My SchBlogOut

Σε προηγούμενη δημοσίευση γράφαμε ότι στις φετινές «Οδηγίες για τη διδασκαλία των θετικών μαθημάτων στο Γυμνάσιο» αυτές που αφορούσαν τη Φυσική Β και Γ τάξεων Γυμνασίου (δες εδώ) ήταν από …το παρελθόν! Και να που κάποιοι από το «μέλλον» το ξανασκέφθηκαν και, μόλις χθες, στάλθηκε η σχετική τροποποίηση (δες εδώ). Και ενώ στο αρχικό έγγραφο αναφέρεται ότι οι « Μετά από σχετική εισήγηση του Τμήματος δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (πράξη …) σας αποστέλλουμε τις παρακάτω οδηγίες κτλ.», στην τροποποίηση ουδέν αναφέρεται – λες και οι νέες οδηγίες …ήλθαν ουρανοκατέβατες! Αλήθεια τις πταίει για αυτό το αλαλούμ; Λέτε να αναρτηθεί η αιτιολογία στο http://www.opengov.gr; Μπα, απίθανο μου φαίνεται…

Διαβάζω τις φετινές «Οδηγίες για τη διδασκαλία των θετικών μαθημάτων στο Γυμνάσιο» (δες εδώ) και …εκπλήσσομαι! Ως προς τι; Αμ, για τη ριμάδα τη Φυσική Β΄ και Γ΄ τάξης (…). Και τούτο επειδή στις αντίστοιχες «Οδηγίες για τη διδασκαλία κτλ. στο Γυμνάσιο για το σχολ. έτος 2010-11» η ύλη είχε περικοπεί κατά 34% για την κάθε τάξη, αλλά φέτος η μετά πολλών τυμπανοκρουσιών περσινή «ελάφρυνση της διδακτέας ύλης μέσω περικοπών με σαφή παιδαγωγικά κριτήρια και το συντονισμό της ύλης διαφορετικών μαθημάτων, κτλ. κτλ.» (δες εδώ κι εδώ) για τη Φυσική πήγε περίπατο, ενώ τηρείται για τα μαθήματα της Χημείας, Βιολογίας και Γεωγραφίας! Και λέω, για ποιο λόγο επανήλθαμε για το συγκεκριμένο μάθημα στις Οδηγίες κτλ. του σχολ. έτους 2009-10; Παραδρομή και copy & paste από τον /τους «αρμόδιους» του (υπό κατάργηση) Παιδαγωγικού Ινστιτούτου; Στην περίπτωση αυτή από κάποιους πρέπει να ζητηθούν ευθύνες – μια κι εδώ δε «φταίει» το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως, ας πούμε, συνέβη με τη μη έγκαιρη εκτύπωση των σχολικών βιβλίων … Από την άλλη πάλι, πριν μια εγκύκλιος ή απόφαση υπογραφεί από τον/την (υφ)υπουργό έχει μονογραφηθεί από τον χειριστή του θέματος, τον αρμόδιο προϊστάμενο ή διευθυντή, τον ειδικό ή/και τον γενικό γραμματέα. Και επειδή, για το συγκεκριμένο θέμα, κατά τη γνώμη μου, μικρή είναι η πιθανότητα να μη «θυμούνταν» στο ΥΠΔΒΜ&Θ τις περικοπές και στο μάθημα της Φυσικής – από τους θέτοντες τη δεύτερη κλπ. υπογραφή τίνες είναι …των φυσικών μαθημάτων(!) και άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι λόγω υπερησιακής θέσης στην περσινή περικοπή της ύλης – σκέφτομαι, πού υπάρχει η άκρη του νήματος-αβελτηρίας;Μήπως δε γνωρίζει η δεξιά μας τι ποιεί (υπογράφει) η αριστερά μας; Ό,τι κι αν έχει συμβεί, η σχετική Οδηγία σωστό είναι να επανακοινοποιηθεί στο ορθό το συντομότερο.Αναδημοσίευση από εδώ.
Επικαιροποίηση: 28-9-2011 Τροποποίηση οδηγιών διδασκαλίας της Φυσικής Β και Γ τάξεων Γυμνασίου (με τις περσινές περικοπές ύλης).

