My SchBlogOut

Πρόσφατη ελληνική μελέτη που έδειχνε ότι οι Νεάντερταλ όργωναν τη Μεσόγειο δείχνει να επιβεβαιώνεται από νέα έρευνα σύμφωνα με την οποία η Κρήτη, η Κύπρος και άλλα απομακρυσμένα νησιά αποικίστηκαν πολύ νωρίτερα από ό,τι είχε εκτιμηθεί, πριν ακόμα φτάσει στην περιοχή ο σύγχρονος άνθρωπος.Οι Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis) ήταν ξάδελφοι του σύγχρονου ανθρώπου που πρόλαβαν να κατακτήσουν μεγάλο μέρος της Ευρώπης πριν εξαφανιστούν πριν από περίπου 30 000 χρόνια. Είναι γνωστό ότι ζούσαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως για παράδειγμα στο Γύθειο, όχι όμως και σε απομακρυσμένα νησιά.Μέχρι πριν από 20 χρόνια, αρχαιολόγοι και ανθρωπολόγοι εκτιμούσαν ότι τα νησιά του Αιγαίου αποικίστηκαν για πρώτη φορά πριν από περίπου 9000 χρόνια από κτηνοτρόφους και γεωργούς Homo sapiens.Τα τελευταία χρόνια, όμως, συσσωρεύονται ενδείξεις ότι οι πρώτοι άνθρωποι έφτασαν στα ελληνικά νησιά πολύ νωρίτερα. Για παράδειγμα, ελληνική γεωλογική μελέτη που δημοσιεύτηκε φέτος το Μάρτιο στο Journal of Archaeological Science έδειχνε ότι οι ίσως Νεάντερταλ μετακινούνταν ανάμεσα σε νησιά της Μεσογείου -είτε με πλοία είτε κολυμπώντας- πριν από 100 000 χρόνια.Περισσότερα εδώ.

Σκελετός μαμούθ εντοπίστηκε πριν λίγους μήνες στα περίχωρα του Παρισιού κοντά στις όχθες του ποταμού Μάρνη.Από την ανασκαφή προέκυψε ένας καλοδιατηρημένος σκελετός. Δίπλα στον σκελετό εντοπίστηκαν ευρήματα που υποδηλώνουν ότι το ζώο έπεσε θύμα Νεάντερταλ κυνηγών πριν από περίπου 20 χιλιάδες χρόνια για το κρέας του. Το μαμούθ υπολογίζουν ότι είχε ύψος τριών μέτρων και μεγάλους χαυλιόδοντες ενώ ήταν περίπου 30 ετών όταν έχασε τη ζωή του.Περισσότερα εδώ.

Ένα απολιθωμένο κέρατο το οποίο ανήκε σε έναν από τους τελευταίους δεινοσαύρους στη Γη έδειξε στους ειδικούς ότι (κατά πάσα πιθανότητα) τα τεράστια όντα εξαφανίστηκαν λόγω πτώσης μετεωρίτη στον πλανήτη μας. Το μήκους μόλις 45 εκατοστών απολιθωμένο κέρατο εντοπίστηκε από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γέιλ, ΗΠΑ, σε μια περιοχή της νοτιοανατολικής Μοντάνα που είναι γνωστή ως «Hell Creek Formation» – στο συγκεκριμένο σημείο έχουν έρθει στο φως και πολλά άλλα απολιθώματα δεινοσαύρων. Αυτό που έκανε το συγκεκριμένο εύρημα ξεχωριστό ήταν το σημείο ανίχνευσής του, καθώς βρισκόταν μόλις 13 εκατοστά κάτω από το στρώμα ιζημάτων που σηματοδοτεί το αποκαλούμενο Κρητιδικό – Τριτογενές Όριο – πρόκειται για την χρονική περίοδο κατά την οποία εκτιμάται ότι εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι βάσει των απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί. Αυτό δείχνει ότι οι δεινόσαυροι ζούσαν και βασίλευαν μέχρι τη στιγμή που ένα ξαφνικό γεγονός τους έσβησε από τον χάρτη! Η εξαφάνισή τους δεν ήταν αργή και σταδιακή, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, αλλά επήλθε βίαια. Και δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που πιστεύουν ότι ένας τεράστιος μετεωρίτης που συγκρούστηκε με τη Γη κοντά στις ακτές του Μεξικού στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια αφάνισε τους δεινοσαύρους.

