My SchBlogOut

Αντιγράφω: Στο σχολείο μαθαίνουμε για τις γραμμές, τους κύκλους, τα τετράγωνα, τους κύβους, τους κυλίνδρους και τις σφαίρες, αλλά στη φύση γύρω μας επικρατούν άλλου είδους σχήματα: τα σύννεφα, οι κεραυνοί, οι παγοκρύσταλλοι, τα σφουγγάρια και οι ακτογραμμές παρουσιάζουν μια πολυπλοκότητα. που δεν μοιάζει καθόλου με τα απλά γεωμετρικά αντικείμενα της «κλασικής» Γεωμετρίας. Μερικοί μαθηματικοί στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν επιχειρήσει να περιγράψουν μαθηματικά το σχήμα και τις ιδιότητες μιας άλλης κατηγορίας γεωμετρικών αντικειμένων, που χαρακτηρίζονται από μια ιδιότητα που ονομάζεται αυτο-ομοιότητα. Τα αντικείμενα αυτού του είδους παρουσιάζουν την ίδια εικόνα όταν παίρνει κανείς ένα κομμάτι τους και το μεγεθύνει, έτσι ώστε να έχει τις ίδιες διαστάσεις με το αρχικό. Οι «καθιερωμένοι» μαθηματικοί εκείνης της εποχής αντιμετώπισαν με απαξίωση αυτές τις ιδέες, επειδή θεώρησαν ότι δεν έχουν κανενός είδους εφαρμογή στην καθημερινή ζωή. Ο πρώτος μαθηματικός που πρότεινε την ιδέα ότι η γεωμετρία των αυτο-όμοιων σχημάτων έχει εφαρμογή στη φύση ήταν ο μαθηματικός Μπενουά Μάντελμπροτ. Όπως γράφει στο βιβλίο του, Η μορφοκλασματική Γεωμετρία της Φύσης, «Τα σύννεφα δεν είναι σφαίρες, τα βουνά δεν είναι κώνοι, οι ακτογραμμές δεν είναι κύκλοι και το γάβγισμα δεν είναι ομαλό ούτε η αστραπή ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή»! Στην αρχή οι ιδέες του αντιμετωπίστηκαν με δυσπιστία από το επιστημονικό κατεστημένο, όχι μόνο επειδή ανέτρεπαν παράδοση 23 αιώνων, από την εποχή που ο Ευκλείδης είχε θέσει τα θεμέλια της Γεωμετρίας. Στη συνέχεια όμως η εφαρμογή τους σε προβλήματα που εμφανίζονταν σε πολλούς διαφορετικούς κλάδους των επιστημών, από τη Βιολογία και τη Γεωλογία ως τα Οικονομικά και την Αστρονομία, συντέλεσε ώστε το έργο του να αναγνωριστεί παγκοσμίως και οι μέθοδοί του να χρησιμοποιούνται ευρύτατα πρακτικά σε όλες τις επιστήμες που στηρίζονται σε μαθηματικούς υπολογισμούς…
Η πιο γνωστή εφαρμογή των φράκταλ στο ευρύ κοινό είναι η μαθηματική περιγραφή διάφορων αντικειμένων ή σχημάτων της καθημερινής ζωής που παρουσιάζουν αυτοομοιότητα, όπως για παράδειγμα είναι ένα φύλλο φτέρης, ένα δέντρο ή ένα σφουγγάρι. Η ενδιαφέρουσα μάλιστα ιδιότητα αυτών των γεωμετρικών σχημάτων να έχουν γεωμετρική διάσταση κλασματική και όχι ακέραια έδωσε την ιδέα στον Μάντελμπροτ το 1975 να επινοήσει τον όρο φράκταλ. Για παράδειγμα, το μορφοκλασματικό σύνολο που μοιάζει με φύλλο φτέρης έχει διάσταση 1,8, που το κατατάσσει μεταξύ της γραμμής, που έχει γεωμετρική διάσταση 1, και της επιφάνειας, που έχει γεωμετρική διάσταση 2. Είναι δηλαδή κάτι «ανάμεσα» σε γραμμή και επιφάνεια, χωρίς να είναι κανένα από τα δύο!
Ο Μπενουά Μάντελμπροτ Εβραίος λιθουανικής καταγωγής, είχε γεννηθεί το 1924 στην Πολωνία. Σπούδασε στη Γαλλία και έπειτα από επισκέψεις σε διάφορα ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια, προσελήφθη στο ερευνητικό κέντρο Τόμας Γουότσον της ΙΒΜ στη Νέα Υόρκη. Έπειτα από 35 χρόνια εργασίας στην ΙΒΜ μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, όπου και τελείωσε την καριέρα του ως καθηγητής στην έδρα Στέρλινγκ. Πέθανε στις 14 Οκτωβρίου 2010 από καρκίνο στο πάγκρεας. Περισσότερα εδώ.

