Είναι το κουαρτέτο εγχόρδων που τους γνωρίσαμε από τις ταινίες του Aronofsky Requiem for a dream & The Fountain. Για περισσότερα από 30 χρόνια το τετραμελές μουσικό σύνολο, που αποτελείται από τους David Harrington (βιολί), John Sherba (βιολί), Hank Dutt (βιόλα), Jeffrey Zeigler (τσέλο), προσφέρει εξαιρετικές μουσικές προσεγγίσεις, γεφυρώνοντας την κλασική και τη σύγχρονη μουσική. Στη συναυλία τους στο Παλλάς θα παρουσιάσουν την ιδιαίτερη μουσική τους συνάντηση με τον Γιώργο Κουμεντάκη. Το έργο ?Point of No Return? βασίστηκε σε δύο τραγούδια από τις ηχογραφήσεις της Μαρίκας Παπαγκίκα, αρχές του 20ού αιώνα, στη Νέα Υόρκη, στο «Μανάκι μου, μανάκι μου» σε 9/8 και στον αμανέ «Σμυρνέικο μινόρε».
20 Οκτωβρίου στο θέατρο Παλλάς για μία και μοναδική συναυλία
Όρθιο το κοινό χειροκροτούσε επί δεκάλεπτο τιμώντας την προσφορά της Ελένης Καραΐνδρου στη μουσική. Παρουσίασε μεταξύ άλλων σε πρώτη παγκόσμια παρουσίαση αποσπάσματα από το ανέκδοτο έργο της “Η σκόνη του χρόνου”μουσική της τελευταίας ταινίας του Αγγελόπουλου. Ένα ηχητικό ψηφιδωτό που η κάθε σύνθεση αναζητούσε κι έπαιρνε τη θέση της ζωγραφίστηκε καλώντας τις αισθήσεις μας να ηρεμήσουν στη φθινοπωρινή βραδιά. Το όμποε κελαηδούσε χαϊδεύοντας τα αυτιά μας στο Adagio από το Τοπίο στην Ομίχλη.
Η Φαραντούρη απέδωσε μοναδικά την “Άρια της Ρόζας”,ο David Lynch μας ταξίδεψε με το σαξόφωνό του ενώ το Κουαρτέτο Τζαζ με τον Σταύρο Λάντσια στο πιάνο ηλέκτρισε τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
Βγάλτε τα μπλοκάκια, filofax και τα τοιαύτα. Στις 12 και 13 Σεπτεμβρίου 2008, ώρα 9 μ.μ. στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» θα γίνει η πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της μουσικής της Ελένης Καραΐνδρου για τη νέα ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου η “Σκόνη του χρόνου”, καθώς και η πρώτη συναυλία για «Το 10», της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς. Παίζει η Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, μουσική διεύθυνση Αλέξανδρος Μυράτ, Χορωδία της ΕΡΤ, διεύθυνση Αντώνης Κοντογεωργίου, τραγούδι Μαρία Φαραντούρη και η Ελένη Καραΐνδρου στο πιάνο. Συμμετέχουν 12 Ελληνες σολίστ, σύνολο λαϊκών οργάνων και κουαρτέτο Jazz.
Η ίδια μας λέει: “Για τη Σκόνη του χρόνου δύο καθοριστικά στοιχεία ενεργοποίησαν μέσα ?ου την έμπνευση ?ου. Η αναζήτηση του χαμένου χρόνου μέσα από τη μορφή της νοσταλγικής ανάμνησης ενός πρώτου χορού κι ενός πρώτου σκιρτήματος και η καταγραφή μιας μαρτυρικής κυνηγημένης ζωής μέσα στον αιώνα που πέρασε.
Δύο βασικά θέματα γεννήθηκαν, το θέμα του χορού και το θέμα της αναζήτησης.
Θέλησα λοιπόν, οι δύο αυτές βραδιές να παντρεύουν αρμονικά το σήμερα ?ε το χτες, τη νοσταλγία ?ε την οδύνη, τη χαρά της ζωής ?ε την αναζήτηση, έτσι ακριβώς όπως τα γέννησε η προσωπική ?ου κατάδυση”.
Το συγκρότημα Radiohead αποφάσισε να διαθέσει τη μουσική του online. Το συγκρότημα δε ζήτησε χρήματα για το album, θεωρώντας ότι ο κάθε χρήστης μπορεί να πληρώσει από τίποτε μέχρι όσα νομίζει ότι αξίζει να πληρώσει για τους Radiohead και την μουσική τους.
Χαρακτηριστικά το περιοδικό TIME αναφέρει το εξής για την τιμή: Click it, and the prompt ?It?s Up To You? appears. Click again and it refreshes with the words ?It?s Really Up To You?.
Τι συνέβη τελικά; Περίπου 2,3 εκατομμύρια ακροατές προτίμησαν να κατεβάσουν το άλμπουμ παράνομα παρά να πληκτρολογήσουν τη διεύθυνση του συγκροτήματος και να το κατεβάσουν νόμιμα. A walk on the wild side? Το νόμιμο δωρεάν ηττήθηκε από το παράνομο δωρεάν. Φαίνεται ότι η παρανομία έγινε συνήθεια και θα είναι πολύ δύσκολο – αν όχι ακατόρθωτο – για τις εταιρείες και τους καλλιτέχνες να αλλάξουν αυτό το καθεστώς.
