Ενας ξεχωριστός άνθρωπος ήταν η Ελλη Παππά, που έφυγε από τη ζωή, στις 27/10/2009, σε ηλικία 89 ετών. Η Ελλη Ιωαννίδη – Παππά, δημοσιογράφος, συγγραφέας και μαχήτρια της Αριστεράς, αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο που «βούτηξε βαθιά στα νερά» του 20ού αιώνα. Η κηδεία της θα είναι πολιτική και θα γίνει το Σάββατο (10.30 π.μ.) στο Γ΄ Νεκροταφείο, όπου θα ταφεί δίπλα στον σύντροφο της ζωής της, Νίκο Μπελογιάννη. «Η Ελλη Παππά υπήρξε σύμβολο μιας εποχής δύσκολης για την Ελλάδα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. «Θα τη θυμόμαστε για τους αγώνες της, για τη σκέψη της και για την ομορφιά της ψυχής της». Ανακοινώσεις για τον θάνατο της Ελλης Παππά εξέδωσαν επίσης ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ.
Οπως η ίδια έλεγε, στόχος της ήταν «η κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις». Δημοσίευσε μελέτες για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως «Ο Πλάτωνας στην εποχή μας» και η «Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας – Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό», και μελέτες για τον μαρξισμό και τον λενινισμό, όπως ο «Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση – οδοιπορικό από τον ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στον λαϊκισμό του Στάλιν» και «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».
Οι μαρτυρίες της σε χειρόγραφα από τη φυλακή, διηγήματα και θεατρικά που, επίσης, έγραψε έγκλειστη στις φυλακές Αβέρωφ πάνω από μια δεκαετία, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα άρθρα της στον παράνομο Τύπο του ΚΚΕ, στις εφημερίδες και στα περιοδικά της μεταπολίτευσης όπου εργάστηκε, αναδεικνύουν το ανήσυχο πνεύμα της.
Ο μύθος της προσωπικής της ιστορίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920. Μεγάλωσε στον Πειραιά, τελείωσε το γυμνάσιο της Κοκκινιάς, σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη Γαλλική Ακαδημία της Αθήνας.
Η Ελλη Παππά ήταν ήδη από τα γυμνασιακά της χρόνια οργανωμένη σε αντιδικτατορική ομάδα και μετά, στην Κατοχή, προσχώρησε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ. Διέτρεξε όλo τον Εμφύλιο και έως τη σύλληψή της, το 1950, δούλεψε για τα παράνομα έντυπα, σε στενή συνεργασία με διαπρεπείς αριστερούς διανοούμενους και κυρίως στους παράνομους μηχανισμούς του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε κι εκείνη σε θάνατο, στη δίκη Μπελογιάννη, αλλά η ποινή της δεν εκτελέστηκε, γιατί ο γιος που απέκτησε από τον Νίκο Μπελογιάννη, και που είχε στο μεταξύ γεννηθεί στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών.
Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Αβέρωφ το 1963, δούλεψε στη σύνταξη της «Δημοκρατικής Αλλαγής» και σε τέσσερα χρόνια η απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε γιατί είχε αρρωστήσει σοβαρά. Η Σοβιετική Ενωση την προσκαλεί για να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνείται γιατί είχε διαφωνήσει με την εισβολή των στρατιωτικών τανκς στην, τότε, Τσεχοσλοβακία. Επαγγελματικά δούλεψε στις εφημερίδες «Εθνος», «Μακεδονία» και στο περιοδικό «Γυναίκα» έως το 1990, οπότε και αφιερώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό της έργο. Τα τελευταία πολιτικά βιβλία της είναι «Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου» (εκδ. Κέδρος), «Μακιαβέλι ή Μαρξ» και «η Κομμούνα του 1871» (εκδ. Αγρα).
Πηγή: Εκδόσεις Κέδρος
Άρθρα (RSS)