Διαβάζω τα δημοσιεύματα περί περικοπής της ύλης των μαθημάτων των φυσικών επιστημών και της γεωγραφίας (δες εδώ κι εδώ) και σκέπτομαι: Αν είναι (ήταν) αναγκαία όλα τα περιλαμβανόμενα στα αντίστοιχα αναλυτικά προγράμματα σπουδών, τότε, γιατί πρέπει να “περικοπούν” μόνο από τα αντίστοιχα διδακτικά βιβλία και να μην απαλειφθούν πρώτα από το πρόγραμμα σπουδών; Μια και το παλαιότερο μότο του πρώην ΥΠΕΠΘ, από την εποχή της “μεταρρύθμισης Αρσένη”, ήταν (και είναι) ότι ο εκπαιδευτικός διδάσκει βάσει του προγράμματος σπουδών και ο μαθητής διαβάζει από το αντίστοιχο σχολικό εγχειρίδιο. Άλλη πάλι απορία μου, η ανάγκη περικοπής της ύλης εξυπηρετεί τη μαθησιακή διαδικασία (δες εδώ) ή αποτελεί άλλη μια επικοινωνιακή “πομφόλυγα” της ηγεσίας του νυν ΥΠΔΒΜ&Θ;
Για το (επονομαζόμενο) Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δε συζητώ… Από Μεσογείων και Αιγαίου Πελάγους γωνία από τη σύστασή του τα μύρια όσα αποπροσανατολισμού της ημετέρας εκπαίδευσης εκπορεύονται… Και για αυτό το λόγο μήπως, λέω μήπως, οι ηγούμενοι του αγλαού ΥΠΔΒΜ&Θ πρέπει να του ζητήσουν την ελάχιστη ευθύνη, ή τουλάχιστον δημόσια το λόγο, για τα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που (στο πόδι) επιμελήθηκε ελέω Γ΄ ΚΠΣ από το 2000 και μετά; Τι στο καλό, τα μόνα και αποκλειστικά προς διερεύνηση και πολιτική σπέκουλα ζητήματα είναι τα περί Siemens και Βατοπεδίου; Τώρα θα μου πείς, “μωρέ τι μας λες, τώρα με το ΕΣΠΑ να μη (ξανα)στήσουμε νέα προγράμμα και βιβλία και …τα συναφή; Τι τόχουμε το ΠΙ;” Έλα μου, ντε!

Διαβάζοντας τις φετινές και τις περσινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων των Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξεων Ημερήσιου και Εσπερινού Γυμνασίου έκανα κάποιες συγκρίσεις από τις οποίες προκύπτει ότι για μεν τη Φυσική γυμνασίου ισχύει το … «κάθε πέρσι και καλύτερα», για δε τη Χημεία, άντε μη διδάσκετε ό,τι δε θα εξεταστεί (διαθεματικότητα, τι είναι αυτό;). Κι ως προς τη Βιολογία, μάλλον οι φετινές Οδηγίες καινοτομούν! Ας τα δούμε:
A. ΦΥΣΙΚΗ:Στις περσινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ., πράξη 26/2008 του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Π.Ι.), για το μάθημα της Φυσικής στη Β΄ τάξη γυμνασίου δινόταν ένας λίγο-πολύ ενδεικτικός προγραμματισμός 46 διδ. ωρών με κάποιες επισημάνσεις για ορισμένα θέματα στις Ενότητες 2.1- 2-4 και 3.1-3.7. Στις φετινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ (πράξη 11/2009 του Π.Ι.) δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Γιατί άραγε; Λες και έγιναν τοοόσο κατανοητά πλέον τα διαλαμβανόμενα στα αντίστοιχα κεφάλαια για τους 14χρονους μαθητές…Εκτός κι αν η αξιολόγηση του αντίστοιχου βιβλίου (που δεν έγινε) έδωσε αντίθετα αποτελέσματα… Επίσης, πέρσι, υπήρχε εν κατακλείδι η οδηγία-προτροπή:
– Ο αριθμός των ασκήσεων που θα δοθούν για επίλυση να είναι περιορισμένος.
– Οι ασκήσεις που θα δίδονται για επίλυση να είναι πολύ απλές.