Mια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι πρώτοι οι οποίοι εντόπισαν τον κομήτη του Χάλεϊ, καταφέρνοντας μάλιστα να υπολογίσουν τον περιοδικό κύκλο εμφάνισής του, ήταν οι Aρχαίοι Ελληνες. Μέχρι σήμερα οι παλαιότερες γνωστές καταγραφές του κομήτη του Χάλεϊ ήταν από Kινέζους αστρονόμους, με την πρώτη εξ αυτών να γίνεται το 240 π.Χ. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, οι Aρχαίοι Ελληνες κατάφεραν να τον εντοπίσουν και να τον μελετήσουν από τον 5ο π.Χ. αιώνα!O φιλόσοφος Daniel Graham και ο αστρονόμος Eric Hintz του πανεπιστημίου Brigham Young University in Provo, Utah, ΗΠΑ, δημιούργησαν μοντέλα της πορείας που ακολουθεί ο κομήτης του Χάλεϊ και στη συνέχεια μελέτησαν καταγραφές για κομήτες από αρχαίους πολιτισμούς. Κάποια στιγμή ανάμεσα στο 466 και στο 468 π.Χ. σε μια άγνωστη σήμερα περιοχή της Βορείου Ελλάδος έπεσε ένας μετεωρίτης και μάλιστα το σημείο της πρόσκρουσης αποτέλεσε για περίπου πέντε αιώνες τουριστική ατραξιόν.Ο Πλούταρχος μάλιστα αναφέρει ότι την πτώση τού μετεωρίτη είχε προβλέψει ο Αναξαγόρας, τον οποίο πολλοί θεωρούν κορυφαίο αστρονόμο του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Υπολογίζοντας την πορεία του κομήτη του Χάλεϊ εκείνη την εποχή, οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρίτης αποτελούσε μέρος του κομήτη και έπεσε στον πλανήτη επειδή στο συγκεκριμένο πέρασμά του πλησίασε τη Γη περισσότερο από άλλες φορές. Αυτό σημαίνει ότι οι Aρχαίοι Ελληνες όχι μόνο είχαν εντοπίσει την ύπαρξη του κομήτη, αλλά είχαν διαπιστώσει ότι είναι τακτικός επισκέπτης μας και μάλιστα είχαν καταφέρει να υπολογίσουν χρονικά την εμφάνιση του.

Πηγή: http://www.newscientist.com/article/mg20727774.400-ancient-greeks-spotted-halleys-comet.html?DCMP=OTC-rss&nsref=online-news

Εδώ και έξι χρόνια ο ιστορικός της επιστήμης Bill Newman του πανεπιστημίου της Ιντιάνα, ΗΠΑ, με την υποστήριξη του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών των ΗΠΑ, έχει βαλθεί να φωτίσει την αποκρυφιστική πλευρά του Νεύτωνα στο πλαίσιο του πρότζεκτ “The chymistry of Isaac Newton” (η αλχημεία αποκαλείτο συχνά chymistry κατά τον 17ο αιώνα στη Βρετανία). Το site του Νιούμαν για πρώτη φορά προσφέρει στο κοινό δημοσιευμένα και κατάλληλα επιμελημένα 23 πρωτότυπα αλχημιστικά χειρόγραφα του Νεύτωνα. Επίσης, παρουσιάζει ανάλογα χειρόγραφα με τις ανακαλύψεις του μεγάλου επιστήμονα -του τελευταίου των αλχημιστών- στον τομέα της οπτικής, που ανέτρεψαν θεωρίες χιλιετιών σχετικά με το φως και το χρώμα και οι οποίες σχετίζονταν με τις αλχημιστικές του μελέτες. Τα χειρόγραφα, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτουν ότι οι νέες ιδέες του Νεύτωνα για την ανάλυση και τη σύνθεση του φωτός με τη βοήθεια πρισμάτων ωφελήθηκαν τα μέγιστα από την αλχημεία.
«Ο Νεύτων ήταν πιστός αλχημιστής επί 30 χρόνια, αλλά κράτησε αυτές τις δραστηριότητές του σε μεγάλο βαθμό κρυμμένες από τους συγχρόνους του και τους συναδέλφους του, έτσι το αλχημιστικό έργο του δεν έχει γίνει πλήρως γνωστό», δήλωσε ο Νιούμαν, ο οποίος, μαζί με τους συνεργάτες του, φρόντισε να μεταφράσει, να επιμεληθεί και να επεξηγήσει τα χειρόγραφα, τα οποία συμπεριλαμβάνουν σημειωματάρια αλχημιστικών εργαστηριακών ερευνών του Νεύτωνα (ανάμεσά τους το πιο πλήρες από όλα σημειωματάριο MS 3975 που βρέθηκε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ). Τα χειρόγραφα είναι πλέον πλήρως προσβάσιμα και επιτρέπουν αναζητήσεις με βάση συγκεκριμένες λέξεις.Πρισσότερα εδώ.