Στο κλίμα της προηγούμενης δημοσίευσης, γιατί εγώ τους προσέχω τους αναγνώστες μου, να σας προτείνω ένα δικτυακό τόπο που χρησιμοποιεί τη μουσική για να σας ανακουφίσει. Αναζητάτε την έμπνευση; υπάρχει το κατάλληλο μουσικό κομμάτι που θα επαναπρογραμματίσει τον εγκέφαλό σας για να σας επισκεφθεί η μούσα σας. Νιώθετε την ανάγκη για τον 6ο καφέ της ημέρας, δοκιμάστε το μουσικό κομμάτι coffee break και θα νιώσετε αναζωογονημένος. Πονάτε κάπου; για όλα υπάρχει μία μουσική θεραπεία. Το I dose θα σας περιθάλψει ανέξοδα και αποτελεσματικά.
Είναι 23 χρόνων. Σπουδάζει στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, παίζει κιθάρα, σαξόφωνο, τύμπανα, φυσαρμόνικα, μαθαίνει ιταλικά, αγαπάει την μπάλα, τρέχει από συναυλία σε συναυλία, λατρεύει τις μακρινές βόλτες με το αυτοκίνητο. Δίπλα σε όλα αυτά προσθέστε και την ιδιότητα της τραγουδοποιού: βαφτίστηκε επισήμως πριν από λίγες μέρες, με την κυκλοφορία του πρώτου ολοκληρωμένου δίσκου της με τίτλο «Avatar», αλλά με το τραγούδι φλερτάρει εδώ και καιρό.
Πριν από περίπου δύο χρόνια, στην εναλλακτική σκηνή της Αθήνας, έσκασε το όνομά της: Μόνικα (Χριστοδούλου). Σιγά σιγά ακούστηκαν και τα πρώτα θετικά σχόλια. Κάποιοι που την είδαν στο Μικρό Μουσικό Θέατρο στην πρώτη της εμφάνιση, άλλοι που πήραν γεύση της δουλειάς της από το ΜySpace, μιλούσαν για ένα διαμαντάκι. Αρχισαν και οι συγκρίσεις. Είναι η Ελληνίδα Πι Τζέι Χάρβεϊ ή η εγχώρια Λίλι Αλεν;
H περίπτωση του τραγουδιστή Φρέντο Βιόλα, που φάνηκε να εμφανίζεται από το πουθενά με τις πολυφωνίες του «The Sad Song» στο YouTuBe και κατέληξε να συνεργάζεται με τους Massive Attack, είναι ξεχωριστή. Το ίδιο και το κομμάτι που τράβηξε την προσοχή του συγκροτήματος απ? το Μπρίστολ, που τον κάλεσε να συμμετέχει στο επόμενο άλμπουμ τους, ένα τραγούδι που νομίζεις ότι έχει ξεμείνει από τα do-wop συγκροτήματα των ?50s, με τη φωνή να εμφανίζεται σε διαδοχικά στρώματα και μια γλυκερή μελωδία που σου κολλάει με την πρώτη.
«Ξεκίνησε σαν μια πρόχειρη αυτοσχέδια μελωδία με θλιμμένο ύφος, όταν έμαθα ότι ο σκύλος μου είχε καρκίνο», λέει ο ίδιος, «και παρέμεινε ανέγγιχτο στο PC μου για δυο χρόνια. Τον περασμένο Μάρτιο ο πατέρας μου αρρώστησε βαριά και μετά από ενάμιση μήνα πέθανε. Δεν έκανα μουσική για κάποιο διάστημα, είχα θάψει τα συναισθήματά μου για αρκετό καιρό. Όταν επέστρεψα στο στούντιο, αποφάσισα να τελειώσω το κομμάτι. Ήταν εκπληκτικό. Η μελωδία λειτούργησε όπως αυτές οι συσκευές που φέρνουν στην επιφάνεια αντικείμενα από τα βάθη των ωκεανών, έκανε το ίδιο στα συναισθήματά μου. Έφτιαξα το βίντεο μόνος μου, από εικόνες του εαυτού μου, χτίζοντας το κομμάτι σε 5 στρώματα, πραγματοποιώντας την ιδέα που είχα στο κεφάλι μου. Στο τέλος της μέρας το είχα έτοιμο».
Ο Ούγγρος Ferenc Cak? είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς performance artists της sand animation και έχει κερδίσει πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένων αυτών για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και στο Φεστιβάλ των Κανών.
Ο όρος sand animation χρησιμοποιείται για να περιγράψει δύο διαφορετικές διαδικασίες: μια μορφή performance art και μια τεχνοτροπία animation. Στην πρώτη περίπτωση, ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια σειρά εικόνων απλώνοντας άμμο πάνω σε μια επιφάνεια και δημιουργώντας εικόνας σχεδιάζοντας γραμμές και μορφές με τα χέρια του. Στη δεύτερη περίπτωση ο animator δημιουργεί κάθε καρέ του animation του σχηματίζοντας εικόνες μετακινώντας άμμο πάνω σ’ ένα κομμάτι γυαλί, που φωτίζεται από μπροστά ή από πίσω.
Περισσότερα για τη δουλειά του Ferenc Cak? μπορείτε να δείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα: http://www.cakostudio.hu/
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)