– Ασκήσεις ή ερωτήσεις που περιλαμβάνονται στο βιβλίο και κατά την άποψη του διδάσκοντος είναι αυξημένης δυσκολίας, να παραλειφθούν.
Φέτος δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Μήπως και διαμαρτυρήθηκαν τα «βοηθήματα»;
Ως γνωστό την επόμενη σχολική χρονιά οι μαθητές της Β΄ τάξης θα έχουν laptop και υποθέτω ότι θα έλθει η σχετική οδηγία για τη διδασκαλία του λογισμικού Φυσικής β΄-γ΄ γυμνασίου (που από πέρσι έχει διαθέσει στα σχολεία το Π.Ι.). Έλα όμως που στο συγκεκριμένο λογισμικό από την ύλη της Β΄ τάξης περιλαμβάνονται μόνο τα κεφάλαια της Θερμότητας (συν μια ”ιδέα” Πίεση).Επίσης, είναι γνωστό ότι τα Κεφάλαια της Ενότητας 2 δε διδάσκονται (δεν επαρκεί ο χρόνος) στα περισσότερα σχολεία. Μήπως, λοιπόν, είναι ευκαιρία κάποιοι να ξανασκεφτούν το θέμα «πρόγραμμα σπουδών φυσικής Β΄ γυμνασίου» και η διδασκαλία στην Β΄ τάξη να ξεκινά με τη Θερμότητα και να ακολουθεί η Μηχανική;
B.ΧΗΜΕΙΑ:Στις φετινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ. (πράξη 11/2009 του Π.Ι.), αναφέρεται ότι δεν αποτελούν εξεταστέα ύλη τα ένθετα του βιβλίου της Χημείας Β΄ Γυμνασίου, με τίτλο:
α) «Χημεία παντού» των σελίδων: 14, 18 και 19, 27, 32, 34, 40, 43, 65, 66, 77 και 89.
β) «Με αφορμή τη Χημεία» των σελίδων 28, 29, 57 και 61.
γ) «Από την ιστορία της Χημείας» των σελίδων: 53 και 81.
Ακολουθούν άλλα 12 ένθετα (περίπου 25 σελίδες) από το βιβλίο Χημείας της Γ΄ τάξης. Μόνο που τα συγκεκριμένα είναι οι λεγόμενες «Διαθεματικές Προσεγγίσεις», μια και το ΑΠΣ Χημείας γυμνασίου είναι και …διαθεματικό! Τέλος πάντων (κι ως γνωστό ό,τι δεν εξετάζεται δε το διαβάζουν οι μαθητές διδαχθεί δε διδαχθεί, ή/και πολύ απλά δε διδάσκεται).
Γ. ΒΙΟΛΟΓΙΑ :Στις περσινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ. (πράξη 26/2008 του Π. Ι.) για το μάθημα της Βιολογίας Α΄ και Γ΄ τάξεων γυμνασίου δινόταν ένας λίγο-πολύ ενδεικτικός προγραμματισμός με κάποιες επισημάνσεις για ορισμένα θέματα και την προτροπή «Η διδασκαλία της ενότητας προτείνεται να έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος …(μήνας)». Στις φετινές Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ. (πράξη 11/2009 του Π.Ι.) δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, αλλά το (εν μέρει) καινοτομικό ως οδηγία: «Κατά την κρίση του εκπαιδευτικού μπορεί να δίνεται μικρότερη έμφαση στην υπόψη (αναφέρεται) υποενότητα». Κάτι είναι κι αυτό…
Τέλος, όπως ο οποιοσδήποτε θα παρατηρούσε, ο τρόπος εκφοράς και το «περιεχόμενο» των Οδηγιών– κι όχι μόνο αυτών που αφορούν τα μαθήματα των φ.ε.- ποικίλουν ή/και διαφοροποιούνται από μάθημα σε μάθημα (ή από Σύμβουλο του Π.Ι. σε Σύμβουλο του Π.Ι.). Έχω την εντύπωση ότι έπρεπε να υπήρχε τουλάχιστον… «σύμπλευση» ανά ομάδα μαθημάτων ή τουλάχιστον ενιαίος τρόπος γραφής των Οδηγιών…Επίσης δεν είδα μνεία για τις εργαστηριακές ασκήσεις, φέτος και πέρσι (όπως φαίνεται το έργο έχει αφεθεί στις εγκυκλίους της Δ/νσης ΣΕΠΕΔ του Υπουργείου και στην «κατάργηση» των εργαστηριακών Οδηγών).