Ελληνομνήμων είναι ο τίτλος μιας ψηφιακής βιβλιοθήκης η οποία περιέχει όλα τα φιλοσοφικά και επιστημονικά κείμενα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα από το 1600 έως το 1821. Το έργο ανέλαβε να υλοποιήσει το Εργαστήριο Ηλεκτρονικής Επεξεργασίας Ιστορικών Αρχείων του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών (δες εδώ). Το έργο αυτό χρηματοδοτήθηκε σε όλες τις φάσεις της υλοποίησής του από το Ίδρυμα Λάτση και την Eurobank EFG. Η συλλογή αυτή των ελληνικών κειμένων της περιόδου 1600-1821 χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τα βιβλία που εκδόθηκαν στην Βιέννη, τη Βενετία, το Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη και το Λάιπτσιγκ. Πρόκειται για 204 τόμους των 53.000 σελίδων συνολικά. Η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει χειρόγραφα – πρωτότυπα ή αντίγραφα των σωζόμενων πρωτότυπων – τα οποία αριθμούν πάνω από 500.000 σελίδες στο σύνολό τους. Τα χειρόγραφα αυτά βρίσκονται διάσπαρτα σε πολλές τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων διάφορων εθνικών και ιδιωτικών βιβλιοθηκών στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Ρωσία, των Βιβλιοθηκών των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων και Αλεξάνδρειας, της Μποντλιανής Βιβλιοθήκης στην Οξφόρδη, διαφόρων βιβλιοθηκών στην Τουρκία, καθώς και των βιβλιοθηκών μοναστηριών στην Ελλάδα, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία. Το όλο έργο της καταλογογράφησης, φωτογράφησης και ψηφιοποίησης θα έχει ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, τη διαμόρφωση μιας μοναδικής συλλογής των μέχρι τώρα άγνωστων ελληνικών συγγραφικών έργων.Το υλικό αυτό έχει επίσης εμπλουτιστεί με τις βιογραφίες των συγγραφέων και με λοιπά ιστορικά στοιχεία και είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική διεύθυνση:http://www.lib.uoa.gr/hellinomnimon/.

Πηγή: http://www.alfavita.gr/ank_b/ank21_3_10_0756.php

Ένας συλλέκτης έργων τέχνης εντόπισε ένα δόντι, ένα δάχτυλο και τον αντίχειρα του Γαλιλαίου Γαλιλέι, που πέθανε το 17ο αιώνα, όπως ανακοίνωσε σήμερα το μουσείο Ιστορίας της Επιστήμης της Φλωρεντίας. Το μουσείο σημειώνει στην ανακοίνωσή του ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την αυθεντικότητα των λειψάνων. Τα δάχτυλα και το δόντι αφαιρέθηκαν από τη σορό του Γαλιλαίου, μαζί με άλλο ένα δάχτυλο και ένα σπόνδυλο, κατά την ταφή του που έγινε 95 χρόνια μετά το θάνατό του, το 1642, επειδή οι εκκλησιαστικές αρχές αρνούνταν να τον ενταφιάσουν σε καθαγιασμένο έδαφος… Ο Τζοβάνι Ταρτζόνι Τοτσέτι, ένας ιστορικός που συμμετείχε, τότε, στην τελετή και έγραψε για αυτήν, ομολόγησε ότι “δυσκολεύτηκε ν’ αντισταθεί στον πειρασμό να πάρει το κρανίο που είχε φιλοξενήσει μια τέτοια εκπληκτική μεγαλοφυΐα”. Τα λείψανα περνούσαν από τον ένα συλλέκτη στον άλλο μέχρι που χάθηκαν μυστηριωδώς το 1905. Το άλλο δάχτυλο και ο σπόνδυλος φυλάσσονται από το 1737 σε μουσεία της Φλωρεντίας και της Πάδουα.Τα λείψανα θα εκτεθούν στις αρχές του 2010, όταν ξανανοίξει το μουσείο Ιστορίας της Επιστήμης της Φλωρεντίας, που σήμερα βρίσκεται υπό ανακαίνιση, το οποίο θα μετονομαστεί σε Μουσείο Γαλιλαίου.