Πηγή: http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=411033&h1=true

Μία θηλυκή αράχνη που βρέθηκε στην Μογγολία αποτελεί το αρχαιότερο απολίθωμα της οικογένειας των αραχνοειδών που έχει βρεθεί.Έζησε περίπου 165 εκατομμύρια χρόνια πριν, ανήκει σε μία συνομοταξία αραχνών, ευρέως γνωστών σήμερα, ως εκείνες που υφαίνουν «χρυσό» ιστό, μια και φτιάχνουν τον ιστό τους από ένα πολύ σκληρό και ευδιάκριτο χρυσό μετάξι.Οι ερευνητές δήλωσαν ότι η Nephila jurassica, όπως ονόμασαν το είδος, θα μπορούσε να έχει πόδια, μήκους περίπου 15 εκατοστών. «Είναι το μεγαλύτερο από τα απολιθώματα αραχνών», δήλωσε ο καθηγητής Πολ Σέλντεν του Πανεπιστημίου του Κάνσας.«Ο κορμός της δεν είναι ο μεγαλύτερος, αλλά αν προσθέσεις το μήκος των ποδιών, είναι το μεγαλύτερο», πρόσθεσε.Σήμερα, τα είδη της Nephila απαντώνται σε τροπικές και υπο-τροπικές περιοχές. Μέχρι να ανακαλυφθεί το συγκεκριμένο απολίθωμα στην Μογγολία, το αρχαιότερο παράδειγμα από αυτό το γένος ήταν περίπου 35 εκατομ. ετών. Συνεπώς, η ανακάλυψη αυτή τοποθετεί την ύπαρξη της nephila στην Ιουρασική Περίοδο, αποτελώντας έτσι το αρχαιότερο γνωστό είδος αράχνης.Κανείς μπορεί να πει με σιγουριά πώς αυτό το αραχνοειδές εξαφανίστηκε, ωστόσο υπάρχει το ενδεχόμενο να εξαφανίστηκε από φυσική καταστροφή.Η αράχνη παγιδεύτηκε σε ηφαιστειακή στάχτη στον πυθμένα κάποιας λίμνης. Πιθανώς, η στάχτη που έπεσε μετά την έκρηξη την εκτόπισε από τον ιστό της και την έπνιξε. Οποιες και να ήταν οι συνθήκες του «θανάτου» της αράχνης, η διατήρηση των λεπτομερειών σήμερα είναι εξαίσια.

Πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&pubid=62951105

Οι προϊστορικοί άνθρωποι δεν είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους τη φωτιά προτού να εγκατασταθούν στην Ευρώπη, αλλά απλώς την εκμεταλλεύονταν… τυχαία από φυσικά φαινόμενα, σύμφωνα με νέα έρευνα που υποδεικνύει ότι η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο στην Ευρώπη και όχι στην Αφρική, πριν από μόλις 400 000 χρόνια.Ίχνη φωτιάς που βρέθηκαν σε προϊστορικές τοποθεσίες στη Βρετανία και τη Γερμανία δεν συνεπάγονται κατ’ ανάγκη ότι οι άνθρωποι ήλεγχαν πραγματικά τη φωτιά, καθώς μπορεί απλώς να εκμεταλλεύονταν τις φωτιές που άναβαν τυχαία από φυσικές αιτίες, π.χ. κεραυνούς. Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι ανθρωπολόγοι δέχονταν ότι οι πρόγονοί μας “κατέκτησαν” τη φωτιά πριν ξεκινήσουν τις μεταναστεύσεις τους προς την Ευρώπη και αλλού.Η νέα θεωρία πιθανώς ανατρέπει και την θεωρία ότι το μαγείρεμα έπαιξε το ρόλο του εξελικτικού “καταλύτη” και σπινθήρα, που πυροδότησε την μεγέθυνση του ανθρωπίνου εγκεφάλου. Ο καθηγητής Βιλ Ρόεμπρουκς του Πανεπιστημίου του Λάιντεν και η Πάολα Βίλα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η φωτιά φαίνεται να κάνει την εμφάνισή της περίπου πριν από 400 000 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι -αν μετανάστευσαν πριν από ένα εκατ. χρόνια- έμειναν χωρίς φωτιά επί περίπου 600 000 χρόνια.Oι δύο ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι πρώτες εστίες φωτιάς στην Ευρώπη φαίνεται να είναι συχνές σε τοποθεσίες εγκατάστασης των Νεάντερταλ, άλλη μια αναπάντεχη ένδειξη ότι οι “ξάδελφοι” του homo sapiens ήσαν πιο εξελιγμένοι νοητικά από ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι επιστήμονες, που θεωρούν ότι οι Νεάντερταλ είχαν απλώς περιστασιακά ανάψει φωτιές και δεν έκαναν συνεχή χρήση της.Tώρα προκύπτει πως οι Νεάντερταλ -που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη και στην Κεντρική Ασία πριν από 400 000 έως 500 000 χρόνια και εξαφανίστηκαν πριν από περίπου 30.000 χρόνια- όχι μόνο άναβαν συστηματικά φωτιές, αλλά και ήταν από τους πρώτους που το έκαναν στην Ευρώπη, χωρίς να αποκλείεται να μαγείρευαν κιόλας. Ενώ τα αρχαιότερα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας στην Ευρώπη ανάγονται πριν από περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια, οι σύγχρονοι άνθρωποι (homo sapiens) άρχισαν να έρχονται στην “γηραιά ήπειρο” πριν από 40 000 έως 60 000 χρόνια. Περισσότερα εδώ:http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=259664

Oι δεινόσαυροι έζησαν 700 000 χρόνια περισσότερο από ό,τι πίστευαν ως σήμερα οι παλαιοντολόγοι! Αυτό αποδεικνύεται από τη μελέτη ενός απολιθωμένου οστού δεινοσαύρου, που εντοπίστηκε στο Νέο Μεξικό (HΠA) και ανήκε σε ένα φυτοφάγο δεινόσαυρο (αδρόσαυρος), έδειξε ότι η ηλικία του ήταν μόλις 64,8 εκατομμύρια έτη. Αυτό ουσιαστικά δείχνει ότι ο συγκεκριμένος δεινόσαυρος έζησε τουλάχιστον 700 000 χρόνια μετά τη μαζική εξαφάνιση. Εφόσον η μελέτη αυτή ισχύει, τότε φαίνεται ότι τρίζουν τα θεμέλια της κρατούσας θεωρίας, σύμφωνα με την οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν πριν από 65,5-66 εκατομμύρια χρόνια, όταν ένας τεράστιος μετεωρίτης έπεσε στη Γη, με αποτέλεσμα τα «συντρίμμια» και η σκόνη αυτής της σύγκρουσης να μπλοκάρουν για μεγάλο διάστημα το φως του Ηλιου, με αποτέλεσμα να προκληθούν ακραία κλιματικά φαινόμενα.Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης είναι πιθανό ότι μετά τη μαζική εξαφάνιση συνέχισε να υπάρχει βλάστηση σε κάποιες περιοχές, με αποτέλεσμα ορισμένα είδη δεινοσαύρων να είναι σε θέση να επιβιώσουν.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=381683&dt=01/02/2011#ixzz1CghfAcna