Κατά τα άλλα για τη διδασκαλία του κάθε μαθήματος ο εκπαιδευτικός διαθέτει: το Αναλυτικό Πρόγραμμα (ΔΕΠΠΣ/ΑΠΣ) του μαθήματος, την (ετήσια) εγκύκλιο «Οδηγίες για τη διδασκαλία των Μαθημάτων κτλ.» του Π.Ι, το εγχειρίδιο Οδηγίες για τη Διδακτέα Ύλη και τη Διδασκαλία των Μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στο Γενικό Λύκειο κατά το Σχολικό Έτος…. Τεύχος Γ’ , πάλι του Π.Ι.(!), τις προτάσεις της συγγραφικής ομάδας στο Βιβλίο του Καθηγητή και τέλος, εγώ διδάσκω …όπως νομίζω στην τάξη μου! Μύλος ή νάχουμε να ασχολούμαστε και ο καιρός να περνά.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του πλανήτη (δες εδώ), δαπανά το 3,5% του ΑΕΠ για την παιδεία (μ.ο. ΕΕ 5%), αλλά μάλλον ανήκει σε αυτά τα κράτη που συνολικά παρέχουν κακή εκπαίδευση στους πολίτες τους. Για την κακοδαιμονία του εκπαιδευτικού μας συστήματος κυβέρνηση (!) και αντιπολίτευση ρίχνουν το ανάθεμα στην υποχρηματοδότηση, μότο που ο Χρ. Γιανναράς, ομ. καθηγητής φιλοσοφίας, αντικρούει λέγοντας ότι «Είναι ωμός, χυδαίος εμπαιγμός της νοημοσύνης των πολιτών ο ισχυρισμός ότι η Παιδεία πάσχει επειδή δεν έχει επαρκή χρηματοδότηση.».Ξεδιπλώνοντας την επιχειρηματολογία του υποστηρίζει μεταξύ των άλλων: «Κεντρικό πρόβλημα της Παιδείας στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι η έλλειψη κονδυλίων ούτε η ανάγκη να χαρίσουμε υπολογιστές στα παιδιά. Είναι η κατά προτεραιότητα στόχευση του εκπαιδευτικού συστήματος στην «ενημερωτική επάρκεια» της διδακτέας ύλης: Δηλαδή, η μεθοδική προσπάθεια να προσφέρεται στα παιδιά, και των τριών σχολικών βαθμίδων, το μέγιστο δυνατό της εκσυγχρονισμένης πληροφόρησης για κάθε γνωστικό τομέα (…).Αλλά η υπέρμετρη ποσότητα δεν αφήνει περιθώρια για αναλυτική επεξεργασία της διδακτέας ύλης και οργανική αφομοίωσή της από τον μαθητή. Έτσι ο μαθητής προσλαμβάνει την προσφερόμενη γνώση μόνο ή κυρίως ως πληροφορία αυτονομημένη από την κατανόησή της. Και επειδή ο όγκος των πληροφοριών συνεχώς αυξάνεται και το σχολικό σύστημα οφείλει να ελέγχει την προσληπτική ικανότητα του μαθητή, ο μαθητής καταφεύγει στη λύση της συμβατικής κατ’ επίφασιν πρόσληψης που είναι η απομνημόνευση ή «παπαγαλία». Το σύστημα υποχρεωτικά συναινεί και τελικά θεσμοποιεί αυτή τη λύση (…). Η ανάγκη μιας κάποιας αντιμετώπισης του προβλήματος γέννησε την παραπαιδεία των «φροντιστηρίων» ή τα μαύρου χρήματος «ιδιαίτερα μαθήματα» – καρκίνωμα, αλλά και αυτονόητη κατεστημένη προϋπόθεση λειτουργίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το φροντιστήριο ή το ιδιαίτερο κωδικοποιεί τον όγκο των πληροφοριών σε ευκολοαπομνημόνευτες σχηματοποιήσεις. Δεν