Μαθαίνω ότι επιφανείς -οικονομικά- συμπατριώτες μας απειλούν τους γόνους τους, που δεν δείχνουν έφεση για μελέτη ενόψει εξετάσεων, ότι θα τους στείλουν σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Το δημόσιο πανεπιστήμιο ως τιμωρία λοιπόν.
Ισως γιατί στην Ελλάδα οι καλύτεροι φοιτητές χαραμίζονται σε πανεπιστήμια σταύλους τα οποία υποχρεώνονται και να μοιράζονται με αργόσχολους φεστιβαλιστές. Άκουγα χτες στο ραδιόφωνο έναν απόφοιτο του οικονομικού πανεπιστήμιου που περιέγραφε την κατάσταση στο ελληνικό πανεπιστήμιο ως μία μόνιμη κατάσταση προ-φεστιβάλ. Μουσικές, χοροί, κάθε ώρα και ημέρα. Εδώ θυμήθηκα το ανέκδοτο με την κόλαση, όπου ο κολασμένος κάνει μία περιήγηση στις ευρωπαϊκές κολάσεις -έχει γαρ δικαίωμα επιλογής ως ευρωπαίος πολίτης- και στην ελληνική ακούγονται μόνο τσιφτετέλια και νταούλια. Τι γίνεται εδώ; ρωτάει για να πάρει την απάντηση: ε δεν τα ξέρεις; πότε δεν έχουμε μαστίγια, πότε δεν ανάβει η φωτιά… Την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ οι καλύτεροι φοιτητές σπουδάζουν στα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου εντελώς δωρεάν.
Το Χάρβαρντ και το Γέηλ στις ΗΠΑ έχουν πλέον καταργήσει πλήρως τα δίδακτρα για τους πιο αδύναμους οικονομικά φοιτητές. Διαβάστε το σχετικό άρθρο του Economist. Οπου αδύναμος οικονομικά ίσον κάποιος του οποίου η οικογένεια βγάζει 60.000 δολάρια ετησίως, ένας ορισμός που καλύπτει ίσως το 90% του ελληνικού πληθυσμού. Συντόμως δε, αν συνεχιστεί η οικονομική μας κατρακύλα,το 99%.
Στο Γέηλ αδελφές μου…
Άρθρα (RSS)