Την αλεπού φαίνεται πως προτιμούσαν οι πρόγονοί μας για κατοικίδιο ζώο, παρά τον σκύλο, σύμφωνα με νέα ευρήματα Βρετανών επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι το πανέξυπνο ζώο είχε εξημερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν τους σκύλους και είχε αγαπηθεί από τους προϊστορικούς ανθρώπους. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, με επικεφαλής τη δρα Λίζα Μάχερ του Κέντρου Ανθρώπινων Εξελικτικών Μελετών Λέβερχαλμ, ανέλυσαν ευρήματα από ένα προϊστορικό χώρο ταφής στην Βόρεια Ιορδανία, στην τοποθεσία Ουγιούν-αλ-Χαμάμ, όπου ανακαλύφθηκε μια αλεπού θαμμένη μαζί με έναν άνθρωπο. Η ανακάλυψη γίνεται για πρώτη φορά. Ο τάφος έχει ηλικία περίπου 16 500 ετών, δηλαδή είναι κατά 4000 παλαιότερος από την αρχαιότερη γνωστή κοινή ταφή ανθρώπου με σκύλο, η οποία ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ και αφορούσε μια γυναίκα που θάφτηκε με το σκυλάκι της.Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια στιγμή ο τάφος ανοίχτηκε και η σορός του νεκρού μετακινήθηκε σε άλλο τάφο για άγνωστους λόγους, αλλά μαζί μεταφέρθηκε και η αλεπού, μια σαφής ένδειξη, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες, ότι ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όσο ζούσαν, υπήρχε μια συναισθηματική σχέση, που έπρεπε να συνεχιστεί και στην μετά θάνατο ζωή. Σύμφωνα με τη δημοσίευση το εύρημα παραπέμπει στην ύπαρξη ενός στενού συναισθηματικού δεσμού ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο, ενώ υποθέτουμε ότι ο τελευταίος θα είχε εξημερώσει την αλεπού, η οποία υποχρεώθηκε να συνοδεύσει τον κύριό της στον τάφο, όταν αυτός πέθανε. Πρόκειται για την πρώτη γνωστή ταφή του είδους της και πιθανώς δηλώνει ότι, πολύ πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να κυνηγούν αλεπούδες με τη βοήθεια εξημερωμένων σκύλων, οι αλεπούδες είχαν μια θέση στο πλευρό των ανθρώπων. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλεπούδες μπορούν να τεθούν υπό τον ανθρώπινο έλεγχο, όμως η όλη διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη, πράγμα που πιθανώς εξηγεί γιατί τελικά οι σκύλοι απέκτησαν τον επίζηλο τίτλο του «καλύτερου φίλου» του ανθρώπου, τον οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα.

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=245869

Η κουζίνα των ανθρώπων των σπηλαίων στην Παλαιολιθική Εποχή στην Ευρώπη ήταν τελικά πιο πλούσια απ΄ ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες. Υπολείμματα κόκκων αμύλου που βρέθηκαν πάνω σε πέτρες ηλικίας 30 000 που χρησιμοποιούνταν για άλεσμα, δείχνουν ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι πιθανότατα έτρωγαν μια πρώιμη μορφή επίπεδου ψωμιού (μάλλον όχι ιδιαίτερα νόστιμου!), με το οποίο συνόδευαν το κρέας τους, αντίθετα με τη μέχρι τώρα κυρίαρχη άποψη, ότι οι κυνηγοί-συλλέκτες εκείνης της εποχής ήσαν πρωτίστως -αν όχι αποκλειστικά- κρεατοφάγοι. Ο λόγος που μέχρι σήμερα είχε επικρατήσει μια κρεατο-κεντρική αντίληψη για τους προϊστορικούς ανθρώπους, είναι ότι η κρεατοφαγία αφήνει πολύ πιο εύκολα ανιχνεύσιμα ίχνη (λ.χ. οστά ζώων που φέρουν χαράγματα από δαγκωματιές) σε σχέση με την κατανάλωση φυτών, πολύ περισσότερο που οι αρχαιολόγοι παλαιότερα έπλεναν τα λίθινα εργαλεία και έτσι άθελά τους εξαφάνιζαν τα όποια φυτικά υπολείμματα. Η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι οι παλαιολιθικοί Ευρωπαίοι χρησιμοποιούσαν θρεπτικές ρίζες, κοτσάνια και φύλλα άγριων φυτών πλούσιων σε υδρογονάνθρακες (λ.χ. από φτέρες ή το χόρτο βραχυπόδιο), παρόμοιες με την πατάτα, για να δημιουργούν μια μορφή αλευριού.Στη συνέχεια το μετέτρεπαν σε ζυμάρι με την προσθήκη νερού και το έψηναν πάνω σε καυτές πέτρες, φτιάχνοντας έτσι μια πρωτόγονη μορφή ψωμιού τραγανού σαν κράκερ με μορφή τηγανίτας ή πίτσας. Πέτρες για το άλεσμα των φυτών, που χωρούσαν άνετα στη χούφτα ενός ανθρώπου, βρέθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες στην Ιταλία, την Τσεχία και τη Ρωσία. Μέχρι σήμερα η παλαιότερη γνωστή χρήση αλευριού είχε γίνει πριν από περίπου 20 000 χρόνια στο Ισραήλ, αλλά η νέα ανακάλυψη μεταφέρει αυτή την χρονολογία τουλάχιστον κατά 10 000 χρόνια πιο πίσω στο παρελθόν και 20.000 χρόνια πριν την εμφάνιση της νεολιθικής γεωργίας γύρω στο 10 000 π.Χ., όταν πια άρχισε η εξημέρωση των ζώων και η καλλιέργεια δημητριακών. Οι ιταλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η πρόωρη ανακάλυψη του αλευριού βοήθησε τους παλαιολιθικούς κυνηγούς-συλλέκτες να επιβιώσουν τις κλιματικές αλλαγές.Διαβάστε περισσότερα εδώ κι εδώ.