Πηγή:http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=104031

Το Εθνικό Κέντρο Επιστήμης στο Δελχί, στην Ινδία, διοργανώνει έκθεση με την οποία διεκδικεί την πατρότητα της επιστήμης, υποστηρίζοντας ότι λανθασμένα επικρατεί η αντίληψη ότι η αρχαία Ελλάδα ήταν η γενέτειρα της επιστήμης, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. Τάιμς του Λονδίνου. Οι φοιτητές σε όλο τον κόσμο μαθαίνουν μόνο την ιστορία των δυτικών επιστημών. Υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη ότι η επιστήμη ξεκίνησε στην Ελλάδα. Θέλουμε να το διορθώσουμε αυτό και να κάνουμε ευρύτερα γνωστές τις προόδους στην Ινδία ήδη πριν από 5.000 χρόνια”, ανέφερε ο διευθυντής του Κέντρου Ν. Άιερ, ο οποίος τόνισε ότι ακόμα και οι συμπατριώτες του Ινδοί έχουν εσφαλμένη εικόνα των πραγμάτων, επειδή το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα της Ινδίας δημιουργήθηκε από τους Βρετανούς, οι οποίοι είχαν γαλουχηθεί με την πεποίθηση ότι η επιστήμη ξεκίνησε με τον Αρχιμήδη, τον Αριστοτέλη και τους άλλους έλληνες φιλοσόφους και επιστήμονες. Στόχος, μεταξύ άλλων, της μεγαλύτερης έκθεσης στην Ινδία, σύμφωνα με τους διοργανωτές είναι να εμφυσήσουν ένα πνεύμα “επιστημονικού εθνικισμού” στους Ινδούς και συγκεκριμένα στην διευρυνόμενη μεσαία τάξη. Στην κορυφή της λίστας βρίσκονται τα μαθηματικά και το δεκαδικό σύστημα και ειδικότερα η έννοια του “μηδενός”, καθώς η πρώτη γνωστή χρήση του συμβόλου για το μηδέν εμφανίζεται σε μια λίθινη επιγραφή που βρέθηκε στη βόρεια Ινδία και χρονολογείται από το 876 μ.Χ. Αν και οι ινδοί επιστήμονες ανταποκρίθηκαν με ικανοποίηση στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, ταυτόχρονα εξέφρασαν τον προβληματισμό τους διότι η σύγκριση με το ένδοξο παρελθόν της χώρας ίσως αναδείξει πόσο ανησυχητικά χαμηλό είναι το επίπεδο καινοτομίας στην σύγχρονη ινδική επιστήμη. ” Είναι λυπηρό, αλλά δεν υπάρχει κανένας Ινδός Αϊνστάιν ή Νεύτων. Η Ινδία είχε αναπτυχθεί φανταστικά στην αρχαιότητα, αλλά κατά την τελευταία χιλιετία έχουμε μείνει πίσω”, δήλωσε ο δρ Κανκάν Μπατατσάρια, διευθυντής της Ινδικής Ένωσης για την Καλλιέργεια της Επιστήμης (περισσότερα εδώ).