φιλοδοξεί να εμπεδώσει στον μαθητή την πληροφορία, αλλά να τον μάθει απομνημονευτικές τεχνικές και σχηματικές ταξιθετήσεις για βραχυπρόθεσμη εφ’ άπαξ χρήση της πληροφορίας (…). Η παραπαιδεία των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων παρέχει μαθησιακό εξοπλισμό μιας χρήσεως. Είναι ειλικρινής στον χυδαία χρησιμοθηρικό χαρακτήρα της και η ειλικρίνειά της την έχει επιβάλει στις συνειδήσεις των μαθητών με συντριπτική υπεροχή έναντι των υποκριτικών προσχημάτων του σχολείου (…). Το ίδιο ισχύει και για το πανεπιστήμιο: Άπαξ και κατόρθωσε κάποιος να εισαχθεί, είναι απολύτως βέβαιο ότι κάποτε (έστω και σε είκοσι χρόνια) θα πάρει πτυχίο. Και εδώ η διδακτική μέθοδος είναι (περισσότερο ή λιγότερο) ίδια: η από έδρας παροχή πληροφοριών και η από συγγράμματος (ενός και μοναδικού) χρηστική απομνημόνευσή τους. Φροντιστηριακή μεθόδευση της απομνημόνευσης συνήθως δεν χρειάζεται, διότι η αντιγραφή στις εξετάσεις είναι καθεστώς (…). Η Παιδεία στην Ελλάδα δεν ανακάμπτει με πλουσιότερη χρηματοδότηση και φανταιζίστικες υλικές παροχές – η σπατάλη σήμερα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια είναι προκλητική, εξωφρενική. Η Παιδεία θα ανακάμψει μόνο με ριζική και συνεπή αλλαγή στόχου, από το Δημοτικό ως το Πανεπιστήμιο: Όχι πια προτεραιότητα στην ποσοτική πληροφόρηση – η πληροφορία σήμερα είναι αμέσως και ευκολότατα προσβάσιμη. Προτεραιότητα απόλυτη στην ανάπτυξη της ικανότητας να κρίνει το παιδί, ο νέος, την εγκυρότητα της πληροφορίας, να συντάσσει λογικά τις πληροφορίες, να γυμνάζει τη δημιουργική του φαντασία στη χρήση των πληροφοριών(…). Για να καταλήξει: «Αυτό πρακτικά σημαίνει: Παραιτούμαστε σε σημαντικό ποσοστό από τον πληροφοριακό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, πετάμε τη μισή από τη διδακτέα σήμερα ύλη στα άχρηστα. Κρατάμε την απομνημόνευση ως ιδιαζόντως πολύτιμη άσκηση μνήμης, προκειμένου να εμπεδώσουμε στο παιδί «συντακτικές σταθερές» (αριθμητική προπαίδεια, δομές γραμματικές και συντακτικού). Δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα στη διδασκαλία της γλώσσας ως λογικής και των μαθηματικών ως γλώσσας. Όχι χρηστικό «εργαλείο συνεννόησης» η γλώσσα, αλλά καμβάς της σκέψης, εφαλτήριο της λογικής ανάπτυξης. Όχι χρησιμοθηρία συναλλαγών τα μαθηματικά, αλλά γλώσσα για να σημάνουμε τη λογική των δομών συγκρότησης του πραγματικού και υπαρκτού, σημειολογία του λεκτικά άρρητου (…)».Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ. Συμπληρωματικά δείτε κι αυτό, προσφέρει επιχειρήματα στην άποψη ότι η γνώση δεν είναι ζήτημα ποσότητας ούτε, κατ΄ανάγκη, παχυλών κονδυλίων.