Ένας φοιτητής ανακάλυψε στο Εθνικό Πάρκο Παράκας του Περού απολιθώματα ενός αρχαίου ζώου και οι παλαιοντολόγοι που κλήθηκαν να τα μελετήσουν διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι πρόκειται για ένα άγνωστο ως σήμερα είδος πιγκουίνου. Ο πιγκουίνος ονομάστηκε Ιnkayasu paracasensis, που σημαίνει ο «βασιλιάς του νερού», τίτλος που περιγράφει την πραγματικότητα αφού είχε μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό των σημερινών πιγκουίνων και ήταν προφανώς κυρίαρχος στις περιοχές όπου ζούσε. Ο Ιnkayasu, που ζούσε πριν από 36 εκατ. χρόνια, είχε ύψος γύρω στα 1,6 μέτρα ενώ διέθετε ένα εντυπωσιακό φτέρωμα σε χρώμα κόκκινο-καφέ και γκρι. Το ράμφος του ήταν μακρύ και ευθύ και φυσικά πολύ μεγαλύτερο από αυτό των σύγχρονων πιγκουίνων. Η παρουσία των καλοδιατηρημένων φτερών πάνω στον σχεδόν πλήρη σκελετό που βρέθηκε δείχνει ότι τα φτερά εμφανίστηκαν πολύ νωρίς στην εξέλιξη των πιγκουίνων. Ως τώρα οι επιστήμονες δεν γνώριζαν τίποτε για τα φτερά και τα χρώματά τους στους αρχαίους πιγκουίνους. Εκτιμούν μάλιστα ότι η μετατροπή των χρωμάτων του φτερώματος από κόκκινο-καφέγκρι στο σημερινό μαύρο-άσπρο έγινε αρκετά πρόσφατα.

Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=358054&dt=02/10/2010#ixzz11N3TP51G

Στην Παταγονία, στην Αργεντινή, βρέθηκε η αρχαιότερη απολιθωμένη μαργαρίτα στον πλανήτη, που χρονολογείται πριν από 47 εκατομμύρια έτη.Εντοπίστηκε κοντά στον οικισμό Μπάριλοχ, ανακοίνωσε σήμερα ο διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της τοπικής λίμνης Γκουτιέρες Ρομπέρτο Κορσολίνι, το μουσείο του οποίου βρίσκεται περίπου 1600 χλμ.νοτιο-δυτικά του Μπουένος Αϊρες, πολύ κοντά στη μεθόριο με τη Χιλή. Το απολίθωμα είναι σε άριστη κατάσταση και είναι πολύ περίεργο, επειδή τα λουλούδια σπάνια απολιθώνονται, ανακοίνωσε ο Ρ. Κορσολίνι, που είδε το απολίθωμα πάνω σε λίθο, καθώς έκανε περίπατο με τον γιο του Τζούλιαν… Με τις έρευνες κατοχυρώθηκε η «οικογένεια» της μαργαρίτας αυτής, που πλέον τα λεξικογραφείται «Μαργαρίτα (Asteraceae) της Παταγονίας» και θα είναι η αρχαιότερη του πλανήτη.

Πηγή:http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=356573&dt=24/09/2010#ixzz10YnpvOPh