Την Αλεξανδρινή μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ., έκαναν γνωστή στο κινηματογραφόφιλο κοινό, προχθές Κυριακή στο φεστιβάλ των Καννών, η βρετανίδα ηθοποιός Ρέητσελ Γουάιζ (Rachel Weisz) και ο Χιλιανός σκηνοθέτης Αλεχάνδρο Αμεναμπάρ (Alejandro Amenábar). Ο θάνατος της Ελληνίδας λογίας στα χέρια του χριστιανικού όχλου της πόλης όπου δίδαξε, θεωρείται από κάποιους πως σηματοδότησε το οριστικό τέλος της ελληνιστικής περιόδου (δες εδώ κι εδώ). Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στην ταινία, ενώ η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας βρίσκεται προ των πυλών, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου η Υπατία προσπαθεί να διατηρήσει την επιστημονική γνώση της αρχαιότητας απέναντι στους όχλους των χριστιανών ζηλωτών – οι οποίοι, βλέποντας τους αριθμούς τους να αυξάνονται και το χριστιανισμό να κερδίζει συνέχεια έδαφος στην αυτοκρατορία, στρέφονται εναντίον των ειδωλολατρών και των Εβραίων. Ένα από τα θύματά τους είναι και η Αλεξανδρινή φιλόσοφος, η οποία χαρακτηρίζεται ως μάγισσα από τους ηγέτες των χριστιανών και οδηγείται σε ένα βίαιο θάνατο -διαμελίστηκε με όστρακα και στη συνέχεια κάηκε ζωντανή. Κατά τη Γουάιζ, η ιστορία της Υπατίας είναι επίκαιρη ακόμα και σήμερα: «Ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. Έχουμε τεχνολογική και ιατρική πρόοδο, αλλά όσον αφορά τα φονικά στο όνομα ενός θεού, ο φονταμενταλισμός εξακολουθεί να βασιλεύει…ενώ δεν είναι λίγες οι κοινωνίες όπου οι γυναίκες θεωρούνται ακόμα πολίτες δεύτερης κατηγορίας και τους αρνείται το δικαίωμα στη μόρφωση». Κατά τα λεγόμενα του Χιλιανού σκηνοθέτη, ήθελε κάποιον αστρονόμο, αλλά όχι μια διάσημη φιγούρα όπως για παράδειγμα ο Γαλιλαίος – οπότε και οι έρευνές του τον οδήγησαν στην Υπατία. «Διαπιστώσαμε πως εκείνη η περίοδος της αρχαιότητας είχε πολλά κοινά με το σήμερα. Τότε τα πράγματα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα, καθώς καταλάβαμε πως είχαμε τη δυνατότητα να γυρίσουμε μια ταινία για το παρελθόν, ενώ στην πραγματικότητα γυρίζαμε μια ταινία για το παρόν» δήλωσε σχετικά. Να προσθέσω κι εγώ ότι το αντίπαλο δέος στην Ελληνίδα φιλόσοφο Υπατία αποτέλεσε, κατά τη μεσαιωνική σκέψη, η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή, χριστιανή φιλόσοφος και ρήτορας, που φέρεται ότι μαρτύρησε για την πίστη της έναν αιώνα πριν, κατά τους διωγμούς των χριστιανών. Θεωρούμενη ως η «αγιότερη και πιο σοφή των παρθένων του Χριστού», η Αγία Αικατερίνη έγινε η προστάτιδα των νέων κοριτσιών και των φοιτητριών και πολλά Καθολικά κολέγια και σχολεία θηλέων φέρουν το όνομά της, ενώ στη Γαλλία, η φιλοσοφική σχολή του Παρισιού από θαυμασμό την είχε ανακηρύξει προστάτιδα της φιλοσοφίας (περισσότερα εδώ).Πάντως, κατά την επίσκεψή μου στο ομώνυμο μοναστήρι στο Σινά, την ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, περισσότερο εντυπωσιάσθηκα από το ύφος της ξενάγησης του Έλληνα μοναχού, που μου έμοιαζε με εκφορά θετικού επιστήμονα-και δη οπαδού του Δαρβίνου ή/και της Υπατίας-παρά με τον προσήκοντα λόγο για το «ιερόν» του τόπου…- ήμαρτον.Κι ως επιμύθιο, τι το ένα τι το άλλο, όλα για το όνομα κάποιου θεού γίνονται…