Διαβάζω στον τύπο, ότι από έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι το «κυνήγι της ύλης» σκοτώνει το σχολείο, ο χρόνος που αφιερώνεται στη διδασκαλία κάθε μαθήματος δεν επαρκεί για να κατανοήσουν την ύλη οι μαθητές του Λυκείου (παρ΄ όλα αυτά επί μια 30ετία το κυνήγι τη ύλης καλά κρατεί, δες τα αναφερόμενα στη φετινή εγκύκλιο «…Ο Διευθυντής της Δ/νσης Δ/θμιας Εκπ/σης πρέπει να συντάσσει εισηγητική έκθεση σχετική με την πορεία διδασκαλίας της ύλης και να ενημερώνει για τους λόγους της καθυστέρησης σε κάθε περίπτωση. Για να αντιμετωπιστεί η υστέρηση στην πρόοδο και ολοκλήρωση της ύλης, ο Διευθυντής της Διεύθυνσης, οι Σχολικοί Σύμβουλοι και οι Διευθυντές των σχολείων πρέπει σε συνεργασία με τους Συλλόγους των διδασκόντων να λάβουν εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα (αξιοποίηση την με αρ. πρ. 22143/21-2-2008 Υ.Α.) ώστε να επιτευχθεί οπωσδήποτε η ολοκλήρωση της εξεταστέας-διδακτέας ύλης, με τον προσφορότερο για τους μαθητές τρόπο, στα προβλεπόμενα χρονικά περιθώρια…»). Αλλά, και για τα σχολικά βιβλία μόνο 4 στους 10 εκπαιδευτικούς πιστεύουν ότι «ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα των μαθητών και προωθούν την κριτική σκέψη», ενώ οι 7 στους 10 πιστεύουν ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις που προτείνουν τα βιβλία «δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες εργασίας της τάξης», είναι εκτός σχολικής πραγματικότητας.Και η άποψη ενός γονέα «Απαξιώνονται τα βιβλία και τα παιδιά από την Α’ Δημοτικού. Θέλουν λυσάρι σε κάθε μάθημα (…).Τα βιβλία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μη διευκολύνουν την αυτόνομη λειτουργία του μαθητή» (παρ΄ όλα αυτά μέχρι σήμερα καμιά αξιολόγηση των σχολικών βιβλίων έχει γίνει, κι αυτή που πέρυσι επιχειρήθηκε, τα λεφτά του Γ΄ ΚΠΣ νάναι καλά, πήγε στις ελληνικές καλένδες, δες κι εδώ). Η διδακτική πράξη, συμπέραναν οι ερευνητές, φαίνεται να παραμένει κυρίως στο λύκειο αρκετά «θεωρητική, παραδοσιακή και προσκολλημένη σε μεθόδους που εν μέρει ανταποκρίνονται στις επίσημες προδιαγραφές». Αυτό συσχετίζεται με παράλληλο συμπέρασμα της έρευνας ότι ο νέος διδακτικός προσανατολισμός που προτείνουν τα σημερινά αναλυτικά προγράμματα σπουδών «δεν φαίνεται να διαμορφώνει ένα νέο εκπαιδευτικό κλίμα στα σχολεία, καθώς οι εκπαιδευτικοί της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι επιφυλακτικοί ως προς την επιβαλλόμενη καινοτομία».
Προχθές οι προτάσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου «φάγανε πόρτα» στο Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καθώς χαρακτηρίστηκαν συντηρητικές (δες κι εδώ), αν και φαίνεται ότι σε αυτές έχουν ενσωματωθεί τα παραπάνω αναφερόμενα συμπεράσματα της έρευνας. Έχω την εντύπωση ότι η εμπειρία του προέδρου του Συμβουλίου από τη θητεία του ως προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του αντιπροσώπου της ΠΟΣΔΕΠ ως (συν)συγγραφέα ενός από το πολλαπλά (…το εξής ένα!) βιβλία Φυσικής λυκείου, ουδόλως (τους) πείθουν για τις όποιες καλές-στα-λόγια προτάσεις, όταν τα τελευταία 40 χρόνια ουδέν ή το ελάχιστα αναγκαίο θετικό έργο έχει προκύψει από το θεσμοθετημένο για αυτό το σκοπό όργανο. Μπορείτε να το σκεφτείτε;

