)