Στη Γαλλία, ενόψει της δεύτερης αναθεώρησης του νόμου για τη βιοηθική, η οποία προβλέπεται να διεξαχθεί στα τέλη του 2009, αναπτύσσεται ένας έντονος δημόσιος διάλογος.
Η αναθεώρηση οφείλει να δώσει οριστικές λύσεις σε αρκετά λεπτά ζητήματα, που έχουν τεθεί τα τελευταία χρόνια:
-Πρέπει, άραγε, να επιτρέψουμε την πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων στα έμβρυα για να ανιχνεύσουμε ορισμένες ασθένειες ή αναπηρίες;
-Μήπως πρέπει να χαλαρώσουν οι περιορισμοί που έχουν τεθεί στην έρευνα πάνω στα έμβρυα;
Ο συντηρητισμός των μεν και ο ευγονισμός των δε, η φαντασίωση ενός «παιδιού κατά παραγγελία», καθώς και το γεγονός ότι ανοίγει η όρεξη ορισμένων για τη δημιουργία νέων αγορών και προνομιακών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, αφήνουν ελάχιστο περιθώριο στην αναζήτηση του συλλογικού συμφέροντος της κοινωνίας, και ιδιαίτερα των γυναικών.
Διαβάζοντας τα σχετικά άρθρα νιώθω όλο και πιο ατελής…