H πρόταση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την αναμόρφωση του λυκείου δεν έτυχε «θερμής υποδοχής» από το Συμβούλιο Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, καθώς χαρακτηρίστηκε συντηρητική. Συγκεκριμένα, προτάθηκε για την Α΄ Λυκείου να υπάρχει ομάδα υποχρεωτικών μαθημάτων Γενικής Παιδείας και υποχρεωτικών μαθημάτων Επιλογής, καθώς και ζώνη πολιτισμού και δραστηριοτήτων. Για τη Β΄ Λυκείου η πρόταση προβλέπει δύο κύκλους σπουδών και για τη Γ ΄τάξη τρεις κύκλους, όπου θα υπάρχουν υποχρεωτικά μαθήματα Γενικής Παιδείας, κοινά για όλους τους κύκλους, ενώ για κάθε κύκλο θα έχει υποχρεωτικά μαθήματα Γενικής Παιδείας και υποχρεωτικά μαθήματα ειδίκευσης. «Για μας το ζητούμενο είναι γενναίες αλλαγές και όχι προσθαφαιρέσεις», σχολίασε ο πρόεδρος του Συμβουλίου Γ. Μπαμπινιώτης, ο οποίος εμφανίστηκε αρνητικός στο ενδεχόμενο να ωθούνται οι μαθητές από νωρίς στην εξειδίκευση (δες εδώ). Με την άποψη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν κατευθύνσεις στα σχολεία τάχθηκε και ο εκπρόσωπος της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) Χρ. Τρικαλινός, ο οποίος και τόνισε ότι η πρόταση που κατατέθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ήταν «μια από τα ίδια» (δες εδώ). Επίσης, στην ίδια πρόταση προβλέπονταν και νέα αναλυτικά προγράμματα, αξιολόγη μαθητών, επιμόρφωση προσωπικού, ελευθερία στον εκπαιδευτικό να κινηθεί πέρα από τα «δεσμά» του αναλυτικού προγράμματος, κ.ά. (ολόκληρη η πρόταση εδώ).Κατά πως φαίνεται οι προτάσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου «φάγανε πόρτα». Ελπιδοφόρο ή ναι μεν αλλά;

«Με λένε Σταθούλα, είμαι 12 ετών και μένω στον Κισσό. Η δεύτερη κολλητή μου φίλη είναι η Μαρίνα, γιατί ο πρώτος είναι το λάπτοπ. Από τη στιγμή που το έπιασα στα χεριά μου τρελάθηκα, είναι τέλειο. Σήμερα κάναμε για πρώτη φορά κανονικό μάθημα με το λάπτοπ, ήταν κάτι το διαφορετικό. Μπορούσαμε να έχουμε έναν φάκελο που θα είχε τα βιβλία και έναν φάκελο που μπορούσαμε να γράφουμε τις απαντήσεις από τις ασκήσεις του βιβλίου». Η Σταθούλα είναι ένα από τα 13 παιδιά της Στ΄«tech» τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου στο Μούρεσι του Πηλίου, όπου για πρώτη φορά και με πρωτοβουλία του δασκάλου της τάξης Μανώλη Χειλαδάκη και τη συνδρομή της διευθύντριας Πολυξένης Μήτσιου (των λοιπών υπηρεσιακών παραγόντων ?συναινούντων) δημιουργήθηκε η πρώτη ψηφιακή τάξη στη χώρα μας (δες εδώ)! Δε με εντυπωσίασε η θετική στάση των παιδιών, ήταν αναμενόμενη άλλωστε, αλλά η στάση των γονέων, οι οποίοι σύμφωνα τον πρωτοπόρο δάσκαλο «…ήταν στο σύνολό τους πολύ δεκτικοί και τους άρεσε η ιδέα. Οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι και έχουν καταλάβει τη σπουδαιότητα του μέσου. Κακά τα ψέματα. Όσο και να μην το θέλουμε, στο κοντινό μέλλον έτσι θα γίνονται τα μαθήματα».Κι αυτό επειδή, όταν περίπου πριν πέντε χρόνια παρουσίασα σε συνέδριο για τις ΤΠΕ στην εκπαίδευση μια πρόταση για την εισαγωγή/μελλοντική αντικατάσταση του γνωστού κλασικού βιβλίου από το αντίστοιχο ηλεκτρονικό (δες εδώ) το αρχικό πάγωμα του ακροατηρίου διαδέχθηκαν ερωτήσεις του τύπου ”και με τις εξετάσεις τι θα γίνει;” το γνωστό πρόβλημα εκπαιδευτικών, γονιών και των …υπουργικών διαλόγων για την παιδεία! Καλή επιτυχία στο πείραμα/ διδακτική πρόταση της tech τάξης του πηλιορείτικου Μούρεσι, μιας προσπάθειας προς μίμηση!