My SchBlogOut

Το μάθατε; Ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, ο γνωστός μας ΟΕΔΒ με σήμα την κουκουβάγια στο οπισθόφυλλο των σχολικών μας βιβλίων, καταργείται επισήμως από σήμερα, 31 Μαρτίου 2012, με το νόμο 3966/2011 άρθρο 33. Η ιστορία του Οργανισμού ξεκινά το 1937, επί δικτατορίας Ιωάννη Μεταξά, όταν με τον Αναγκαστικό Νόμο 952 της 12/19-11-1937 ιδρύεται ο Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (Ο.Ε.Σ.Β.). Ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου υπαγόταν στην εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας, που έτσι διασφάλιζει τον έλεγχο του σχολικού βιβλίου θέτοντας εν μέρει σε ισχύ το ένα και μόνο “υποχρεωτικό βιβλίο”. Τα πρώτα «Αναγνώσματα» για το Δημοτικό σχολείο όπως κι άλλα βιβλία εκδόθηκαν από τον ΟΕΣΒ το 1938-1939. Να σημειώσω ότι μέχρι την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση το 1963 μόνο το αναγνωστικό του Δημοτικού και το σύνολο σχεδόν των βιβλίων του τότε 6ταξίου Γυμνασίου ήταν του Οργανισμού, τα υπόλοιπα βιβλία ήταν του εμπορίου και όλα τα βιβλία ήταν επί πληρωμή (δες σχετικά κι εδώ).Με το Νομοθετικό Διάταγμα 4320/1963, άρθρο 2, ο Οργανισμός μετονομάστηκε σε Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) με σκοπό την έκδοση και δωρεάν, πλέον, διάθεση των διδακτικών βιβλίων σε όλα τα δημόσια σχολεία της Ελλάδας, της Κύπρου και στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού. Από σήμερα, με τον παραπάνω νόμο 3966/2011 (άρθρο 22 κ.ε.), τις αρμοδιότητές του τέως ΟΕΔΒ αναλαμβάνει το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων (Ι.Τ.Υ.Ε.) «Διόφαντος», που είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου – α, ρε ΕΣΠΑ τι μάς κάνεις… Σε ανάμνηση, η ηλεκτρονική του βιβλιοθήκη ΟΕΔΒ, με παλαιότερες και νεότερες εκδόσεις σχολικών βιβλίων, εδώ http://www.oedb.gr:8080/oedvLibrary/user/. Αντίο καλή μας “κουκουβάγια”.

