Η οικονομία μας κλυδωνίζεται γιατί πολλοί αδιάντροποι φοροφυγάδες δεν πληρώνουν φόρους, αλλά εκτός από την οικονομία μας φαίνεται ότι υπάρχει και ένας γενικότερος αξιακός εκφυλισμός, αφού και τα πανεπιστήμιά μας δεν πηγαίνουν καθόλου καλά.
Γιατί το λέω αυτό; Γιατί προς τα τέλη του Δεκεμβρίου αποκαλύφθηκε από τη Στατιστική Υπηρεσία ένα έντονα απωθητικό μέγεθος. Για ποιο πράγμα μιλάμε; Από τους 596.000 φοιτητές των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ οι 300.000, δηλαδή σχεδόν οι μισοί, είναι μη ενεργοί, είτε γιατί έχουν εγκαταλείψει οριστικά τις σπουδές τους είτε γιατί έχουν καθυστερήσει σημαντικά να πάρουν το πτυχίο τους!
Και έτσι αγγίζουμε την περίφημη έννοια των αιώνιων φοιτητών, που σίγουρα δεν κολακεύει την εκπαιδευτική διαδικασία της χώρας μας.
Και πριν παραθέσω τις δικές μου απόψεις γι΄ αυτό το αρνητικό φαινόμενο, θα ήθελα να πω ότι η ύπαρξη και μόνο του παραπάνω μεγέθους υποδηλώνει σαφώς ότι ούτε το πολιτικό προσωπικό του τόπου μας- που ενδιαφερόταν μόνο για τα προσωπικά του συμφέροντα- ούτε τα πανεπιστήμια υιοθέτησαν την άποψη του φημισμένου Αμερικανού οικονομολόγου L. Τhurow, δηλαδή ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες των ανθρώπων θα είναι το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα των κοινωνιών του 21ου αιώνα (L. Τhurow, «Τhe Future of Capitalism»)