Λέγεται πως όταν ο Ναπολέων παρατήρησε με κάποια έκπληξη στον Πιερ – Σιμόν Λαπλάς ότι δεν είδε πουθενά τον Θεό στο επιστημονικό του έργο, ο μεγάλος φυσικομαθηματικός του απάντησε: «Ο Θεός, εξοχότατε, θα ήταν περιττή παράμετρος στις εξισώσεις της θεωρίας μου». Ακριβής ή όχι, η μαρτυρία έχει ισχυρή συμβολική σημασία: Καθώς οι θετικές επιστήμες, από την ίδια τους τη φύση, δέχονται ότι υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα, που υπακούει στους δικούς της, κοσμικούς νόμους, οι λειτουργοί τους πολύ συχνά κλίνουν προς τον υλισμό, τον αγνωστικισμό, τον Θεό – Φύση του Σπινόζα ή, το πολύ- πολύ, τον Θεό – ωρολογοποιό του Ντεκάρτ. Εναν Θεό, ο οποίος, αφού έφτιαξε το Σύμπαν – ωρολογιακό μηχανισμό και το «κούρδισε», προικίζοντάς το με τους νόμους της αέναης ελέλιξής του, το άφησε στην (αυστηρά προκαθορισμένη) μοίρα του.Τέκνο αυτής της παράδοσης είναι και ο ευρέως γνωστός, Βρετανός βιολόγος και συγγραφέας, Ρίτσαρντ Ντόκινς (Το Εγωιστικό Γονίδιο, Η περί Θεού Αυταπάτη κ.α.). Μαχητικά άθεος και υπερασπιστής του κοσμικού κράτους, ο Ντόκινς πρότεινε κάποτε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, να αντικατασταθεί, στην πολυπολιτισμική Βρετανία, η γιορτή των Χριστουγέννων από τον εορτασμό των γενεθλίων του… Ισαάκ Νεύτωνα (Isaac Newton)! Ο θεμελιωτής της σύγχρονης Φυσικής, ο οποίος γεννήθηκε, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε, στις 25 Δεκεμβρίου του 1642, είναι κοινός ευεργέτης της ανθρωπότητας και προσφέρει, κατά τον Ντόνικς, μια καλή δικαιολογία για διακοπές στους πάντες.Είναι αλήθεια ότι το έργο που άφησε πίσω του ο Νεύτων προκαλεί δέος με την πρωτοτυπία, το βάθος και το σχεδόν υπερφυσικό εύρος του: Μηχανική, Βαρύτητα, Οπτική, Θερμότητα, Διαφορικός Λογισμός, Αλγεβρα – είναι τα κυριότερα γνωστικά πεδία όπου άφησε ανεξίτηλο στίγμα, όπως γνωρίζουν σήμερα οι μαθητές του λυκείου. Αν ζητούσαμε όλους τους φυσικούς να διαλέξουν τον επιστήμονα που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή ανά τους αιώνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ψήφιζαν τον Νεύτωνα, πολύ μπροστά και από τον «ροκ σταρ» της σύγχρονης Φυσικής, τον Αϊνστάιν – όσο κι αν ο ίδιος ο Νεύτων, παρότι δεν φημιζόταν για τη σεμνότητά του, είπε κάποτε: «Αν μπόρεσα να δω μακριά, ήταν μόνο γιατί στηριζόμουν σε ώμους γιγάντων»!Παρόλα αυτά, ο Νεύτων είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα χειροκροτούσε, αλλά θα έφριττε με την πρόταση του Ντόκινς. Ο συγγραφέας του Principia ήταν πιστός Χριστιανός -ίσως «αιρετικός» με τα μέτρα της εποχής, αλλά πιστός- και μάλιστα έγραψε περισσότερες σελίδες θεολογικού, παρά επιστημονικού περιεχομένου (αν και δεν έμεινε στην Ιστορία για την ποιότητα των μεταφυσικών του αναζητήσεων και δεν δέχθηκε να κοινωνήσει στο κρεβάτι του θανάτου). «Η θεωρία μου εξηγεί τους νόμους της βαρύτητας, αλλά δεν εξηγεί ποιος θέσπισε αυτούς τους νόμους», έγραψε χαρακτηριστικά.Αν κάτι ενσάρκωσε ο Νεύτων, αυτό ήταν η συμβατότητα μεταξύ θρησκείας και αγοράς. Από το 1699 μέχρι τον θάνατό του, το 1727, ήταν επικεφαλής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Υπηρέτησε (με το αζημίωτο) τα οικονομικά της Βρετανίας, στέλνοντας στην αγχόνη ή στο διαμελισμό πολλούς παραχαράκτες χωρίς το παραμικρό έλεος. Προσεβλήθη κι αυτός από τη διαδεδομένη, εκείνη την εποχή, μανία των αλχημιστών (δες εδώ), που πάσχιζαν να μετατρέψουν φτηνά μέταλλα σε χρυσό. Αποτέλεσμα ήταν, στο πτώμα αυτού του έξοχου επιστήμονα, να βρεθούν πολύ ισχυρές συγκεντρώσεις υδραργύρου. Κι ήταν γι’ αυτό που ο διάσημος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς, είπε κάποτε: «Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος της εποχής του Λόγου, αλλά ο τελευταίος των μάγων»!

Από http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100006_18/04/2009_311385