Πηγή:http://nikosblogout.blogspot.com/2012_03_01_archive.html

Ως τώρα έπεφτε μέχρι και εκατομμύρια χρόνια έξω χρονολογώντας γεγονότα στην ιστορία της Γης! Φαίνεται ότι συνέβησαν πιο πρόσφατα από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, καθώς δύο νέες επιστημονικές έρευνες, μια βρετανο-αμερικανική και μία αμερικανο-ισραηλινή, έρχονται να διορθώσουν το «ρολόι» χρονολόγησης των πετρωμάτων, το οποίο, όπως φαίνεται, έπεφτε έξω από αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια έως μερικά εκατομμύρια χρόνια.Οι ερευνητές της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας και του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, ανακάλυψαν ένα λάθος το οποίο γινόταν στον υπολογισμό της ηλικίας των πετρωμάτων και των ορυκτών, που βασίζεται συνήθως στη μέθοδο μέτρησης της σύνθεσης των ισοτόπων ουρανίου που υπάρχουν μέσα στα πετρώματα και τα ορυκτά.Εδώ και πάνω από 35 χρόνια, οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν μία αναλογία των ισοτόπων 238/235 του ουρανίου που πίστευαν ότι είναι σταθερή για όλα τα πετρώματα και ίση με 137,88. Όμως οι νέες μετρήσεις σε 58 δείγματα ορυκτών από όλο τον κόσμο δείχνουν ότι στην πραγματικότητα αυτήν η αναλογία ποικίλει από 137,74 έως 138,49. Οι ερευνητές όρισαν πλέον ως «ρολόι» τον μέσο όρο 137,818 (συν/πλην 0,045). Η ακριβέστερη μέτρηση οδηγεί σε διορθώσεις της χρονολόγησης της τάξης 700 000 έως 800 000 ετών νωρίτερα σε σχέση με τις παλαιότερες και λιγότερο ακριβείς μετρήσεις.Η νέα μελέτη δείχνει ότι, μετρώντας πλέον με μεγαλύτερη ακρίβεια την αναλογία των ισοτόπων 238 και 235 του ουρανίου, οι επιστήμονες μπορούν να μάθουν με μεγαλύτερη βεβαιότητα πόσος χρόνος έχει περάσει από τον σχηματισμό ενός πετρώματος ή ορυκτού μέχρι σήμερα. Ο υπολογισμός αυτός είναι σημαντικός, επειδή σε αυτόν βασίζονται και άλλες εκτιμήσεις, όπως η χρονολόγηση των απολιθωμάτων από τους παλαιοντολόγους ή των φυσικών φαινομένων και καταστροφών του μακρινού παρελθόντος (π.χ. η κλιματική αλλαγή στο παρελθόν, οι μαζικές εξαφανίσεις των ειδών κ.α.).Ως συνέπεια της βελτίωσης των μετρήσεων, θα πρέπει να αναθεωρηθούν όλες οι προηγούμενες μετρήσεις που βασίστηκαν στο ουράνιο, ήδη από τον σχηματισμό της Γης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η νέα αναλογία 238/235 των ισοτόπων ουρανίου θα επιτρέψει στους γεωλόγους να χρονολογήσουν καλύτερα όλα τα γεωλογικά και άλλα φαινόμενα, οδηγώντας σε καλύτερη κατανόηση της ίδιας της ιστορίας του πλανήτη μας.Μία δεύτερη μελέτη, δείχνει ένα ανάλογο λάθος που υπάρχει με το ραδιενεργό ισότοπο του στοιχείου σαμάριου (σαμάριο-146), το οποίο επίσης χρησιμοποιείται, όπως το ουράνιο, για την χρονολόγηση των πετρωμάτων όχι μόνο στη Γη, αλλά σε όλο το ηλιακό σύστημα.Οι ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ υπολόγισαν ότι η ημιζωή του σαμάριου-146 (δηλαδή ο χρόνος που απαιτείται για να διασπαστούν ραδιενεργά τα μισά άτομά του) είναι 68 εκατ. χρόνια και όχι περίπου 103 εκατ., όπως πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Με άλλα λόγια, υπάρχει μία σημαντική χρονολογική απόκλιση της τάξης του 30%. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα πετρώματα που έως σήμερα χρονολογήθηκαν με βάση το σαμάριο (μεταξύ των οποίων είναι ορισμένα από τα παλαιότερα στη Γη και τη Σελήνη, καθώς και μετεωρίτες από τον ‘Αρη), σχηματίστηκαν τελικά 20 έως 80 εκατ. χρόνια νωρίτερα. Πάντως, με βάση τα νέα κριτήρια γεωχρονολόγησης, η ίδια η ηλικία δεν αλλάζει- προς το παρόν τουλάχιστον.

Πηγή:http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_30/03/2012_435510

Διαβάζω και αναδημοσιεύω από την εφ. Καθημερινή την επιφυλλίδα της συγγραφέως Αθηνάς Κακούρη και την χαίρομαι.Διαβάστε τη κι εσείς: «Tις τελευταίες δεκαετίες οι υπουργοί αυτής της δύστυχής μας χώρας είχαν θεωρήσει ως κύρια απασχόλησή τους τη διανομή βαΐων σε διαβόλους: Σε συνεταιρισμούς (γεωργικούς, ποδοσφαιρικούς ή άλλους) τα χρέη τους, σε συνδικαλιστές λογής λογής (απαλλαγές, επιδόματα, παχουλά εφ’ άπαξ, χαμηλότοκα δάνεια) δωράκια, σε φιλαράκια τρανταχτές μίζες και αγύριστα δανεικά, σε μικρότερα φιλαράκια πολλαπλές συντάξεις (κατά προτίμησιν αναπηρικές), σε αποδεδειγμένα διεφθαρμένους τις ποινές τους, ενώ στο σύνολο των ευτυχισμένων Eλλήνων μοίραζαν αφειδώς αυξησούλες. Πάρ’ τε διαβόλοι βάγια! Aυτό ήταν το σύνθημα και ο αριθμός των διαβόλων απροσμέτρητος, καθώς ο καθένας προσερχόταν για δεύτερη και τρίτη δόση βαΐων. Kι έτσι αισίως φθάσαμε εκεί που φθάσαμε.» « Mέσα λοιπόν σ’ εκείνη την ευφορία των παροχών, μια προηγούμενη υπουργός Παιδείας μοίρασε, δίκην βαΐων, και την εθνική σημαία. Oποιοδήποτε παιδόπουλο πάρει καλό βαθμό στο ενδεικτικό του, μας είπε, δικαιούται να σηκώσει στις εθνικές επετείους την ελληνική σημαία διότι, αποφθεγμάτισε: H σημαία τιμά τον φέροντα, και όχι αντιστρόφως. Tο τι εννοούσε, όποιος το κατάλαβε ας μου το εξηγήσει και μένα. Tο γεγονός πάντως παραμένει πως μετέτρεψε με μια μονοκοντυλιά το εθνικό μας σύμβολο, τη σημαία του κράτους μας, σε τόνο. Άλλες γενεές κορδώνονταν στην A΄ Δημοτικού: Πήρα δέκα με τόνο! Tώρα θα λένε: Πήρα δέκα με σημαία!» « Προχτές βγήκε μια άλλη υπουργός Παιδείας και μοίρασε νέα βάγια: Πήρε πίσω τον θυμό της για τις κομψές χειρονομίες φερέλπιδων νέων προς την εξέδρα των επισήμων, δηλαδή τις μαθητικές προστυχιές στα Γιάννενα. Kαλά βρε παιδιά μας, το παράκανα κι εγώ, ένα λάθος μου ήταν – ένα εσείς ένα κι εγώ, ελάτε να τα πατσίσουμε! Eτσι η υπουργός Παιδείας διένειμε προς εκείνους τους οποίους είχε αναλάβει να εκπαιδεύει, το ελεύθερον να ασχημονούν όποτε και όπου θέλουν. Nέα μεγαλόψυχη διανομή βαΐων!» «Aλλά σε ποιον άραγε ανήκουν αυτά τα διανεμόμενα βάια; Aπό πού τα βρήκε και τα μοιράζει το υπουργείο Παιδείας; Aπό πότε η εθνική σημαία και ο σεβασμός που οφείλεται προς την εξέδρα ανήκουν στη δικαιοδοσία του; Eγώ, κι όσοι σαν εμένα είμαστε νομοταγείς πολίτες που αναγνωρίζουμε με ευγνωμοσύνη τα όσα μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας και σεβόμαστε τις θυσίες τους, εμείς λοιπόν έχουμε και τιμούμε τα σύμβολά μας. Mεταξύ άλλων τη σημαία μας, και την εξέδρα, η οποία δεν είναι άλλο από την πατρίδα μας όπως την εκπροσωπούν όποιοι συμβαίνει να κατέχουν την ώρα εκείνη τα ανώτατα αξιώματα του κράτους. Aδιάφορο τελείως είναι το αν μας αρέσουν ή όχι τα πρόσωπα αυτά και η πολιτική τους. Kαμιά δημοκρατική διαδικασία δεν μας επιτρέπει να εκφράσουμε γνώμες στη διάρκεια μιας τελετής μνήμης. Aντιθέτως, τέτοιες πράξεις ανοίγουν τον δρόμο για αυθαιρεσίες και για ό, τι αντιστρατεύεται και απειλεί τη δημοκρατία. Aυτά είναι πράγματα στοιχειώδη και αποτελούν λίθον ακρογωνιαίο της αγωγής των νέων, την οποία κάθε χώρα αναθέτει στους δασκάλους, στα σχολεία και στο υπουργείο που επιβλέπει το όλο σύστημα. Oι πρόσφατες αναγούλες στις παρελάσεις ξεσκέπασαν μια ακόμη πλευρά της απροσμέτρητης ανικανότητας αυτού του υπουργείου να εκτελέσει τα παιδευτικά καθήκοντά του. Oι μούντζες και η αντίθετη στροφή της κεφαλής είναι θέαμα θλιβερό, γιατί αποκαλύπτει τον εξευτελισμό αυτών των νέων: Kανείς δεν τους δίδαξε να σέβονται τον εαυτό τους. Kαι εφόσον δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, δεν μπορείς να σεβαστείς τίποτα άλλο. Aν ήμαστε στις εποχές εκείνες που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, θα πρότεινα να ιδρυθεί υπουργείο εκπαιδεύσεως υπουργών Παιδείας. Tώρα με τη λιτότητα, μήπως θα μπορούσαμε τουλάχιστον να απαιτήσουμε να διακόψει το «συνωστισμένο» υπουργείο τη δωρεάν διανομή των δανεικών αυτών βαΐων;»